Το Σάββατο 24 Οκτώβρη τρεις νεαροί Ρομά 15, 16 και 18 ετών που επέβαιναν σε αυτοκίνητο στην περιοχή του Αιγάλεω αρνούνται να σταματήσουν σε αστυνομικό έλεγχο ομάδας ΔΙΑΣ. Κατά τη διάρκεια της καταδίωξης οι αστυνομικοί διαβιβάζουν στο κέντρο ελέγχου ότι στο όχημα επιβαίνουν «νεαροί αθίγγανοι» και παραβαίνουν τις επαναλαμβανόμενες κατηγορηματικές εντολές του κέντρου ελέγχου να σταματήσουν. Η καταδίωξη καλύπτει περίπου 13 χιλιόμετρα μέχρι το Πέραμα όπου το καταδιωκομενο αυτοκίνητο εγκλωβίζεται από διερχόμενο λεωφορείο. Οι επτά αστυνομικοί της ΔΙΑΣ αφήνουν τις μηχανές και αρχίζουν να πυροβολούν κατά των τριών άοπλων ανήλικων αδειάζοντας τα όπλα τους (38 κάλυκες συλλέχθηκαν συνολικά), σκοτώνοντας ακαριαία τον συνοδηγό 18χρονο Νίκο Σαμπάνη με διαμπερές τραύμα στο θώρακα και στην κοιλιά, τραυματίζοντας σοβαρά τον 16χρονο στο πίσω κάθισμα, ενώ ο 15χρονος οδηγός κατάφερε να ξεφύγει στο χρόνο που ξαναγεμίζανε τα όπλα τους για να τον σκοτώσουν καθότι πυροβόλησαν και εναντίον του ενώ έτρεχε πεζός να ξεφύγει. Σφαίρες σφηνώθηκαν σε γειτονικά αυτοκίνητα και τοίχους καθότι το πιστολίδι άγριας δύσης πραγματοποιήθηκε μέσα σε κατοικημένη περιοχή.
Από την πρώτη στιγμή τα συστημικά ΜΜΕ ξεκινούν το γνωστό ρόλο παραπληροφόρησης και αναπαραγωγής της εκδοχής της αστυνομίας με πλήθος ψεμάτων, ανακριβειών, και δαιμονοποίησης των νεαρών. Φιλοξενούν από το πρωί μέχρι το βράδυ τους εκπροσώπους της αστυνομίας που προσπαθούν να μας πείσουν ότι το αυτοκίνητο μετατράπηκε σε όπλο που προσπάθησε να τους σκοτώσει, μιλάνε ψευδώς για εφτά τραυματίες μπάτσους, ότι η αδρεναλίνη τους κάνει πιο ευέξαπτους, ότι οι υψηλές ταχύτητες τους κάνουν να μην ακούνε κάποια αντίθετη διαταγή, ότι δήθεν δεν γνωρίζανε ότι κυνηγούσαν Ρομά, ότι είναι καλά παιδιά που παλεύουν για το μεροκάματο. Την ίδια στιγμή σκιαγραφούν ένα εγκληματικό προφίλ των θυμάτων, αναπαράγουν ρατσιστικά στερεότυπα, αυξάνουν την ηλικία του δολοφονημένου από 18 σε 20 ετών και τον μετατρέπουν από συνοδηγό σε οδηγό του οχήματος.
Σε απάντηση για το γεγονός, ομάδες Ρομά σταματούν την κυκλοφορία στον αυτοκινητόδρομο Κορίνθου-Πατρών, Κορίνθου-Καλαμάτας και αλλού, καίγοντας λάστιχα και πετώντας πέτρες εναντίον αστυνομικών. Παράλληλα, η πορεία που διοργανώθηκε στο κέντρο της Αθήνας στις 25 Οκτώβρη δέχτηκε απρόκλητη επίθεση από τα ΜΑΤ με χημικά και ξύλο, με τρεις διαδηλωτές να καταλήγουν στο ΚΑΤ με σπασμένα χέρια και χτυπημένα κεφάλια. Δύο ακόμη πορείες μετά από καλέσματα αναρχικών σε Αιγάλεω και Πέραμα πραγματοποιήθηκαν υπό ασφυκτική αστυνομική παρουσία.
Το περιστατικό δεν έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία. Περισταστικά με δολοφονικές καταδιώξεις και πιστολίδια μέσα στην πόλη αυξάνονται συνεχώς. Ένα μήνα πριν υπήρξε θανατηφόρο τροχαίο στο Αιγάλεω που προκάλεσαν ΔΙΑΣ καταδιώκοντας μοτοσυκλετιστή. Στην πλατεία Βάθης αρχές Οκτώβρη αστυνομικός της ΔΙΑΣ πυροβόλησε και τραυμάτισε οδηγό οχήματος επειδή δεν σταμάτησε σε έλεγχο, μετανάστης μικροπωλητής σκοτώθηκε προσπαθώντας να γλιτώσει από τους διώκτες του. Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, τα ένστολα τσιράκια του κράτους επιδίδονται συνεχώς σε βασανισμούς και δολοφονίες όπως του Εμπουκά στο Α.Τ. Ομόνοιας, τη συνδρομή στη δολοφονία της Zackie, τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, της φυλακισμένης Κατερίνας Γκουλιώνη σε μεταγωγή, του Ηλία Καρέλι στις φυλακές και πλήθος άλλων.
Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε την διαχρονική τσιγγανοφοβία της ελληνικής κοινωνίας και τον δομικό ρατσισμό του ελληνικού κράτους προς τους Ρομά. Ο συγκεκριμένος ρατσισμός είναι τόσο εδραιωμένος στη γλώσσα (βλ. χαρακτηρισμός γύφτοι) αλλά και στα αποδεκτά στερεότυπα και τη ψευδή πληροφόρηση γύρω από τον τρόπο ζωής των Ρομά (προτιμούν τα τσαντίρια από τα σπίτια που τους χαρίζει το κράτος, δεν αφήνουν τα παιδιά τους να πηγαίνουν σχολείο, είναι επαίτες, έχουν γονίδιο εγκληματικότητας κλπ). Φυσικά, η αρνητική στάση απέναντι στους Ρομά δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά ιστορικό γεγονός σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο ρατσισμός ενάντια στους Ρομά συνδέεται άμεσα με την απειλή που αποτελούν στην έννοια του έθνους. Νομαδικός λαός που για αιώνες δεν ήταν συμβατός με τις διαδικασίες κατασκευής του έθνους-κράτους, έχει χρησιμοποιηθεί ως το αντίβαρο στην δημιουργία του εθνικού «εμείς». Κάπως έτσι, και στην Ελλάδα, η ταυτότητα και ο τρόπος ζωής των Ρομά ταυτίστηκε από τους κλειδοκράτορες της εθνικής συνείδησης με την παραβατικότητα και το «άλλο». Με την πάροδο των χρόνων όμως μια δαιμονοποιημένη κοινωνική ομάδα γίνεται δέσμια του χαρακτηρισμού της και επιτελεί την αυτοεκπληρούμενη προφητεία που της έχουν ράψει. Η εξαθλίωση, ο ρατσισμός και η περιθωριοποίηση οδηγούν σε παραβατικές συμπεριφορές και όχι το αντίστροφο. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος δολοφονεί Ρομά.
Το συγκεκριμένο περιστατικό ωστόσο σηματοδοτεί μια καμπή καθότι είναι πρώτη φορά που η δολοφονία πραγματοποιείται με 38 σφαίρες από 7 αστυνομικούς, μέσα σε μια κατοικημένη περιοχή και τυγχάνει πλήρους πολιτικής κάλυψης από την πρώτη στιγμή και σε ανώτατο επίπεδο με τον υπουργό Μπάτσων και Καταστολής Θεοδωρικάκο να επισκέπτεται τους δολοφόνους στο κρατητήριο προκειμένου να προσφέρει «ψυχική στήριξη σε νέους ανθρώπους» (και να περάσει φυσικά ένα σαφέστατο μήνυμα ότι η κυβέρνηση στηρίζει τις δολοφονίες Ρομά και ότι κανένας αστυνομικός δεν πρόκειται να τιμωρηθεί ουσιαστικά επειδή άδειασε το όπλο του ενάντια σε άοπλα 16χρονα) αλλά και να εκφράζει την ικανοποίησή του για τη μη προφυλάκιση κανενός τους, αποδίδοντας τα εύσημα στην «ανεξάρτητη δικαιοσύνη». Δεύτερος υπουργός της κυβέρνησης ο Άδωνις Γεωργιάδης ο οποίος και ως αντιπρόεδρος της ΝΔ δικαιώνει εκ των προτέρων τους μπάτσους δηλώνοντας πως «απολύτως δικαιολογείται η άμυνα των αστυνομικών» μην αφήνοντας κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Δεν ξεχνάμε ότι το προηγούμενο κόμμα στο οποίο θήτευσε το συγκεκριμένο σκουπίδι είχε στο πρόγραμμά του την αλλαγή του κανονισμού χρήσης όπλων των μπάτσων προκειμένου αυτοί να μπορούν να σκοτώνουν ανθρώπους που δεν σταματούν σε έλεγχο ή που δραπετεύουν απο φυλακές και κρατητήρια. Ονειρεύεται δηλαδή μια αστυνομία στα πρότυπα των ΗΠΑ με αθρόες δολοφονίες μη λευκών φτωχών και καταπιεσμένων.
Στον απόηχο της δολοφονίας του Νίκου Σαμπάνη το κράτος έρχεται να ανακοινώσει περαιτέρω αυστηροποίηση του αστυνομικού ελέγχου και να στοχοποιήσει την κοινότητα των Ρομά, κάνοντας σαφές πως οι δολοφονίες Ρομά, μεταναστών και γενικότερα ανθρώπων από τα κάτω αποτελούν αποδεκτό ενδεχόμενο του πολιτικού προγράμματος της «τάξης και ασφάλειας». Ανακοινώνεται λοιπόν η ποινική αναβάθμιση του πλημμελήματος της κλοπής σε κακούργημα όταν αυτή πραγματοποιείται επανειλλημένα (φωτογραφίζοντας τις κοινότητες των Ρομά αλλά και όσων δεν προσαρμόζονται στην εθνοκαπιταλιστική κανονικότητα) και γίνεται ειδική αναφορά για μηδενική ανοχή σε «περιοχές και ομάδες υψηλής παραβατικότητας», ενώ επισπεύδεται η εισαγωγή καμερών στον εξοπλισμό των περιπολικών, των δικυκλιστών και των ΜΑΤ και αυξάνονται περισσότερο οι βραδινές περιπολίες. Ακόμη δηλαδή ένα μέτρο επιτήρησης, ελέγχου και καταστολής. Η δε εισαγωγή των εννοιών «περιοχές και ομάδες υψηλής παραβατικότητας» δημιουργεί νέο μοντέλο αστυνόμευσης το οποίο παραπέμπει σε ρατσιστικές πρακτικές, race profiling, και τη δημιουργία γκέτο συνεπικουρούμενο από νέες ψηφιακές τεχνολογίες προγνωστικής αστυνόμευσης. Το διεθνές παράδειγμα από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ αποτελεί εικόνα από το δυστοπικό μέλλον απόλυτης εποπτείας που μας επιφυλάσσει το κράτος.
Το παραμύθι περί ελλιπούς εκπαίδευσης και ανάγκης εκδημοκρατισμού των μπάτσων, το οποίο αντιπροτείνει συνεχώς η αριστερά, πρέπει να σταματήσει. Στο συγκεκριμένο περιστατικό επικεφαλής ήταν αξιωματικός δηλαδή ήταν η καλύτερα εκπαιδευμένη αστυνομική ομάδα που μπορεί να κινείται στο δρόμο. Οι δολοφονικές ενέργειές τους είναι αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων, κεντρικών κρατικών επιλογών, και εδραιωμένων πρακτικών αστυνόμευσης και όχι απερισκεψίας. Το πλήθος των περιστατικών, η πολιτική κάλυψη, αλλά και η κατεύθυνση των νέων μέτρων το επιβεβαιώνουν. Η αστυνομία μετατρέπεται σε ένα ακόμη πιο βίαιο και δολοφονικό οργανισμό, με την κάλυψη της πολιτικής ηγεσίας και την ενδυνάμωση της μέσω ενός πλαισίου κανόνων, πρακτικών, νόμων, και τεχνολογιών.
Πρέπει να γίνει κατανοητό πως τα ζητήματα της «εγκληματικότητας» καμία σχέση δεν έχουν με «έλλειψη» αστυνόμευσης καθώς αυτή είναι πιο ασφυκτική από ποτέ. Καθώς μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού περιθωριοποιείται και φτωχοποιείται, αποκλείεται από την πρόσβαση σε εργασία και εξαθλιώνεται, είναι λογικό και επόμενο να καταφεύγει σε μη νόμιμα μέσα για να βιοποριστεί. Η ένταση της καταστολής και το δόγμα της μηδενικής ανοχής το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι περισσότεροι νεκροί μετανάστες, Ρομά και γενικά καταπιεσμένοι στο βωμό της ψηφοθηρίας από τη δεξαμενή του φασιστικοποιημένου κομματιού της κοινωνίας. Πουθενά και σε καμία ιστορική συγκυρία οι κοινωνικές ανισότητες δεν αμβλύνθηκαν με περισσότερη καταστολή.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι κράτος και καπιταλισμός δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω από εκμετάλλευση, εξαθλίωση, καταστολή και θάνατο. Οι πυροβολισμοί στο ψαχνό δεν αποτελούν εξαίρεση και είναι ένα κομμάτι μόνο της θανατοπολιτικής που ασκείται από το κράτος. Οι δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, οι απαγωγές τους και το πέταγμά τους στη θάλασσα, δεν είναι άσχετες με τις δολοφονίες 16χρονων Ρομά, μεταναστών, αναρχικών μαθητών, ντελιβεράδων στον δρόμο, και άλλων που το κράτος συγκαταλέγει στους ανεπιθύμητους και περισσευούμενους. Δεν είναι άσχετες με τις εργοδοτικές δολοφονίες, όπως αυτή στο κάτεργο της COSCO, που έχουν επίσης πληθύνει τον τελευταίο καιρό. Όσο η κρατική βαρβαρότητα εδραιώνεται, όσο δεν ορθώνονται αντιστάσεις τόσο οι κατηγορίες των ανεπιθύμητων θα αυξάνονται μαζί με τις απώλειες ανθρώπων της τάξης μας. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν φρένο στην κρατική βαρβαρότητα είναι οι ίδιοι οι καταπιεσμένοι/ες που γίνονται οι δέκτες της. Όταν αυτοί/ες συνειδητοποιούν την κοινή τους θέση και δεν παραπλανιούνται από τα παραμύθια της εθνικής συνείδησης και ενότητας. Όταν κινούνται οργανωμένοι/ες και αποφασισμένοι/ες για το δίκιο τους. Τα εξεγερσιακά γεγονότα του Δεκέμβρη του ’08 με τους τραυματίες μπάτσους αλλά και η διαδήλωση οργής της Ν.Σμύρνης με την εικόνα του τραυματισμένου μοτοσυκλετιστή της ΔΕΛΤΑ βάλανε για λίγο καιρό στη θέση τους τους ένστολους δολοφόνους. Οι σποραδικές όμως αντιστάσεις πρέπει να μετατραπούν σε συνειδητή οργάνωση και αγώνα αν θέλουμε κάποια στιγμή να απαλλαγούμε από την καταπίεση, τους εξευτελισμούς και τη θανατοπολιτική που κράτος και καπιταλισμός μας επιφυλάσσουν.
Εργατικά ατυχήματα και σφαίρες στο ψαχνό, τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ
Καμία και κανένας μόνος/η απέναντι στην αστυνομική βαρβαρότητα
Μπάτσοι-Φασίστες-Δολοφόνοι
Αντίσταση και αγώνας για την αναρχία και τον κομμουνισμό
