Τα κείμενα του φύλλου μπορείτε να τα βρείτε εδω: 
https://apatris.info/topics/issues/36/
Ακολουθεί το κείμενο της αναρχικής συλλογικότητας Vogliamo tutto e per tutti για τον αγώνα για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας που δημοσιεύτηκε σε αυτό το φύλλο της “Άπατρις”:
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια, ο οποίος ξεκίνησε το 2013, συνεχίζεται εδώ και τρία χρόνια με αμείωτη ένταση ενάντια στα σχέδια κράτους και αφεντικών. Είναι ένας αγώνας, ο οποίος ενάντια στο κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας που έχει επιβληθεί, έχει καταφέρει να σπάσει το φόβο, την απομόνωση και την εργοδοτική τρομοκρατία, να δημιουργήσει αναχώματα στην εντεινόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων, να συσπειρώσει μέσω του «Συντονιστικού δράσης Ενάντια στην Κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια» σωματεία, εργαζομένους, κοινωνικές, εργατικές και πολιτικές συλλογικότητες και να πετύχει μικρές και μεγάλες νίκες. Μέσω της συνεχούς πίεσης που άσκησαν οι αγωνιζόμενοι στους γραφειοκράτες εργατοπατέρες κατάφεραν την κήρυξη απεργιών στον κλάδο του εμπορίου και όταν αυτό δεν κατέστη δυνατόν με αποκλεισμούς ανάγκασαν τους εργοδότες να κλείσουν τα μαγαζιά τους προσδίδοντας στις κινητοποιήσεις χαρακτηριστικά «άγριας απεργίας». Μέσω της πολύμορφης δράσης που περιλαμβάνει μικροφωνικές, ενημερωτικές παρεμβάσεις μέσα στα καταστήματα, διαδηλώσεις, σαμποτάζ, αποκλεισμούς μαγαζιών και απεργιακές περιφρουρήσεις κάθε Κυριακή που ανοίγουν τα μαγαζιά, έχει δοθεί μια δυναμική απάντηση στοχεύοντας στην κατάργηση του μέτρου στην πράξη.
Αυτά τα τρία χρόνια όσοι συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις έχουμε βρεθεί αντιμέτωποί με την προπαγάνδα των ΜΜΕ, τα ΜΑΤ, τις συλλήψεις και τις διώξεις, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις μηνύσεις και τους μπράβους της εργοδοσίας. Απέναντι στην καταστολή και τον τσαμπουκά των αφεντικών έχουμε αντιτάξει την από τα κάτω οργάνωσή μας, την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση, ορθώνοντας ένα ακόμα οδόφραγμα στη συνολική επίθεση την οποία δεχόμαστε, ώστε να βγούμε μπροστά διεκδικώντας το δίκιο μας.
Μέσα σε μια πραγματικότητα που ορίζεται από το 3ο μνημόνιο η επιχειρούμενη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στο όνομα της πολυπόθητης ανάπτυξης, της τόνωσης της εθνικής οικονομίας, της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, δεν αποτελεί τίποτα άλλο από την περαιτέρω όξυνση των συνθηκών καταπίεσης και εκμετάλλευσης και εντάσσεται στο πλαίσιο της ευρύτερης επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου ενάντια στους από τα κάτω. Το νομικό πλαίσιο για το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί στις 8 Κυριακές το χρόνο, πάρα τις αριστερές υποσχέσεις. Στόχος είναι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για όλους τους κλάδους και εντάσσεται στην προσπάθεια καθιέρωσης ενός μοντέλου εργασίας όπου τα αφεντικά θα έχουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν για όσο τους χρειάζονται, όποτε τους χρειάζονται, οποιαδήποτε ημέρα και ώρα, ανάλογα με τις ανάγκες κερδοφορίας τους και χωρίς απαιτήσεις. Η εφαρμογή της «λευκής νύχτας» με εμποροϋπαλλήλους να εξαναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τις το πρωινές ώρες είναι ενδεικτική των προθέσεών τους.
Η κατάργηση της κυριακάτικής αργίας αποτελεί κομμάτι της βίαιης αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων που περιλαμβάνει την άμισθη εργασία, τα ελαστικά ωράρια εργασίας, τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, τη μείωση του βασικού μισθού, την επαναφορά διακοσμητικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας οι οποίες δεν θα κατοχυρώνουν κανένα εργασιακό δικαίωμα, την ανακύκλωση ανέργων μέσω των κοινωφελών προγραμμάτων, την μαύρη εργασία, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων. Παράλληλα εντείνεται η καταπίεση και ο έλεγχος μέσω της απελευθέρωσης των απολύσεων, της αυστηροποίησης του νομικού πλαισίου σχετικά με την προκήρυξη απεργιών (σε τέτοιο βαθμό που στην ουσία σημαίνει την κατάργησή τους) και της ενεργοποίησης της δυνατότητας του λοκ άουτ, της ανταπεργίας δηλαδή από τη μεριά των εργοδοτών. Ταυτόχρονα δίνεται η δυνατότητα στον εργοδότη να μην πληρώνει τους απεργοσπάστες αν αυτοί δεν καταφέρουν να εργαστούν -ωθώντας τους έτσι σε βίαιες αντιπαραθέσεις με απεργούς ώστε να σπάσουν την απεργία- εντείνοντας έτσι φαινόμενα κοινωνικού αυτοματισμού και προωθώντας τη δημιουργία εργοδοτικών στρατών (όπως χρησιμοποιεί η eldorado gold ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων της ενάντια στους κατοίκους της β.α. Χαλκιδική, που μάχονται ενάντια στα ορυχεία και την καταστροφή του τόπου τους).
Όπως καταλαβαίνουμε ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια δεν αφορά μονάχα τους εργαζόμενους στο χώρο του εμπορίου, αλλά όλους μας και πρέπει να γίνει σημείο αναφοράς και εφαλτήριο ενάντια στα σχέδια κράτους και αφεντικών για περαιτέρω υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και της ζωής μας. Να συνδέσουμε τις εργατικές διεκδικήσεις με το σύνολο των αγώνων ενάντια στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Να προωθήσουμε την ταξική αλληλεγγύη στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, μακριά από πλαστούς διαχωρισμούς και τεχνητές διαιρέσεις (εργαζόμενοι-άνεργοι, καταναλωτές-εργαζόμενοι κτλ.). Η οργάνωση σε πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες -αντιιεραρχικές, ριζοσπαστικές και αντικρατικές- και σε σωματεία βάσης σε κάθε κοινωνικό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, σε όλους τους εργασιακούς χώρους είναι επιβεβλημένη περισσότερο από ποτέ. Να προετοιμαστούμε και να διεξάγουμε πολιτικούς, κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανυποχώρητους, ακηδεμόνευτους και αντιθεσμικούς, οι οποίοι αποτελούν τον μοναδικό δρόμο που μπορεί να εξασφαλίσει φως στην άκρη του τούνελ. Για το σκοπό αυτό χρειάζεται πίστη στις δυνάμεις μας, χρειάζεται πείσμα και αγώνας. Χρειάζεται συνείδηση πως το συμφέρον κάθε ενός από μας είναι δεμένο με το συμφέρον όλων των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, πως η συνδιαλλαγή, η ανάθεση και η μεσολάβηση οδηγούν μόνο σε ήττες και καθυπόταξη. Η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και ο αγώνας από εμάς για εμάς είναι η μόνη βιώσιμη λύση.
