«ψηφίστε εμάς, για να μην έρθει η δεξιά», «ψηφίστε αυτούς, για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ», «ψηφίστε τους τάδε, για να μην ενισχυθούν οι φασίστες», «ψήφισε τους δείνα, για να ενισχυθεί η φωνή σου στο ευρωκοινοβούλιο», «ψήφισε τον φούφουτο, για να ενισχύσεις την τοπική κοινωνία», «ή με τους φασίστες ή με εμάς», «με εμάς για να ξεβρομίσει ο τόπος», «λαϊκισμός ή μεταρρυθμίσεις», «ιδιωτικοποιήσεις ή κοινωνικό κράτος», «με την ευρώπη των πολλών ή με τις ελίτ;»
Αμέτρητα τα ψευτοδιλήμματα που επαναφέρει για άλλη μια φορά ο αστικός εσμός με αφορμή τις επικείμενες εκλογές (ευρωεκλογές, δημοτικές/περιφερειακές). Διλήμματα που κατασκευάστηκαν και σερβιρίστηκαν ξαναζεσταμένα για πολίτες χειροκροτητές. Μετά τις κυβερνήσεις εθνικής ενότητας, τους διορισμένους πρωθυπουργούς, το δημοψήφισμα που ξανανομιμοποίησε κοινωνικά τους θεσμούς της αντιπροσώπευσης, η κοινοβουλευτική κανονικότητα θυμίζει ξανά τα λαμπρά και δικομματικά 1980ς/1990ς. Τεχνητή πόλωση γύρω από ανύπαρκτα ζητήματα όπως η ασφάλεια των πολιτών, παροχολογία, πλειοδοσία μεταρρυθμίσεων, μαυρογιαλούριες υποσχέσεις για επίλυση τοπικών προβλημάτων, βερμπαλισμοί για δημοκρατικές παρεμβάσεις στην ΕΕ, φασιστικές κορώνες για μια ευρώπη των εθνών. Ολόκληρο το φάσμα του κοινοβουλευτισμού σε προεκλογικό παροξυσμό παπάντζας. Προεξέχοντα ρόλο διαδραματίζουν τα Μ.Μ.Ε, τα οποία αποτελούν κυρίαρχο μέσο χειραγώγησης των από τα κάτω. Μέσω του θεάματος, της προπαγάνδας, της κατασκευής ειδήσεων και «γεγονότων», εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εξουσίας. Οι αμέτρητοι διεκδικητές της εξουσίας, τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, επενδύουν χρόνο και πολύ χρήμα σε προπαγανδιστικές καμπάνιες καλώντας όλους και όλες εμάς να «συμμετέχουμε» στο πανηγυράκι της δημοκρατίας, εναποθέτοντας ένα κομμάτι χαρτί σε ένα ξύλινο κιβώτιο κάθε τέσσερα χρόνια. Ο θεσμός των εκλογών παρουσιάζεται ως το κορυφαίο μέσο πολιτικοποίησης όπου οι ψηφοφόροι συμμετέχουν στην λήψη αποφάσεων και γίνονται δήθεν συνδιαχειριστές της εξουσίας. Η συμμετοχή στις εκλογές μετατρέπεται σε ταυτόσημο της έννοιας της πολιτικής. Οι ψηφοφόροι κατά αυτό τον τρόπο γίνονται κοινωνοί του κράτους και η κυβέρνηση, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, και η τοπική αυτοδιοίκηση, οι αντιπρόσωποι τους επί γης… Δημοκρατία λοιπόν, ή απλά η γιορτή της διαμεσολάβησης!
Η συμμετοχή στις εκλογές αποτελεί άρνηση της δικής σου αυτοδιεύθυνσης. Η ψήφος αρμόζει σε παθητικούς καταναλωτές, οι οποίοι αναθέτουν σε επαγγελματίες «επαΐοντες» την διαχείριση των πάντων. Οι αιρετοί αντιπρόσωποι είτε στο ευρωκοινοβούλιο, είτε σε τοπικές κοινωνίες καλούνται να νομοθετήσουν, να παράγουν και να εφαρμόσουν πολιτικές επί παντός επιστητού. Η «δημοκρατικότητα» της ΕΕ περιορίζεται στις εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το οποίο όμως και με όρους ανάθεσης έχει περιορισμένες αρμοδιότητες, αφού η μη αιρετή ευρωπαϊκή επιτροπή είναι αυτή που κάνει το κουμάντο. Αυτό το διαπιστώσαμε με γλαφυρό τρόπο τα προηγούμενα χρόνια όταν οι σημαντικές αποφάσεις για την οικονομία τόσο της ελλάδας όσο και της ευρωζώνης πάρθηκαν σε κλειστές συναντήσεις της ευρωπαϊκή επιτροπής, της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας και του διεθνούς νομισματικού ταμείου με κανένα έλεγχο από του ευρωκοινοβούλιο. Αυτό προφανώς δεν αποτελεί έκπληξη. Η ΕΕ αποτελεί άλλον ένα μηχανισμό στήριξής των ισχυρών και ελέγχου των από τα κάτω στην Ευρώπη.
Σε τοπικό επίπεδο, οι πρόσφατες καταστροφές από πυρκαγιές και πλημμύρες, οι οποίες κόστισαν τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους, και η διαχείριση τους από επαγγελματίες πολιτικούς είναι ενδεικτικές του τι σημαίνει κρατικός μηχανισμός: κυνισμός της εξουσίας, εμετική real politik, γραφειοκρατία, ωχαδερφισμός, αλαζονεία της καρέκλας, επικοινωνιακή και τακτικίστικη διαχείριση πολύνεκρων κρίσεων. Οι δημοτικές και οι περιφερειακές αρχές αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους στο τοπικό επίπεδο. Ως τέτοιες ακολουθούν πιστά την κρατική πολιτική, αναπαράγουν ανταγωνιστικές σχέσεις εξουσίας, λειτουργούν ως οικονομικές μονάδες του κράτους σε τοπικό επίπεδο εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου και εγγυώνται την εύρυθμη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς στο οριοθετημένο πεδίο αρμοδιότητας τους.
Η συμμετοχή στις αυτοδιοικητικές εκλογές λειτουργεί ως μέσο νομιμοποίησης και παθητικής υποστήριξης του συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης και σε τοπικό επίπεδο, ένας μηχανισμός κατασκευής συναίνεσης από τους διαχειριστές της εξουσίας. Η μόνη επιλογή που γίνεται μέσω των εκλογών, είναι αυτή του δυνάστη, ακόμη κι αν η διαδικασία είναι φιλική προς τους πελάτες. Παρά τη δημοκρατική φενάκη, γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι αιρετοί λειτουργούν ως εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το πόσοι επαγγελματίες πολιτικοί εμπλέκονται σε σκάνδαλα διαπλοκής με ιδιωτικές εταιρίες (Siemens, NOVARTIS, Άκτορας, THALES, Ελληνικός Χρυσός ΑΕ, ΜΕΒΓΑΛ, Deutsche Telekom μερικά παραδείγματα), αλλά και τα φαινόμενα ακραίου πλουτισμού τόσων μελών της «εθνικής αντιπροσωπείας» αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είτε μικρές είτε μεγάλές οι δυνάμεις που προωθούν την ανάθεση, θα συστρατεύονται πάντα και θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτό δεν αποτελεί ελληνικό ατύχημα ή εξαίρεση, αλλά την ουσία του κοινοβουλευτισμού σε τοπικό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο.
Ως αναρχικοί και αναρχικές, θεωρούμε ασυμβίβαστη την καθημερινή πάλη ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο με τη συμμετοχή στις εκλογές. Η λογική του «το μη χείρον βέλτιστον» μας είναι ξένη. Η συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες κοστίζει σε ιδεολογική συνέπεια, αλλά και πολιτική δυναμική. Στόχος μας δεν είναι απλά η αποχή από τις εκλογές, αλλά και η επανοικειοποίηση της πολιτικής και η ταύτιση της με αδιαμεσολάβητες διαδικασίες, με την αυτοοργάνωση και την αντιεραρχία. Εξάλλου η ιστορία των από τα κάτω έχει δείξει ότι η όξυνση των αδιαμεσολάβητων αγώνων μακρυά από και ενάντια σε θεσμικές αυταπάτες είναι η μόνη διέξοδος για τους καταπιεσμένους/ες και εκμεταλλευόμενους/ες για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα τους και να αντισταθούν στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η λύση για εμάς δεν είναι να τους «ταράξουμε στην δημοκρατία», αλλά να απέχουμε από την γιορτή τους και να αντιστεκόμαστε έμπρακτα στις επιταγές τους. Απέναντι στα ψευτοδιλήμματα, τους ανταγωνισμούς μεταξύ των καταπιεσμένων, τον κοινωνικό αυτοματισμό και την ψευδεπίγραφη πόλωση που επιβάλλουν κράτος και κεφάλαιο μέσω του κοινοβουλευτισμού, απαντάμε με αλληλεγγύη, λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία βάσης, κομμούνες και την επανάσταση της κάθε μέρας. Γιατί η απόχη από τις εκλογές για εμάς σημαίνει συμμετοχή στα κοινά.
Αποχή από τις εκλογές
Να σαμποτάρουμε τους μηχανισμούς ανάθεσης και ενσωμάτωσης
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
