Θεσσαλονίκη, Άνω Πόλη, Τρίτη 8 Φλεβάρη, το σκηνικό γνώριμο, οι ρόλοι γνωστοί, τα συντρόφια αλλάζουν, οι σχέσεις ποινικοποιούνται, το κράτος έχει κατασταλτική, συκοφαντική και καταστροφική συνέχεια. Λίγο μετά το ξημέρωμα ένστολοι τρομοκράτες μπουκάρουν σε σπίτι και απαγάγουν τη Γεωργία Βούλγαρη και το Θάνο Χατζηαγγέλου ενώ αργότερα την ίδια μέρα προσαγάγουν το Παναγιώτη Καλαϊτζή. Τα τρία συντρόφια θα παραμείνουν για παραπάνω από μία μέρα στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής υπό συνθήκες που κάθε κράτος το οποίο σέβεται τον εαυτό του «παρέχει» στους εχθρούς του: ψυχολογική και σωματική βία, απομόνωση, σιδερά δεσμά, κουκούλες και υποχρεωτική λήψη DNA. Τη Παρασκευή 11 Φλεβάρη και αφού οδηγήθηκαν στην ανακρίτρια, αποφασίζεται η προφυλάκιση και των τριών. Μετά από μερικές μέρες μεταφέρονται εκδικητικά στις φυλακές Κορυδαλλού, 500 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο κατοικίας τους και μακριά από τους/τις οικείους τους.
Η αφορμή; Η εμπρηστική ενέργεια στην είσοδο του Ιδρύματος Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού, για την οποία ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου και η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη (εν μέρη) θα αναλάβουν την ευθύνη. Ο πραγματικός λόγος της προφυλάκισης όμως είναι για άλλη μια φορά το κατανοητό μένος αλλά και ο φυσιολογικός φόβος του κράτους για την αναρχία, για την γνήσια κοινωνική αντίσταση των υποκειμένων αυτών που έθεσαν τα εαυτά τους απέναντι στη διαρκή επίθεση της εθνοκρατικής εξουσίας και της θεοκρατικής πατριαρχίας, για όσα αντιστέκονται στο καπιταλισμό, τον εθνικισμό και τους ταξικούς διαχωρισμούς.
Δεν θα αναλύσουμε, ούτε θα υπερθεματίσουμε για την αυτονόητη αλληλεγγύη μας σε συντρόφια τα οποία διώκονται για μία δίκαιη ενέργεια όπως αυτή ενάντια στο ίδρυμα του Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου η Ορθόδοξη πανούκλα απειλεί το δικαίωμα στις αμβλώσεις, ξεπλένει γυναικοκτονίες, αποτελεί ορμητήριο βιαστών, κακοποιητών και παιδεραστών. Σε μια περίοδο όπου το εθνικιστικό μίσος, οι διακρατικοί ανταγωνισμοί, και το ρατσιστικό δηλητήριο βάζουν στο στόχαστρο πληθυσμούς και επιφυλάσσουν πόνο και μιζέρια. Το κείμενο αυτό στοχεύει στις σχέσεις, στις πολιτικές, φιλικές και συντροφικές σχέσεις. Τις ίδιες ακριβώς σχέσεις που η αντιτρομοκρατική για πολλοστή φορά αποπειράται να ενοχοποιήσει, να δηλητηριάσει, να εκφοβίσει στο πρόσωπο του συντρόφου Παναγιώτη Καλαϊτζή.
Εν μέσω άλλου ενός κυνηγιού μαγισσών από το κράτος, είμαστε εδώ για να τιμήσουμε και να βάλουμε μπροστά τις σχέσεις μας. Τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης, τη συμπόρευση σε μια πορεία, τη περιπλάνηση στη πόλη για την αναχαίτιση του φασιστικού εσμού, τις αναλύσεις σε ένα μπαρ, τη πραγμάτωση της αλληλεγγύης, το αντίκρισμα της ανατολής πάνω σε μια ταράτσα μέσα στο καλοκαίρι… Γιατί είμαστε όλα αυτά και άλλα τόσα ταυτόχρονα, για τα οποία κανένα κράτος, καμία αντιτρομοκρατική δεν διαθέτουν καν τα εννοιολογικά εργαλεία για να συλλάβουν… Γιατί πέρα από τη πίστη, τη προσήλωση, και τη συνέπεια στο πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού, όπως έγραψε και ο σύντροφος, έχουμε και ευθύνη απέναντι στις σχέσεις μας.
Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα δω σ’ αυτό το δάσος
με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς
με τις ρίζες σφηνωμένες μες στις πέτρες.
Στηρίζουμε τη συγκέντρωση αλληλεγγύης το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 1μμ στις φυλακές Κορυδαλλού
Δύναμη και αλληλεγγύη στα συλληφθέντα της 8ης Φλεβάρη… μέχρι να συναντηθούμε ξανά στα πεδία των μαχών!
