Ο πόλεμος στη Συρία αποτελεί το επίκεντρο των ενδοκυριαρχικών συγκρούσεων. Το πεδίο που δοκιμάζονται οι πολεμικές μηχανές και συγκροτούνται τα εξουσιαστικά στρατόπεδα. Από την μία οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία, το Ισραήλ και από την άλλη η Ρωσία και το Ιράν, με την Τουρκία να αναβαθμίζει συνεχώς τη θέση της. Ενώ γύρω τους συσπειρώνονται τα λιγότερο ισχυρά κράτη, συνοδοιπόροι τους.
Η δολοφονία του Ιρανού στρατιωτικού ηγέτη Σολεϊμανί κι επτά στρατηγών, η ιρανική επίθεση σε αμερικάνικη βάση στο Ιράκ, οι αγωγοί φυσικού αερίου, οι ΑΟΖ, ο πόλεμος στη Λιβύη και την Υεμένη… αποτελούν επεισόδια ενός συνεχώς κλιμακούμενου πολέμου για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τον παγκόσμιο έλεγχο και την ηγεμονία.
Το ελληνικό κράτος προσδεμένο στο άρμα της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, μέσα από τις συμφωνίες με Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, τη συμφωνία με ΗΠΑ για ενίσχυση και επέκταση των βάσεων σε Άραξο, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Ανδραβίδα, Στεφανοβίκειο, Σούδα, την αποστολή δυνάμεων και αντιπυραυλικών συστημάτων Patriot στη Σαουδική Αραβία και τη νέα πολεμική συμφωνία με τη Γαλλία επιχειρεί να ενισχύσει τη θέση του στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και να ελέγξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των ενεργειακών πόρων.
Σε κάθε ενδοκαπιταλιστική πολεμική σύγκρουση το αίμα των πληβείων που χύνεται στα ένδοξα πεδία των μαχών θεμελιώνει την κυριαρχία των νικητών και γεμίζει τα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών.
Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών
Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών, για την ανατροπή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την αναρχία και τον κομμουνισμό
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
