Το κράτος είναι ο ένοχος
Ένας χρόνος έχει περάσει από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε. Το τελευταίο διάστημα διακρίναμε την συντονισμένη προσπάθεια του κρατικού μηχανισμού (και μέσω των μέσων μαζικής εξημέρωσης) να συνδυάσει την ημερομηνία της δολοφονίας με ένα επετειακό μνημόσυνο, έχοντας ως στόχο την ένταξη μίας ολόκληρης εξέγερσης στα πλαίσια μίας «υγιούς» και ειρηνικής ανησυχίας που είχε ως σκοπό να θίξει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας.
Εμείς πάλι ζήσαμε τον περσινό Δεκέμβρη σαν κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν διακρίναμε καμία επιθυμία βελτίωσης του υπάρχοντος αλλά ούτε και αιτήματα για διορθωτικές αλλαγές. Αυτό που αντιληφθήκαμε ήταν η οργή που ξεχείλιζε στους δρόμους καταστρέφοντας τα σύμβολα του εξουσιαστικού συστήματος. Ένα ξέσπασμα δίχως αιτήματα και μικροδιεκδικήσεις, μια εξέγερση για όλους τους λόγους του κόσμου.
Λίγο καιρό μετά την συμπλήρωση του ενός χρόνου από τη δολοφονία, το σύστημα αναλαμβάνει να δικάσει τα χέρια που οπλίζει. Έτσι ξεκίνησε την Τρίτη 19 Ιανουαρίου η δικαστική φαρσοκωμωδία του Επαμεινώνδα Κορκονέα. Η επιλογή της πόλης της Άμφισσας για τη διεξαγωγή της δίκης είναι απλή και ξεκάθαρη. Να πραγματοποιηθεί η όλη διαδικασία μακριά απ’ το κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Ο απομακρυσμένος τόπος έχει ως κύριο στόχο την αποφυγή των αντιδράσεων από κοινωνικά κομμάτια που στιγμάτισαν με τα δικά τους πολυποίκιλα χαρακτηριστικά την εξέγερση, Και μόνο από καθαρά πρακτική σκοπιά «διασφαλίζεται» η διεξαγωγή της δίκης σε πλαίσια ελεγχόμενα από το κράτος. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό είναι ότι η απόσταση είναι απαγορευτική για τη συμμετοχή βασικών μαρτύρων-μαθητών. Το δικό τους ρόλο έπαιξαν τα ΜΜΕ, τοπικά και εθνικά, αφού κύριος σκοπός τους ήταν αρχικά να τρομοκρατήσουν και στη συνέχεια να κουκουλώσουν. Μια στάση γνωστή που κρατάνε εδώ και χρόνια. Έτσι λοιπόν πριν ακόμα ξεκινήσει η δίκη είδαμε τη προσπάθεια τους να παρουσιάσουν τους διαδηλωτές πού είχαν καλέσει σε πορεία στην Άμφισσα σαν παρανοϊκούς ταραξίες που θα κατέστρεφαν τα πάντα στο πέρασμα τους και προέτρεπαν τους ντόπιους κατοίκους να κλειδαμπαρωθούν στα σπίτια τους για να σώσουν τους εαυτούς τους και τις περιουσίες τους. Για άλλη μία φορά γελοιοποιήθηκαν αφού τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Οι μόνοι επικίνδυνοι για την κοινωνία της Άμφισσας ήταν τα ματ που προκαλούσαν τους διαδηλωτές. Η παρέμβαση και η πορεία είχαν μεγάλη αποδοχή απ’ την τοπική κοινωνία και οι μονοί που έβαλαν λαμαρίνες και προστατευτικά ήταν οι τράπεζες. Τέλος πέρα από το κλίμα τρομοκρατίας που προσπάθησαν να δημιουργήσουν, τα ΜΜΕ, ακολουθώντας τον κεντρικό σχεδιασμό για υποβάθμιση του γεγονότος, δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με Για μας είναι ξεκάθαρο αυτό που έχει και άλλες φορές ειπωθεί. Η εξουσία δικάζει το χέρι που η ίδια όπλισε. Θεωρώντας ότι η δικαιοσύνη τους είναι το δίκαιο των ισχυρών και γνωρίζοντας τον κεντρικό ρόλο που αυτή παίζει στη συντήρηση και διαιώνιση του υπάρχοντος συστήματος, δεν θα μας ικανοποιούσε το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Βέβαια, παρ’ ότι ο αγώνας δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στις παρατυπίες της αστικής δημοκρατίας, η ενδεχόμενη ευνοϊκή μεταχείριση του Κορκονέα από το δικαστήριο θα αποτελέσει αφορμή για νέες συγκρούσεις.
Τα τότε γεγονότα και οι τότε εξεγερμένοι
Δεν “δίκασαν” με το τρόπο τους
μόνο τον κορκονεα
αλλά εν μέρει και το σύστημα που τον δημιούργησε
Ποία δική, ποιο δικαστήριο λοιπόν;
Η δικαιοσύνη αποδόθηκε στους δρόμους
Κι έπεται συνέχεια….
