Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις δεν τρομοκρατούν τον κόσμο του αγώνα
Στις 5 Μαΐου του 2010 πραγματοποιήθηκε μια από τις μεγαλύτερες και πιο μαχητικές διαδηλώσεις μετά τη μεταπολίτευση. Την στιγμή που η Ελλάδα είχε υπαχθεί στο μηχανισμό του ΔΝΤ και μέσα στο κοινοβούλιο ψηφίζονταν το 1ο μνημόνιο προκηρύχτηκε γενική απεργία και οι δρόμοι του κέντρου της Αθήνας πλημμύρισαν με κόσμο. Οι διαδηλωτές πολιορκούσαν για ώρες το κοινοβούλιο και συγκρούονταν με τις πολυάριθμες δυνάμεις καταστολής. Παρά τις άγριες επιθέσεις των μπάτσων, το όργιο καταστολής και τα δακρυγόνα τίποτα δεν έδειχνε ικανό να αναχαιτίσει την οργή, το πείσμα, το πάθος και την αποφασιστικότητα του κόσμου που καταλάβαινε ότι μπροστά στο μέλλον που του επιφύλασσαν οι κυρίαρχοι είχε έρθει η ώρα να πάρει τη κατάσταση στα χέρια του.
Αυτή την δυναμική κατάσταση , η οποία είχε χαρακτηριστικά εξέγερσης και που κανείς δεν γνωρίζει πως θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί, ήρθε να αναχαιτίσει και να βάλει φραγμό ο εμπρησμός της τράπεζας ΜΑΡΦΙΝ που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τριών εργαζομένων, οι οποίοι βρίσκονταν κατά εντολή της εργοδοσίας(δηλαδή του μεγαλοεπιχειρηματία Βγενόπουλου, οι ευθύνες του οποίου προσπαθήθηκε να αποσιωπηθούν) κλειδωμένοι και αποκλεισμένοι μέσα στην τράπεζα, που στερούνταν κάθε μέτρο ασφαλείας. Η δολοφονία αποτέλεσε για το κράτος την ευκαιρία όχι μόνο να ελέγξει την κατάσταση στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων, αλλά και να πάρει τη ρεβάνς ενάντια στον κόσμο που διαδήλωσε και αμφισβήτησε την παντοκρατορία του. Παράλληλα χρησιμοποίησε το γεγονός αυτό σε μια προσπάθεια να στοχοποιήσει και να απομονώσει τον αναρχικό χώρο. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει μια κατασταλτική επιχείρηση τρομοκράτησης και καταστολής ενάντια σε όσους βρίσκονται στο δρόμο, με ξύλο, συλλήψεις, εισβολές σε πολιτικούς χώρους, εισβολές σε σπίτια, ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια. Στα Εξάρχεια, ομάδες ΔΕΛΤΑ εισβάλλουν στην κατάληψη «Χώρος Ενιαίας Πολύμορφης Αναρχικής Δράσης» στην οδό Ζαΐμη, στο «Στέκι Μεταναστών» στην οδό Τσαμαδού, ακόμα και σε σπίτια προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές. Την επιχείρηση ενορχηστρώνουν τα ΜΜΕ τα οποία ουρλιάζουν, λασπολογούν, διασπείρουν ψεύτικες ειδήσεις και πληροφορίες και απαιτούν την «κεφαλή επί πινάκι» όσων διαδηλώνουν.
Στις 29 Απριλίου του 2011, τρεις αναρχικοί προσάγονται-απάγονται από την αστυνομία, χωρίς καμία εξήγηση. Πολύ αργότερα ενημερώνονται πως θεωρούνται ύποπτοι για την υπόθεση της Marfin και την επίθεση στο βιβλιοπωλείο «Ιανός». Η Ασφάλεια, χωρίς να έχει απολύτως κανένα στοιχείο, επικαλείται κάποιο ανώνυμο σημείωμα, άγνωστης προέλευσης, το οποίο κατονομάζει και υποδεικνύει τους συντρόφους ως εμπρηστές. Όλοι τους, από τη πρώτη στιγμή, τοποθετούνται δημόσια επί του θέματος και αρνούνται τις κατηγορίες. Στη συνέχεια, οι δύο εκ των τριών συντρόφων απαλλάσσονται των κατηγοριών και μόνο ο Θοδωρής Σίψας, πάνω στον οποίο ξεσπά όλο το εκδικητικό μίσος του κράτους για τους αγωνιζόμενους και το οποίο συμπυκνώνεται σε ένα σαθρό και γελοίο κατηγορητήριο, καλείται για να καταθέσει, ενώ ο ίδιος συνεχίζει να αρνείται όλες τις κατηγορίες που του προσάπτονται. Στις 5 Μαΐου του 2013 όμως, επετειακά και εκδικητικά, του απαγγέλλονται ανυπόστατες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα για τον εμπρησμό της τράπεζας «Marfin», ενώ του επιβάλλονται και περιοριστικοί όροι, μεταξύ των οποίων και η απαγόρευση της συμμετοχής του σε οποιαδήποτε πορεία ή διαδήλωση. Το κράτος δεν ψάχνει για στοιχεία και ενόχους, τους κατασκευάζει στήνοντας πολιτικές σκευωρίες και τους επιδεικνύει ως τρόπαια. Τελικά, ο σύντροφος παραπέμπεται σε δίκη στις 9 Δεκεμβρίου του 2013 με μοναδικά «στοιχεία» τη συμμετοχή του στην απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Μάη του 2010 και την πολιτική του ταυτότητα. Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές το δικαστήριο του συντρόφου Θ. Σίψα έχει οριστεί για τις 19 Σεπτεμβρίου του 2016.
Η 5η μάη θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας ως μια από τις πιο δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στην επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου. Μια μέρα που έδειξε ότι κάθε αντικοινωνικός σχεδιασμός μπορεί να ανατραπεί από την αγωνιστικότητα και τη θέληση των από τα κάτω. Ενάντια σε λογικές συμβιβασμού και μεμψιμοιρίας οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι όταν αποφασίζουν να σπάσουν τα δεσμά της συναίνεσης, της απογοήτευσης και της ανάθεσης μπορούν να βάλουν φραγμό σε κάθε σχεδιασμό, μνημονιακό ή μη, που επιτείνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Ταυτόχρονα η 5η Μάη θα μας θυμίζει για πάντα ότι λογικές που μιλούν για «άτυχη στιγμή» και «παράπλευρες απώλειες» είναι εχθρικές και δεν έχουν καμία θέση ανάμεσα στις αξίες και τις αντιλήψεις μας. Ως αναρχικοί θεωρούμε ότι η λογική του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ανήκει σε αυτούς που κυβερνάνε αυτό τον κόσμο και όχι σε αυτούς που αγωνίζονται για την ανατροπή του. Για εμάς ο σκοπός καθορίζει τα μέσα του αγώνα και τα μέσα απεικονίζουν το σκοπό.
Στο πρόσωπο του αναρχικού θοδωρή Σίψα δικάζεται ο ίδιος ο αγώνας και όσοι συμμετείχαν στην μεγαλειώδη πορεία της 5ης Μάη. Όσοι τολμούν να αγωνίζονται και να αμφισβητούν τον χρεωκοπημένο κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού. Η σταθερή συμμετοχή του συντρόφου Θοδωρή στον κοινωνικό και ταξικό αγώνα μέσα από τις γραμμές του αναρχικού χώρου αποτελεί το μοναδικό και επαρκές στοιχείο για την ενοχή του. Το κράτος μέσα από αυτή την κατασταλτική μεθόδευση επιδιώκει να κατοχυρώσει το μονοπώλιο της βίας και να απονομιμοποιήσει κοινωνικά την κοινωνική και ταξική αντιβία. Μέσα από την σκευωρία εις βάρος του Θ. Σίψα θέλει να στείλει ένα μήνυμα τρομοκράτησης σε όσους αντιστέκονται, διαδηλώνουν και απεργούν.
Απέναντι σε κάθε κατασταλτική μεθόδευση που επιδιώκει να απομονώσει και να εξοντώσει έναν άνθρωπο που αγωνίζεται προτάσσουμε την αλληλεγγύη και δηλώνουμε πως ο σύντροφος Θοδωρής Σίψας δεν είναι μόνος του.
Ενάντια στις κρατικές σκευωρίες
Αλληλεγγύη στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα
Δευτέρα 19/9: 9πμ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (Δέγλερη)
Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση
