Αλληλεγγύη στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα,
διωκόμενο για την υπόθεση της Marfin
5 Μαΐου του 2010, ημέρα γενικής πανελλαδικής απεργίας ενάντια στην ψήφιση του πρώτου μνημονίου και των εξαντλητικών, αντικοινωνικών μέτρων που αυτό συνεπάγεται. Στα πρόθυρα της ένταξης της χώρας στο μηχανισμό της τρόικα, πραγματοποιείται στην Αθήνα μία από τις μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών. Η διαφοροποίηση της από άλλες, παλαιότερες, δεν οφείλεται αποκλειστικά στη πρωτοφανή μαζικότητα της αλλά και στην αποφασιστικότητα και τη συγκρουσιακή διάθεση που εκδηλώνεται από ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που συμμετέχει σε αυτήν. Για πολλές ώρες, σε ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας, ξεσπούν ανεξάντλητης έντασης και διάρκειας συγκρούσεις μεταξύ των διαδηλωτών και των δυνάμεων καταστολής. Η διαδήλωση μοιάζει πια ν’ αποκτά εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, με το κοινοβούλιο να πολιορκείται. Τότε, αρχίζει να γίνεται γνωστό πως τρεις εργαζόμενοι βρήκαν τραγικό θάνατο από αναθυμιάσεις που προκλήθηκαν από τον εμπρησμό του υποκαταστήματος της τράπεζας «Marfin» (ιδιοκτησίας Βγενόπουλου) στην οδό Σταδίου.To θλιβερό γεγονός θα σημάνει το τέλος της διαδήλωσης και ακολούθως το στιγματισμό της.
Για ώρες, η τρομοκρατία των πολυάριθμων δυνάμεων καταστολής δεν μπορούσε να ελέγξει την κοινωνική αναταραχή, η οποία ανακόπηκε σε λίγα μόνο λεπτά, με την “παγωμάρα” και την αμηχανία που ακολούθησαν την είδηση του θανάτου των τριών εργαζομένων. Το κράτος και τα φερέφωνα του δε χρονοτριβούν, παίρνουν τη σκυτάλη και αναλαμβάνουν τη διαχείριση της κατάστασης που είχε διαμορφωθεί, με σκοπό την εκμετάλλευση της προς όφελους τους. Άμεσα, τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε.-τηλεδικαστήρια, χωρίς κανέναν ηθικό δισταγμό, αρχίζουν να μεταδίδουν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες. Στο στόχαστρο τους μπαίνει ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, το ευρύτερο ριζοσπαστικό κίνημα και η κοινωνική-ταξική αντιβία που ασκείται απέναντι στη βία του κράτους και του κεφαλαίου, σε μία προσπάθεια απονοηματοδότησης και σπίλωσης τους. Παράλληλα, ανακοινώνεται η απαγόρευση συγκεντρώσεων στο κέντρο της πόλης, με τις δυνάμεις καταστολής να επιτίθενται και να εκκενώνουν του δρόμους από τους διαδηλωτές. Στα Εξάρχεια, ομάδες ΔΕΛΤΑ εισβάλλουν στην κατάληψη «Χώρος Ενιαίας Πολύμορφης Αναρχικής Δράσης» στην οδό Ζαΐμη και στο «Στέκι Μεταναστών» στην οδό Τσαμαδού, προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές. Οι βάσεις για την ωμή καταστολή που θ’ ακολουθήσει έχουν μπει και οι μεθοδεύσεις έχουν ήδη ξεκινήσει.
Στις 29 Απριλίου του 2011, τρεις αναρχικοί προσάγονται – απάγονται από την αστυνομία, χωρίς καμία εξήγηση. Πολύ αργότερα ενημερώνονται πως θεωρούνται ύποπτοι για την υπόθεση της Marfin και την επίθεση στο βιβλιοπωλείο «Ιανός». Η Ασφάλεια, χωρίς να έχει απολύτως κανένα στοιχείο, επικαλείται κάποιο ανώνυμο σημείωμα, άγνωστης προέλευσης, το οποίο κατονομάζει και υποδεικνύει τους συντρόφους ως εμπρηστές. Όλοι τους από τη πρώτη στιγμή τοποθετούνται δημόσια επί του θέματος και αρνούνται τις κατηγορίες. Στη συνέχεια, οι δύο εκ των τριών συντρόφων απαλλάσσονται των κατηγοριών και μόνο ο Θοδωρής Σίψας, πάνω στον οποίο συμπυκνώνεται το κατηγορητήριο, καλείται για να καταθέσει, συνεχίζοντας να αρνείται όλες τις κατηγορίες που του προσάπτονται. Στις 5 Μαΐου του 2013 όμως, επετειακά και εκδικητικά, του απαγγέλονται ανυπόστατες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα για τον εμπρησμό της τράπεζας «Marfin», ενώ του επιβάλλονται και περιοριστικοί όροι, μεταξύ των οποίων και η απαγόρευση της συμμετοχής του σε οποιαδήποτε πορεία ή διαδήλωση. Τελικά, ο σύντροφος παραπέμπεται σε δίκη στις 9 Δεκεμβρίου του 2013 με μοναδικά “στοιχεία” τη συμμετοχή του στην απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Μάη του 2010 και την πολιτική του ταυτότητα. Το κράτος δεν ψάχνει για ενόχους. Στήνοντας πολιτικές σκευωρίες, τους κατασκευάζει και τους αναδεικνύει.
Μέσα στην περίοδο της συστημικής κρίσης και παράλληλα της σφοδρότερης επίθεσης των αφεντικών, το κράτος «έκτακτης ανάγκης» κινητοποιώντας ολόκληρο το κατασταλτικό, μιντιακό και δικαστικό μηχανισμό, επιχειρεί να περάσει απειλητικά μηνύματα προς την κοινωνία, στοχεύοντας στην αδιαμαρτύρητη συναίνεση της. Επικαλούμενο τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης, της οποίας δηλώνει εγγυητής, κατέχει το μονοπώλιο της βίας. Έτσι, επιβάλλει το δόγμα «τάξη και ασφάλεια», καταστέλλοντας όλους αυτούς που μάχονται καθημερινά ενάντια σε κάθε έκφραση του εξουσιαστικού συστήματος (π.χ. αγώνας των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στην «Ελληνικός Χρυσός» του “εθνικού εργολάβου” Μπόμπολα). Με χυδαίο τρόπο, τολμά να βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και όλους όσους αντιστέκονται και αγωνίζονται, με τους παρακρατικούς δολοφόνους, τους φασίστες. Οι παραπάνω πρακτικές εφαρμόζονται στο πλαίσιο μιας συνολικότερης ιδεολογικής επίθεσης που ως στόχο έχει την ηθική και πολιτική εξόντωση όλων όσων μάχονται την κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου και ακολούθως, την ποινικοποίηση τους.
Εμείς, ως αναρχικοί και αναρχικές, δε θα επιτρέψουμε να γίνουμε έρμαιο των μεθοδεύσεων της κυριαρχίας, ούτε και θα αποδεχτούμε παθητικά το «μονοπώλιο της βίας». Στη βία που μας ασκείται καθημερινά, απαντάμε δυναμικά, προτάσσοντας την κοινωνική και ταξική αντιβία. Αυτή δεν αποτελεί για εμάς εκτόνωση αλλά μια βαθιά πολιτική πράξη, τη συνειδητή επίθεση στη λυσσαλέα καθημερινή βαρβαρότητα που μας επιβάλλει το σύστημα και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί. Μια επίθεση που δεν μπορεί να είναι αντικοινωνική αφού τάσσεται με το συμφέρον της κοινωνίας που αγωνίζεται, μέρος της οποίας είμαστε και εμείς, παρά τις μεθοδευμένες προσπάθειες της κυριαρχίας να μας απομονώσει. Είναι ένα από τα μέσα αγώνα που επιλέγουμε για να αντισταθούμε και να διεκδικήσουμε μία κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Με αυτές τις αξίες σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουμε στους εαυτούς μας το περιθώριο λάθους και δεν αναγνωρίζουμε έννοιες όπως «κακιά στιγμή», «παράπλευρη απώλεια» ή «λανθασμένη εκτίμηση».
Στο πρόσωπο του συντρόφου που διώκεται, αναγνωριζούμε κομμάτια του εαυτού μας και δε πρόκειται να τον αφήσουμε στη κρατική μηχανή για να τον εξοντώσει. Η συνέπεια του μέσα στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που διεξάγεται, μέσω του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκει, αποτελεί την αιτία για τις κρατικές μεθοδεύσεις εναντίον του. Στο πρόσωπο του δικαζόμαστε όλοι όσοι προτιμάμε το «εμείς» για να περιγράψουμε τις επιθυμίες μας, παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας. Όλοι όσοι κατεβαίνουμε στο δρόμο, αγωνιζόμαστε και συγκρουόμαστε, μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση. Στο πρόσωπο του συντρόφου που διώκεται, αντανακλάται ένα σάπιο κράτος, που χωρίς ίχνος ντροπής επικαλείται τη μνήμη νεκρών ανθρώπων για να στήσει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες του συντρόφου μας, στις πλάτες τις δικές μας. Αντανακλάται το κεφάλαιο και η χυδαιότητα των φορέων του, όπως ο Βγενόπουλος, που καταπιέζουν τους εργαζόμενους, υποβιβάζοντας την αξιοπρέπεια τους και την ανθρώπινη ζωή. Αντανακλάται η ρουφιανιά των Μ.Μ.Ε., όπως η Real News, που προτρέχουν να βαφτίσουν “ένοχο” το σύντροφο μας. Που άκριτα κάνουν ο,τιδήποτε τους ζητηθεί, προκειμένου να εξυπηρετήσουν πιστά το συμφέρον του κράτους και του κεφαλαίου.
Τα κοράκια που πάνω στο σύντροφο μας προσπαθούν να μας στοχοποιήσουν, να μας απομονώσουν και να παρουσιάσουν την εικόνα ενός ισχυρού κράτους, ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους… Δε θ’ αφήσουμε στιγμή μόνο του το σύντροφο μας. Θα σταθούμε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες δίπλα του, απέναντι σε κάθε κρατική μεθόδευση που στόχο έχει την πνευματική και φυσική εξόντωση του.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 9/12: 9:00π.μ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ(δέγλερη)
ΣΑΒΒΑΤΟ 14/12: 12:00 ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
