Αντιφασιστικός αγώνας σημαίνει και αγώνας ενάντια στη λήθη
Σαχτζάτ Λουκμάν ένας από εμάς
Είναι αλήθεια ότι όταν η πίεση στη δουλειά και η καθημερινότητα γίνονται ολοένα και πιο ασφυκτικές, όταν η ανεργία αποτυπώνεται σε όλο και πιο πολλά πρόσωπα γύρω σου, όταν η εξαθλίωση οδηγεί όλο και περισσότερους-ες στην εξερεύνηση των κάδων απορριμμάτων, όταν η οποιαδήποτε αντίδραση στους πλειστηριασμούς, τις κατασχέσεις σπιτιών, στο ηλεκτρονικό εισιτήριο και στους αποκλεισμούς ποινικοποιείται, όταν οι βόμβες και οι σφαίρες των κυρίαρχων ισοπεδώνουν πόλεις και ερημώνουν χώρες, είναι εύκολο να πεις ότι φταίει ο διπλανός/ή σου, ο/η πιο κάτω από σένα, αυτός/ή που δεν ταιριάζει στις νόρμες της κανονικότητας, αυτός/ή με άλλο χρώμα, αυτός/ή που αντιδράει και φωνάζει… είναι δύσκολο να υψώσεις το ανάστημά σου, να πιάσεις το χέρι του/ης διπλανού/ής σου, να αντικρίσεις την πραγματικότητα κατάματα και να παραδεχτείς ότι ο εχθρός σου δεν βρίσκεται στην διπλανή πόρτα, αλλά στις πόρτες των υπουργείων, των τραπεζών, των πλούσιων, των δικαστικών και των αστυνομικών μεγάρων.
Είναι δύσκολο να κλείσεις τα αυτιά σου στα φασιστικά και εθνικιστικά εμβατήρια που σε προστάζουν να επιτεθείς σε όσους/ες αγωνίζονται, στους μετανάστες και τις μετανάστριες, τις καταλήψεις και τους κοινωνικούς χώρους αγώνα, που ουρλιάζουν σε όλη την Ευρώπη ενάντια στην δήθεν ισλαμοποίηση, για μια ανύπαρκτη άρια φυλή και σε προτρέπουν σε έναν εμφύλιο των φτωχών. Είναι οι φασίστες που μετά τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν και να λουφάξουν, από την δράση του αντιφασιστικού κινήματος. Είναι οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής που εκτός από τα βουλευτικά έδρανα επιχειρούν σήμερα να ξαναεμφανιστούν και να διεκδικήσουν κοινωνικό χώρο ξερνώντας το ρατσιστικό τους δηλητήριο, υπερασπίζοντας επιχειρηματίες και εφοπλιστές και επιτιθέμενοι σε απεργούς, συνδικαλιστές/ριες, αντιφασίστες/ριες, αναρχικούς/ές και σε αυτοοργανωμένους χώρους. Είναι οι φασιστικές εφεδρείες του συστήματος που μετά τις θεσμικές συμβουλές του δημοκρατικού τόξου κατανόησαν ότι ο ρόλος τους δεν είναι, προς το παρόν, η ανάληψη κυβερνητικής εξουσίας, αλλά η διατήρηση του παρακρατικού τους ρόλου ως μαντρόσκυλα του κράτους και του κεφαλαίου.
Πέντε χρόνια, λοιπόν, μετά τη δολοφονία του μετανάστη-εργάτη Σ. Λουκμάν στις 17 Γενάρη 2013 στην Τριών Ιεραρχών στα Άνω Πετράλωνα από τους φασίστες Διονύση Λιακόπουλο και Χρήστο Στεργιόπουλο, η δίκη της ΧΑ και οι αντιφασιστικές κορώνες των κρατικών αξιωματούχων μας υπενθυμίζουν ότι ο αντιφασιστικός αγώνας διεξάγεται στους δρόμους, στις γειτονιές, τα σχολεία, τα γήπεδα, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας από τους από τα κάτω. Πέντε χρόνια μετά καταλαβαίνουμε ότι τα διάφορα φασιστικά μορφώματα βρίσκονται κρυμμένα στις τρύπες τους, πίσω από τις πλάτες της αστυνομίας, γιατί ο κόσμος του αγώνα έχει σταθεί απέναντι τους και έχει πετύχει μικρές και μεγάλες νίκες εναντίον τους.
Πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Σ. Λουκμάν και του Π. Φύσσα οι δεκάδες τραυματισμένοι/ες από τα μαχαίρια των φασιστών, οι εμπρησμοί καταληψιών στέγης μεταναστών και χώρων του κινήματος και οι εκκενώσεις που ακολούθησαν, η αγαστή συνεργασία φασιστών και αστυνομίας εναντίον του κόσμου του αγώνα μας υπενθυμίζουν ότι ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι αντιθεσμικός, ταξικός και ανατρεπτικός πάντα σε πείσμα και ενάντια σε κάθε εξουσία. Αυτά τα πέντε χρόνια μας υπενθυμίζουν ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας ενάντια στο κράτος και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του κόσμου της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, κομμάτι του αγώνα για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.
Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018, πλ. Μερκούρη, 12µµ
πορεία για τα πέντε χρόνια από τη δολοφονία του μετανάστη-εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
vogliamotutto.espivblogs.net
