17 Ιούνη 2015 στο στρατοδικείο του Ρουφ στην Αθήνα δικάζεται ο ολικός αρνητής στράτευσης Θάνος Χατζηαγγέλου. Ο σύντροφος συνελήφθει κατά τη διάρκεια επιχείρησης κουκουλοφόρων της αντιτρομοκρατικής στη Θεσσαλονίκη στις 15-7-2014 καθώς εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του, ενώ του έχει επιβληθεί και πρόστιμο 6000€. Αυτός είναι και ο προσωρινός επίλογος, μιας σειράς κατασταλτικών μεθοδεύσεων από μεριάς των διωκτικών αρχών με συνεχείς διώξεις και δικαστήρια, φιλικές προσεγγίσεις στο οικογενειακό και συντροφικό περιβάλλον και μια πεπατημένη στρατηγική που στοχεύει στην απενεργοποίηση των αγωνιστών.
Ούτε μια ώρα στο στρατό
Το ειδεχθές έγκλημα για το οποίο κατηγορείται ο σύντροφος είναι το αδίκημα της ανυποταξίας σε καιρό ειρήνης. Για ποια ειρήνη όμως μιλάμε πραγματικά;
Μιλάμε για την ειρήνη των χιλιάδων νεκρών μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στον φράχτη του Έβρου, στα νερά της Μεσογείου με πιο πρόσφατο το νέο έγκλημα της Λαμπεντούζας. Για τους ανθρώπους αυτούς που ο καπιταλισμός τους έχει καταστήσει πλεονάζoν εργατικό δυναμικό και ανακυκλώσιμη δύναμη.
Μιλάμε για την ειρήνη που στο όνομα της ανάπτυξης (οικονομικής, γεωπολιτικής, τεχνολογικής) λεηλατεί τη γη και εκμεταλλεύεται κάθε μορφή ζωής. Κηρύττει πολέμους με προφανή τα οικονομικά κίνητρα και στο διάβα της αφήνει στάχτη και θάνατο.
Μιλάμε για την ειρήνη των εκβιασμών σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Σε μια ζωή, κατώτερη της επιβίωσης, ο καθένας μας βιώνει καθημερινούς εκβιασμούς. Σε μια συνθήκη κατασκευασμένη για να μη τους χωράει όλους, ο καθένας μας πρέπει να διδάσκεται-υπόκειται τον εξευτελισμό της μισθωτής σκλαβιάς, τον ρατσισμό και την ανωτερότητα του κάθε έθνους, την ομοφοβία, την εκμετάλλευση.
Σε αυτή την ειρήνη που διψάει για αίμα, αν είσαι υποταγμένος, είσαι συνένοχος.
Τα στρατοδικεία όμως δε δικάζουν το αδίκημα της ανυποταξίας σε καιρό ειρήνης. Δικάζουν και καταδικάζουν την συνειδητή και αδιαπραγμάτευτη επιλογή αγώνα ενάντια στην κάθε εξουσία. Δικάζουν και καταδικάζουν την αδιαλλαξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Γιατί η άρνηση στράτευσης σε ένα μηχανισμό που η δομή και η λειτουργία του συμπυκνώνουν όλα τα νοσηρά ένστικτα, πηγάζει από την επιλογή του αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα.
Η ολική άρνηση στράτευσης ως αρχή για τη συνολική στράτευση των αρνήσεών μας.
Η άρνηση στράτευσης είναι κομμάτι των γενικευμένων αρνήσεών μας ενάντια στους εκβιασμούς της κάθε εξουσίας. Όμως καμία άρνηση, όσο κάθετη και οξυμένη και να είναι, δεν περιέχει επαναστατικές προοπτικές αν δεν συνοδεύεται από την κατάφαση της οργανωμένης δράσης που στοχεύει στην γενικευμένη κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Στη σημερινή συνθήκη όπου η διαχείριση από το σύμπλεγμα της αριστεροφάνειας με την πατριωτική ακροδεξιά αναφωνεί την συνέχεια του κράτους, οφείλουμε να αντιπαραθέσουμε την συνέπεια των αγωνιζόμενων. Με όπλο την ιστορική μνήμη και μέσο τον πολύμορφο αγώνα, να επιτεθούμε συνολικά στο κράτος και το κεφάλαιο.
