Την Τετάρτη 06/04/2022 κηρύχθηκε απεργία σε όλο τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Η απεργία αφορούσε μεταξύ άλλων τις συνεχείς ανατιμήσεις και την ακρίβεια που πλήττει ολοένα και περισσότερο τους εκμεταλλευόμενους/-ες. Επιπλέον, είχε αντιπολεμικό περιεχόμενο, ζητώντας την παύση οποιασδήποτε πολεμικής εμπλοκής του ελληνικού κράτους και τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία, επισημαίνοντας ότι οι εκμεταλλευόμενοι/-ες και καταπιεσμένοι/-ες δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα των αφεντικών και των κρατών, παρά μόνο εναντίον τους. Τη Δευτέρα 11/04/2022, η Γενική Ταχυδρομική Κηφισίας προχώρησε σε απόλυση του συντρόφου Γ.Π, ο οποίος εργάζεται στο συγκεκριμένο κατάστημα από το 2016 και είναι συνδικαλιστικά ενεργός έκτοτε. Η επιλογή αυτή της εταιρείας έρχεται αμέσως μετά την απεργία της 06/04, στην οποία ο σύντροφος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του σωματείου του, Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), καθιστώντας την απόλυσή του εκδικητική. Ο σύντροφος αρνήθηκε να υπογράψει το χαρτί της απόλυσης και διεκδικεί με το σωματείο του την άμεση επαναπρόσληψή του. Λίγες ημέρες αργότερα, κατά τη διάρκεια εργατικής παρέμβασης-ενημέρωσης σε εργαζομένους της Γενικής Ταχυδρομικής για την απόλυση του συναδέλφου τους, 14 άτομα, μέλη της εργατικής συλλογικότητας «Νομάδες» και του ΣΒΕΟΔ προσαγάγονται και μεταφέρονται στη ΓΑΔΑ για έλεγχο.
Η Γενική Ταχυδρομική αποτελεί ενδεικτικό παράδειγμα του κλάδου των ταχυμεταφορών, όπου κατά την περίοδο των lockdown είδε τα κέρδη της να σπάνε κάθε προηγούμενο ρεκόρ, με αύξηση του όγκου παράδοσης εμπορευμάτων έως και 30%. Η συνθήκη αυτή εντατικοποίησε την εργασία των κούριερ, στις πλάτες των οποίων μετακυλίστηκε όλος αυτός ο όγκος δουλειάς. Και όσο τα κέρδη της εταιρίας αυξάνονταν, τόσο οι εργασιακές συνθήκες χειροτέρευαν. Πιέσεις για αυξημένη παραγωγικότητα, μη ανανέωση συμβάσεων ορισμένου χρόνου, μειώσεις προσωπικού, εκδικητικές απολύσεις όσων διεκδικούν είναι μερικά παραδείγματα από το εργασιακό μοντέλο που κράτος και αφεντικά οραματίζονται και επιβάλλουν σε όλους και όλες τους/τις εκμεταλλεύομενους/-ες σε κάθε κλάδο εργασίας. Μάλιστα, τα αφεντικά τόλμησαν να γρονθοκοπήσουν εργαζόμενο που αντέδρασε στις αξιώσεις τους για μεγαλύτερη παραγωγικότητα στο κατάστημα των Γλυκών Νερών, μία πρακτική που την έχουμε δει να επαναλαμβάνεται κατά κόρον σε διάφορα εργασιακά κάτεργα. Οι συνθήκες γαλέρας όμως δεν σταματούν εκεί. Καθώς οι εργαζόμενοι/-ες με παλιές συμβάσεις εργασίας αποτελούν μεγάλο κόστος για την επιχείρηση, η Γενική Ταχυδρομική προσβλέπει να τους/τις αντικαταστήσει με νέους/-ες επισφαλώς εργαζόμενους/-ες από εργολαβικές εταιρείες και εκείνοι οι εργαζόμενοι/-ες που ανοιχτά αρνούνται να δεχθούν τις νέες ελαστικές εργασιακές σχέσεις και διεκδικούν συλλογικά μέσα από τη συμμετοχή στα σωματεία τους, υπήρξαν πρώτοι/-ες στη λίστα των απολύσεων.
Όλα αυτά δεν συμβαίνουν εν κενώ. Προκύπτουν και εξελίσσονται σε ένα περιβάλλον διαρκούς απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, επισφάλειας και αβεβαιότητας. Ο νόμος Χατζηδάκη ήρθε για να επισφραγίσει και να επεκτείνει ένα καθεστώς εργασιακής ζούγκλας: ελαστική και 10ωρη εργασία, αύξηση του πλαφόν υπερωριών (από 96 στις 150 ώρες ετησίως), διευκόλυνση των απολύσεων, κατάργηση στην πράξη της Επιθεώρησης Εργασίας, παράκαμψη των Συλλογικών Συμβάσεων, όλα για να εξυπηρετούνται οι ανάγκες των αφεντικών. Όμως, ο αντεργατικός νόμος χτυπά στη ρίζα του το «αγκάθι» του συνδικαλισμού. Επιχειρεί το φακέλωμα των οργανωμένων σε σωματεία εργαζομένων (με τη δημιουργία ψηφιακού μητρώου), ποινικοποιεί τον έλεγχο του εργασιακού χώρου από τους/τις απεργούς (δυσχεραίνει απεργιακούς αποκλεισμούς και περιφρουρήσεις) και προστατεύει τους απεργοσπάστες, αυστηροποιεί σε βαθμό απαγόρευσης τους όρους για κήρυξη νόμιμης απεργίας και βάζει χέρι στο πως οι εργαζόμενοι/ες ψηφίζουν στις διαδικασίες τους για την κήρυξη απεργίας. Για το τελευταίο, προβλέπονται ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, πατώντας και πάλι πάνω στην επέκταση των καθεστώτων ψηφιοποίησης, τηλε-εργασίας και γενικά οποιασδήποτε τηλε-διαδικασίας διευρύνει την ψηφιακή εποπτεία και την παραγωγή δεδομένων, απομακρύνει τους εργαζόμενους/-ες μεταξύ τους, μειώνει τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης, τις ζυμώσεις τους, τις γειώσεις με τους χώρους ζωής και εργασίας τους.
Η συνθήκη αυτή ήρθε για να μείνει. Το κράτος και τα αφεντικά επιβάλλουν την αντικοινωνική τους ατζέντα, εξαπολύοντας ευθεία επίθεση σε εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένες. Όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο, καμία εργατική κατάκτηση και καμία ελευθερία δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Η εξουσία θα προσπαθεί συνεχώς να βαθύνει την κυριαρχία και την εκμετάλλευση των από τα κάτω και εναπόκειται μόνο στους ακηδεμόνευτους αγώνες μας η επιτυχής αντίσταση και αντεπίθεση.
Μακριά από και κόντρα στις κρατικά ελεγχόμενες και αμειβόμενες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ενισχύουμε, συμμετέχουμε και στηρίζουμε τα σωματεία βάσης. Οι καθημερινές μας αντιστάσεις στην κυριαρχία, οι εναντιώσεις σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης, εργασιακής, ταξικής, φυλετικής, έμφυλης είναι απαραίτητες. Η ταξική αλληλεγγύη, η ανάπτυξη δικτύων αλληλο-υποστήριξης των καταπιεζόμενων, η απελευθέρωση χώρων από το κράτος, η αποδόμηση της εθνικής συνείδησης και η ανάπτυξη της κοινής συνείδησης και συνειδητοποίησης των κοινών συμφερόντων των από τα κάτω, η αντιθεσμική και αδιαμεσολάβητη δράση σε κάθε γειτονιά, σε σχολεία, σχολές και κάθε κοινωνικό πεδίο, είναι όλα ψηφίδες στο πολύχρωμο ψηφιδωτό αντιστάσεων και οικοδόμησης σχέσεων που προωθούν την υπόθεση της κοινωνικής επανάστασης. Αυτές οι αντιστάσεις είναι που πρέπει να διατηρηθούν και να επεκταθούν κόντρα στη δυστοπική κανονικότητα που η εξουσία θέλει να μας επιβάλλει.
ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Γ.Π- ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΣΒΕΟΔ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
Οι εκμεταλλευόμενοι/ες και καταπιεσμένες/οι όπου γης δεν έχουμε κανένα λόγο να συνταχθούμε με κανένα κράτος ή μπλοκ κυριαρχίας, να συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε πλευρά των ενδοκυριαρχικών πολέμων, να αλληλοσκοτωθούμε για τα συμφέροντα των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών ελίτ. Αντίθετα έχει σημασία να αντιταχθούμε σε κάθε επίπλαστο διαχωρισμό εθνικό/φυλετικό/θρησκευτικό/έμφυλο και να αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης τόσο σε περίοδο πολέμου όσο και κυριαρχικής «ειρήνης». Ο μόνος πόλεμος που αξίζει να συμμετέχουμε είναι ο κοινωνικός-ταξικός για τη συλλογική και ατομική απελευθέρωση.
