Το Μάρτιο του 2015 οι πολιτικοί κρατούμενοι, στις ελληνικές φυλακές, πραγματοποίησαν απεργία πείνας ενάντια στο νομικό πλαίσιο που συνθέτουν οι τρομονόμοι, ο κουκουλονόμος και οι φυλακές τύπου Γ’ και το οποίο κατασκευάζει, νομιμοποιεί και μονιμοποιεί ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης, το οποίο επιδιώκει να επιβάλλει η εξουσία στους πολιτικούς της αντιπάλους και σε όσους αγωνίζονται. Ο αγώνας αυτός κατάφερε να καταργηθούν οι φυλακές τύπου Γ’, εν μέρει ο κουκουλονόμος και κατατέθηκε ειδική τροπολογία για την μεταχείριση των συγγενικών προσώπων των κρατουμένων. Παρόλο το μεγάλο αγώνα των πολιτικών κρατουμένων και του πολύμορφου κινήματος που αναπτύχθηκε οι «ειδικές συνθήκες» εκδίκησης, απομόνωσης και εξαίρεσης που επιφυλάσσει το καθεστώς για τους αντιπάλους του συνεχίζουν να υφίστανται.
Παρά την ψήφιση της τροπολογίας Παρασκευόπουλου που αφορά τη μη ποινικοποίηση των προσωπικών και φιλικών σχέσεων (και η οποία ψηφίστηκε υπό την πίεση της απεργία πείνας) εδώ και 6 μήνες η μητέρα των Χρ. και Γερ. Τσάκαλου βρίσκεται σε καθεστώς απομόνωσης στο σπίτι της στη Σαλαμίνα και της έχει απαγορευτεί να βλέπει τα παιδιά της, ενώ η Εύη Στατήρη, σύζυγος του Γερ. Τσάκαλου βρίσκεται προφυλακισμένη με μοναδικό «ενοχοποιητικό» στοιχείο το γεγονός ότι είναι σύζυγος του μέλους της Σ.Π.Φ. Γερ. Τσάκαλου.
Η Εύη Στατήρη, μετά από έξι αιτήσεις αποφυλάκισης που απορρίφθηκαν -πέντε από τον Ευτύχη Νικόπουλο, ειδικό εφέτη ανακριτή και αρμόδιο για «υποθέσεις τρομοκρατίας» και η τελευταία από το δικαστικό συμβούλιο με πρόεδρο την Εριέττα Χαλεβίδου- ξεκίνησε απεργία πείνας στις 14 Σεπτέμβρη 2015 διεκδικώντας την άμεση αποφυλάκισή της.
«Πέρασαν έξι μήνες από τη μέρα που μου επέβαλλαν να αντικρίζω τον ουρανό πίσω από συρματοπλέγματα και να μετρώ τον χρόνο ανάμεσα στα κλειδώματα της πόρτας του κελιού μου. Η νέα άρνηση του δικαστικού συμβουλίου στην εξέταση της αποφυλάκισής μου ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που ήξερα ήδη από τις πρώτες μέρες που βρέθηκα στα κελιά της αντιτρομοκρατικής. Η φυλάκισή μου δεν είναι απλά μία προσωπική υπόθεση. Η φυλάκισή μου είναι η αντανάκλαση μιας συνολικής κατασταλτικής στρατηγικής που στόχο έχει την κυριαρχία του φόβου και την ικανοποίηση του εκδικητικού μένους των διωκτικών αρχών απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους και σε όσους δεν συμβαδίζουν με τις αξίες του πολιτισμού της εξουσίας.»
Η απεργία πείνας της Εύης Στατήρη αποτελεί μια κίνηση η οποία έρχεται σε συνέχεια του αγώνα των πολιτικών κρατουμένων και μας αφορά όλους καθότι είναι ένας αγώνας ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης, στην εγκληματοποίηση των αντιστάσεων και των ίδιων των αγωνιζόμενων, ενάντια στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις.
Αφορά κάθε κοινωνικό κομμάτι που αγωνίζεται ενάντια στον εκβιασμό της εργοδοτικής τρομοκρατίας, στη συνεχή υποτίμηση της εργασίας, στη λεηλασία των ζωών μας και στη νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης που εξασφαλίζει και διαιωνίζει το αστικό-δημοκρατικό καθεστώς. Πλήθος αγωνιστών που έχουν εμπλακεί σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, (π.χ. κάτοικοι της Β.Α. Χαλκιδικής που αγωνίζονται για την υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος του τόπου τους, αγωνιστές συνδικαλιστές που αγωνίζονται από τα κάτω ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση) διώκονται με βάση την ειδική κατασταλτική νομοθεσία. Αφορά κάθε κομμάτι της κοινωνίας που επιλέγει ή θα επιλέξει μελλοντικά να αγωνιστεί ενάντια στην λεηλασία του φυσικού πλούτου, την ταξική εκμετάλλευση, τον κοινωνικό έλεγχο, την καταπίεση και κάθε μορφή εξουσίας. Αποτελεί ένα ακόμα ανάχωμα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κράτους και του κεφαλαίου, που επελαύνει πάνω στις ζωές μας.
Να αντισταθούμε συλλογικά στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης, να εντείνουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό μέχρι το γκρέμισμα των φυλακών, μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση.
Να παύσει άμεσα κάθε δίωξη συγγενών και φίλων των πολιτικών κρατουμένων
Άμεση απελευθέρωση της απεργού πείνας από 14 Σεπτέμβρη Εύης Στατήρη
