ΣΑΒΒΑΤΟ 12/12: 12μμ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
ΤΕΤΑΡΤΗ 16/12: 9πμ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (Δέγλερη)
5 Μαΐου του 2010, και ενώ η χώρα έχει υπαχθεί στο μηχανισμό του ΔΝΤ, προκηρύσσεται γενική πανελλαδική απεργία ενάντια στην ψήφιση του πρώτου μνημονίου και των εξοντωτικών, αντικοινωνικών μέτρων που αυτό συνεπάγεται. Στην Αθήνα πραγματοποιείται μία από τις μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών. Η διαφοροποίηση της από άλλες, παλαιότερες, δεν οφείλεται αποκλειστικά στη πρωτοφανή μαζικότητά της αλλά και στην αποφασιστικότητα και τη συγκρουσιακή διάθεση που εκδηλώνεται από ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που συμμετέχει σε αυτήν. Για πολλές ώρες, σε ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας, ξεσπούν μεγάλης έντασης και διάρκειας συγκρούσεις μεταξύ των διαδηλωτών και των δυνάμεων καταστολής. Η διαδήλωση μοιάζει πια ν’ αποκτά εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, με το κοινοβούλιο να πολιορκείται. Τότε, αρχίζει να γίνεται γνωστό πως τρεις εργαζόμενοι βρήκαν τραγικό θάνατο από αναθυμιάσεις που προκλήθηκαν από τον εμπρησμό του υποκαταστήματος της τράπεζας «Marfin» στην οδό Σταδίου (ιδιοκτησίας Βγενόπουλου, ο οποίος είχε απειλήσει με απόλυση όποιον απεργήσει). Το γεγονός της δολοφονίας των τριών υπαλλήλων της τράπεζας «Marfin» θα σημάνει την έναρξη μιας κατασταλτικής επιχείρησης ενάντια σε όσους βρέθηκαν στο δρόμο εκείνη τη μέρα.
Για ώρες, η τρομοκρατία των πολυάριθμων δυνάμεων καταστολής δεν μπορούσε να ελέγξει την κοινωνική αναταραχή, η οποία ανακόπηκε σε λίγα μόνο λεπτά, με την «παγωμάρα» και την αμηχανία που ακολούθησαν την είδηση της δολοφονίας των τριών εργαζομένων. Το κράτος και τα φερέφωνα του δε χρονοτριβούν, παίρνουν τη σκυτάλη και αναλαμβάνουν τη διαχείριση της κατάστασης που είχε διαμορφωθεί, με σκοπό την εκμετάλλευση της προς όφελός τους. Άμεσα, τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε.-τηλεδικαστήρια, χωρίς κανέναν ηθικό δισταγμό, αρχίζουν να μεταδίδουν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες. Στο στόχαστρο τους μπαίνει ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, το ευρύτερο ριζοσπαστικό κίνημα και η κοινωνική-ταξική αντιβία που ασκείται απέναντι στη βία του κράτους και του κεφαλαίου, σε μία προσπάθεια απονοηματοδότησης και σπίλωσής τους. Παράλληλα, ανακοινώνεται η απαγόρευση συγκεντρώσεων στο κέντρο της πόλης, με τις δυνάμεις καταστολής να επιτίθενται και να εκκενώνουν τους δρόμους από τους διαδηλωτές. Στα Εξάρχεια, ομάδες ΔΕΛΤΑ εισβάλλουν στην κατάληψη «Χώρος Ενιαίας Πολύμορφης Αναρχικής Δράσης» στην οδό Ζαΐμη, στο «Στέκι Μεταναστών» στην οδό Τσαμαδού, ακόμα και σε σπίτια προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές. Οι βάσεις για την ωμή καταστολή που θ’ ακολουθήσει έχουν μπει και οι μεθοδεύσεις έχουν ήδη ξεκινήσει.
Στις 29 Απριλίου του 2011, τρεις αναρχικοί προσάγονται-απάγονται από την αστυνομία, χωρίς καμία εξήγηση. Πολύ αργότερα ενημερώνονται πως θεωρούνται ύποπτοι για την υπόθεση της Marfin και την επίθεση στο βιβλιοπωλείο «Ιανός». Η Ασφάλεια, χωρίς να έχει απολύτως κανένα στοιχείο, επικαλείται κάποιο ανώνυμο σημείωμα, άγνωστης προέλευσης, το οποίο κατονομάζει και υποδεικνύει τους συντρόφους ως εμπρηστές. Όλοι τους, από τη πρώτη στιγμή, τοποθετούνται δημόσια επί του θέματος και αρνούνται τις κατηγορίες. Στη συνέχεια, οι δύο εκ των τριών συντρόφων απαλλάσσονται των κατηγοριών και μόνο ο Θοδωρής Σίψας, πάνω στον οποίο ξεσπά όλο το εκδικητικό μίσος του κράτους για τους αγωνιζόμενους και το οποίο συμπυκνώνεται σε ένα σαθρό και γελοίο κατηγορητήριο, καλείται για να καταθέσει, ενώ ο ίδιος συνεχίζει να αρνείται όλες τις κατηγορίες που του προσάπτονται. Στις 5 Μαΐου του 2013 όμως, επετειακά και εκδικητικά, του απαγγέλονται ανυπόστατες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα για τον εμπρησμό της τράπεζας «Marfin», ενώ του επιβάλλονται και περιοριστικοί όροι, μεταξύ των οποίων και η απαγόρευση της συμμετοχής του σε οποιαδήποτε πορεία ή διαδήλωση. Το κράτος δεν ψάχνει για στοιχεία και ενόχους, τους κατασκευάζει στήνοντας πολιτικές σκευωρίες και τους επιδεικνύει ως τρόπαια. Τελικά, ο σύντροφος παραπέμπεται σε δίκη στις 9 Δεκεμβρίου του 2013 με μοναδικά «στοιχεία» τη συμμετοχή του στην απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Μάη του 2010 και την πολιτική του ταυτότητα. Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές το δικαστήριο του συντρόφου Θ. Σίψα έχει οριστεί για τις 16 Δεκεμβρίου του 2015.
Μέσα στην περίοδο της συστημικής κρίσης και παράλληλα της σφοδρότερης επίθεσης των αφεντικών, το κράτος «έκτακτης ανάγκης» κινητοποιώντας ολόκληρο το κατασταλτικό μηχανισμό από τα ΜΜΕ μέχρι τους δικαστές, επιχειρεί να περάσει απειλητικά μηνύματα προς την κοινωνία, στοχεύοντας στην αδιαμαρτύρητη συναίνεση της. Επικαλούμενο τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης, της οποίας δηλώνει εγγυητής, κατοχυρώνει κάθε στιγμή το μονοπώλιο της βίας. Έτσι, επιβάλλει το δόγμα «τάξη και ασφάλεια», καταστέλλοντας όλους αυτούς που μάχονται καθημερινά ενάντια σε κάθε έκφραση του εξουσιαστικού συστήματος. Με χυδαίο τρόπο, τολμά να βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και όλους όσους αντιστέκονται και αγωνίζονται, με τους παρακρατικούς δολοφόνους, τους φασίστες. Οι παραπάνω πρακτικές εφαρμόζονται στο πλαίσιο μιας συνολικότερης ιδεολογικής επίθεσης που ως στόχο έχει την ηθική και πολιτική εξόντωση όλων όσων μάχονται την κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου και ακολούθως, την ποινικοποίηση τους.
Εμείς, ως αναρχικοί και αναρχικές, δε θα επιτρέψουμε να γίνουμε έρμαιο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων, ούτε και θα αποδεχτούμε παθητικά το «μονοπώλιο της βίας» από το κράτος. Στη βία που μας ασκείται καθημερινά, απαντάμε δυναμικά, προτάσσοντας την κοινωνική και ταξική αντιβία. Οι ίδιοι οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι θα επιλέγουν κάθε φορά τα μέσα του αγώνα για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν μία κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας μακριά από λογικές νόμιμου και παράνομου. Οι αξίες μας δεν αφήνουν περιθώρια σε λογικές «κακιάς στιγμής» ή «παράπλευρης απώλειας». Θεωρούμε ότι η λογική του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ανήκει σε αυτούς που κυβερνάνε αυτό τον κόσμο και όχι σε αυτούς που αγωνίζονται για την ανατροπή του. Για εμάς ο σκοπός καθορίζει τα μέσα του αγώνα και τα μέσα απεικονίζουν το σκοπό.
Στο πρόσωπο του συντρόφου που διώκεται, αναγνωριζούμε κομμάτια του εαυτού μας και δε πρόκειται να τον αφήσουμε στη κρατική μηχανή για να τον εξοντώσει. Η συνέπεια του Θ. Σίψα μέσα στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που διεξάγεται, μέσω του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκει, αποτελεί την αιτία για τις κρατικές μεθοδεύσεις εναντίον του. Στο πρόσωπο του δικαζόμαστε όλοι όσοι προτιμάμε το «εμείς» για να περιγράψουμε τις επιθυμίες μας, παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας. Όλοι όσοι κατεβαίνουμε στο δρόμο, αγωνιζόμαστε και συγκρουόμαστε και θα συνεχίσουμε μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση. Στο πρόσωπο του συντρόφου που διώκεται, αντανακλάται ο πυρήνας του κράτους, που επικαλείται τη μνήμη νεκρών ανθρώπων για να στήσει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες του συντρόφου μας, στις πλάτες τις δικές μας. Αντανακλάται το κεφάλαιο και η χυδαιότητα των φορέων του, όπως ο Βγενόπουλος, που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, υποβιβάζοντας την αξιοπρέπεια τους και την ανθρώπινη ζωή. Αντανακλάται η ρουφιανιά των Μ.Μ.Ε., όπως η Real News, που προτρέχουν να βαφτίσουν «ένοχο» το σύντροφο μας. Που άκριτα κάνουν οτιδήποτε τους ζητηθεί, προκειμένου να εξυπηρετήσουν πιστά το συμφέρον του κράτους και του κεφαλαίου.
Μέσω της κατασκευασμένης δίωξης εναντίον του Θ. Σίψα προσπαθούν να στοχοποιήσουν και να απομονώσουν όσους αγωνίζονται, να απονοηματοδοτήσουν τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και να παρουσιάσουν την εικόνα ενός ισχυρού και δίκαιου κράτους. Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους… Δε θ’ αφήσουμε στιγμή μόνο του το σύντροφο μας. Θα σταθούμε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες δίπλα του, απέναντι σε κάθε κρατική μεθόδευση που στόχο έχει την πνευματική και φυσική εξόντωσή του.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ
