Ακολουθεί η εισήγηση της εκδήλωσης για τα εξεγερτικά γεγονότα στις ΗΠΑ, στην οποία συμμετείχαν συντρόφισσες από τις ΗΠΑ και πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 9 Ιουλίου 2020, στο Περιβολάκι Εθνικής Αντίστασης, Συγγρού και Γ. Ολυμπίου στο Κουκάκι:
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ/ΟΥΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Στις 25 Μάη 2020, o αφροαμερικανός George Floyd δολοφονείται από μπάτσους στη Minneapolis των ΗΠΑ. Μια ακόμα κρατική δολοφονία απόρροια της αντικοινωνικής και ρατσιστικής πολιτικής του αμερικανικού κράτους. Οι αμέτρητες δολοφονίες, οι ταξικές ανισότητες, οι ρατσιστικές διακρίσεις, οι αποκλεισμοί και η περιθωριοποίηση των αυτόχθονων λαών και των αφροαμερικανών ως πολιτών β’ διαλογής, ο πόλεμος εναντίον μεταναστών/στριών, η αστυνομική βαρβαρότητα και η πριμοδότηση φασιστικών παρακρατικών μηχανισμών συνθέτουν την αμερικάνικη πραγματικότητα. Οι επαναλαμβανόμενες δολοφονίες φτωχών αφροαμερικανών είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού ρατσιστικής, ταξικής και κρατικής βίας. Η χώρα των «ελεύθερων και των γενναίων» καταπιέζει, δολοφονεί, εξαθλιώνει όσους και όσες εκτίθενται στην καπιταλιστική κρεατομηχανή. Οι ΗΠΑ αποτελούν εικόνα από το δυστοπικό μέλλον όλων μας. Με αφορμή τον covid19 και τη διαχείριση της πανδημίας, κράτος και κεφάλαιο επιβάλλουν ένα μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης το οποίο εντείνει στο έπακρο τον έλεγχο, την εκμετάλλευση και την υποταγή στους από τα κάτω. Διευρυμένη εποπτεία στον δημόσιο χώρο, οικονομική εξαθλίωση, απολύσεις, περιορισμός στις μετακινήσεις, ταξική υγειονομική περίθαλψη, εξαφάνιση της κοινωνικής πρόνοιας. Εν μέσω της νεοφιλελεύθερης υγειονομικής καταιγίδας, η στιγμή μηδέν: «Δεν μπορώ να αναπνεύσω!». Η απονενοημένη κραυγή του George Floyd διεμβολίζει την ταφική ησυχία της κοινωνίας στα χρόνια της πανούκλας. Όπως και τον Δεκέμβρη του 2008, μια κραυγή χωρίζει την απραξία από την εξέγερση. «Δεν μπορώ να αναπνεύσω!»
Η οργή των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων ξεχύθηκε αρχικά στους δρόμους της Minneapolis και τους πυρπόλησε. Οι επιθέσεις σε αστυνομικούς στόχους, σε κρατικά και καπιταλιστικά κτήρια, οι απαλλοτριώσεις μαγαζιών, τα οδοφράγματα και οι γενικευμένες συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις ήταν η απάντηση των χιλιάδων διαδηλωτών/διαδηλωτριών απέναντι στην δολοφονική ρατσιστική πολιτική των ΗΠΑ. Από την επόμενη μέρα κιόλας οι αντιδράσεις για την δολοφονία κλιμακώνονται σχεδόν σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ με γενικευμένες συγκρούσεις και η εξέγερση παίρνει σάρκα και οστά. Οι εξεγερμένες/οι πολιορκούν κυριολεκτικά μέχρι και τον Λευκό Οίκο, ωθώντας τον Τραμπ να βρει καταφύγιο στα υπόγεια. Παράλληλα σε διάφορες χώρες του πλανήτη οργανώνονται διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους/ες των ΗΠΑ, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις συγκρούονται με τις κατασταλτικές δυνάμεις.
Το κράτος των ΗΠΑ, απέναντι σε αυτή τη γενικευμένη εξέγερση, προσπαθεί να επιδείξει πυγμή από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η ρητορική του προέδρου των ΗΠΑ είναι χαρακτηριστική της κίνησης του αμερικάνικου κράτους. Κατέβασε την εθνοφρουρά για την καταστολή των διαδηλώσεων, απείλησε τους εξεγερμένους/ες με την κάθοδο του στρατού στους δρόμους, ενώ χαρακτήρισε τα πιο πολιτικοποιημένα και ριζοσπαστικά κομμάτια της εξέγερσης ως τρομοκρατική οργάνωση με την ονομασία «Antifa». Φυσικά δεν έλειψαν και εκείνα τα θεσμικά μέρη που εξέφρασαν μια πιο ήπια διαχείριση των διαδηλωτών μιλώντας για πολιτική αλλαγή στη διαχείριση της εξουσίας και εκδημοκρατισμό της αστυνομίας και του ρόλους της εξαιτίας των περιστατικών «αυθαιρεσιών» της. Μια διαχείριση που αποσκοπεί στον κατευνασμό των διαδηλωτών και στην ενσωμάτωση της οργής σε συστημικά μοντέλα ακίνδυνα για το καθεστώς. Αυτή τη στιγμή η εξέγερση συνεχίζεται με έντονες συγκρούσεις, τραυματισμούς από πλαστικές ή μη σφαίρες μπάτσων και νεκρούς με τελευταία τη δολοφονία του Rayshard Brooks στην Ατλάντα. Την ίδια στιγμή έχουν βρεθεί κρεμασμένοι σε δέντρα τρείς αφροαμερικανοί και ένας λατινοαμερικάνος, πρακτική που παραπέμπει άμεσα στην Κου Κλουξ Κλαν.
Ανεξάρτητα από τον εκάστοτε διαχειριστή, δημοκρατικό ή ρεπουμπλικάνο, λευκό ή αφροαμερικάνο, ο πόλεμος ενάντια στους φτωχούς συνεχίζεται. Ποιος/α μπορεί άλλωστε να ξεχάσει πως πλασαρίστηκε η εκλογή Ομπάμα; Ως η στιγμή της «συμφιλίωσης» των λευκών με τους εγχρώμους και ένα σημαντικό βήμα για τον τερματισμό των ρατσιστικών διακρίσεων, την ιδία στιγμή που δεκάδες αφροαμερικανοί και μετανάστες δολοφονούνταν από την αστυνομία. Η εκλογή Τράμπ ήρθε απλά να οξύνει τη συνθήκη. Η ακραία ρατσιστική ρητορική και πολιτική του Τραμπ έρχεται για να νομιμοποιήσει την αστυνομική βαρβαρότητα και να καταστήσει σαφές ότι η ασφυκτική πραγματικότητα των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευόμενων και των περιθωριοποιημένων πληθυσμών της επικρατείας των ΗΠΑ θα ενταθεί με ολοένα πιο στρατιοτικοποιημένους όρους. Γι’ αυτό μιλάνε για τρομοκράτες, για κατώτερους ανθρώπους και χτίζουν στα σύνορα με το Μεξικό ένα τεράστιο τείχος για τους μετανάστες/στριες, χτίζουν νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην επικράτεια των ΗΠΑ και ταυτόχρονα οι φυλακές-επιχειρήσεις γεμίζουν φτωχοδιάβολους.
Αυτή την πραγματικότητα αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν καθημερινά άνθρωποι σαν τον George Floyd. Στο πρόσωπο του και στα τελευταία λόγια του «I Can’t breathe» αποτυπώθηκε η καθημερινή αγωνία τους για ζωή και αξιοπρέπεια. Αντιληφθήκαν ότι στην θέση του θα μπορούσε να ήταν οι ίδιοι και το σοκ γρήγορα μετατράπηκε σε οργή… σε εξέγερση για την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης.
Η δολοφονία του αφροαμερικανού George Floyd ήρθε σε μια ασφυκτική κοινωνική-πολιτική συγκύρια λόγω της πανδημίας του Covid 19. Οι χιλιάδες νεκροί από την πανδημία (που ως επι των πλείστων προέρχονται από τα πιο χαμηλά ταξικά στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας καθώς είναι αποκλεισμένα από το ιδιωτικό σύστημα υγείας), η εκτόξευση της ανεργίας σε εφιαλτικά νούμερα καθώς και το μαύρο μέλλον που αναμένεται για τους από τα κάτω δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μείγμα και τροφοδότησαν την εξέγερση καταδεικνύοντας για μια ακόμη φόρα τις δομικές αντιφάσεις του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.
Σε όλη την υφήλιο τα κράτη και το κεφάλαιο δολοφονούν μέσω των κατασταλτικών μηχανισμών και οξύνουν τις κοινωνικές και ταξικές ανισότητες. Το κράτος των ΗΠΑ δεν αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση. Πόσο όμοια φαντάζει η κρατική διαχείριση του ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες/στριες; Οι ρατσιστικές πολιτικές εντείνονται και ο ρατσιστικός οχετός κατακλύζει την καθημερινότητα μας μέσω των ΜΜΕ. «Υγειονομική βόμβα», «αλλοιώνουν τον πολιτισμό μας», «εισβολείς», «τρομοκράτες», «χαμηλής ποιότητας μετανάστες» είναι κάποιες από τις φράσεις που χρησιμοποιούν πολιτικοί διαχειριστές και τα έγκριτα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, για τους/τις μετανάστες/στριες, στην προσπάθειά τους να εγείρουν τα ρατσιστικά και συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας, να προωθήσουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό και να εφαρμόσουν τους αντιμεταναστευτικούς σχεδιασμούς του ελληνικού κράτους και της ΕΕ. Παράλληλα, οι παρακρατικές φασιστικές εφεδρείες σε αγαστή συνεργασία με τους κρατικούς μηχανισμούς επιτίθονται στους/στις μετανάστες/στριες ακόμα και σε live μετάδοση. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της δολοφονικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Της πολιτικής των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των απελάσεων, των καθημερινών εξευτελισμών και βασανιστηρίων, των δολοφονιών στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα, στο φράχτη του Έβρου, στα ΑΤ. Το ελληνικό κράτος, λοιπόν, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το αμερικάνικο κράτος και σε εμάς γίνεται σαφές πως η πραγματικότητα για τους κατατρεγμένους/ες αυτού του κόσμου είναι ασφυκτική.
Η δολοφονία του George Floyd και η ρητορική για αστυνομική αυθαιρεσία και μεμονωμένα περιστατικά δεν μας φαντάζει μακρινή. Ήταν Δεκέμβρης του 2008 όταν δολοφονούνταν ο 15χρόνος Αλέξανδρος Γρηγόροπουλος από τα ένστολα καθίκια Κορκονέα και Σαραλιώτη και ξεσπούσε εξέγερση σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο. Και τότε η κρατική διαχείριση προσπάθησε να αποκρύψει την πραγματική δολοφονική φύση των κατασταλτικών μηχανισμών κάνοντας λόγω για «άτυχη στιγμή», «εκπυρσοκρότηση», «νταή μπάτσο». Κάθε φορά που τα ένστολα καθίκια εξευτελίζουν, κακοποιούν, βασανίζουν, δολοφονούν, η ρητορική παραμένει ίδια. Όσοι επιζητούν εκδημοκρατισμό της αστυνομίας και τιμωρία των ενόχων αποτελούν, είτε ηθελημένα είτε άθελά τους, την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι μπάτσοι είναι ένας κατασταλτικός μηχανισμός για τη διαφύλαξη και διαιώνιση του συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Η καταστολή έρχεται να διασφαλίσει την κοινωνική και ταξική ειρήνη με κάθε τρόπο μετατρέποντας την κοινωνία σε νεκροταφείο, ώστε να επιτευχθεί η καπιταλιστική ανάπτυξη. Η τρομοκρατία και η καταστολή έρχονται να στρώσουν το έδαφος για την όξυνση της λεηλασίας των από τα κάτω και παράλληλα να διασφαλίσουν την αύξηση των κερδών και των προνομίων για τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΕΣ/ΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΥΚΤΙΚΗ.
ΗΠΑ, Χιλή, Μεξικό σημεία του πλανήτη που φλέγονται από τις εξεγέρσεις των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων. Οι εξεγέρσεις είναι ο τόπος και ο χρόνος των από τα κάτω, εκεί που οι εξουσιαστικές νομοτέλειες καταρρέουν, η ουτοπία χαράζει τα σημάδια της στο τώρα και ανοίγει ο δρόμος για την συνολική ανατροπή του κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
Solidarity with the insurrected in the US
On May 25, 2020, the Afro-American George Floyd was murdered by cops in Minneapolis, US. Another state assassination, product of the antisocial and racist policies of the US government. Countless state murders, class inequalities, racist discriminations, exclusions and marginalization of indigenous people and people of color being treated as second-class citizens, the war against migrants, police brutality and support to fascist para-state organizations constitute the American reality. The recurring assassinations of poor Afro-Americans is the result of the combination of racist, class and state violence. The land “of the free and the home of the brave” suppresses, assassins, and impoverishes those who are exposed to the capitalist meat machine. The US is a picture from our own dystopic future. With the excuse of the COVID19 and the pandemic management, the American state and capital have imposed a permanent state of exception that has intensified population controls as well as exploitation and submission for the lower classes, broad social surveillance, impoverishment, mass dismissals, a class healthcare system, and withdrawal of social welfare. In the middle of this neoliberal biopolitical storm, the American society reached ground zero again: “I can’t breathe!”. The desperate cry of George Floyd pierces the burial social silence in the time of cholera. As in the December 2008 in Greece, one cry separates inertia from insurrection. “I can’t breathe!”.
The rage of the oppressed and exploited took over and turned the streets of Minneapolis into an inferno. Attacks against police targets, state, and capitalist buildings, expropriations of storehouses, barricades and broad classes with police forces was the answer of thousands of demonstrators against the murderous and racist policies of the USA. Already one day after the murder, widespread actions took place and escalated in several states. The insurrection is alive and kicking. The insurrected literally besieged the White House, forcing Trump to find refuge in the basements of the building. At the same time, in several countries around the world solidarity rallies were organized, which in many cases ended up with severe classes between demonstrators and law enforcement.
The so-called American state attempted to impose law and order. The rhetoric of Trump is typical of the actions taken by the government. He involved the national guard to the repression of the rallies, he threatened the insurrected with the use of military force, and he labelled the most radical groups of the insurrected as a terrorist organization called “Antifa”. Evidently, there were also systemic actors on the side of demonstrators that expressed and demanded a moderate management of the reactions/rallies, arguing for political change in power and for the democratization of the police. This kind of reaction management aimed to the appeasement of the rallies and the absorption of rage into systemic models of reaction that have been proved totally harmless to the regime. As we speak, the insurrection is ongoing with severe classes between demonstrators and the police, injuries by plastic or real ammunition by cops, and new state murders as in the case of Rayshard Brooks in Atlanta. At the same time, a couple of Afro-Americans and a Latino were found hanging from a tree and cut down, a practice that reminds us of the KKK.
No matter who the manager of power is, democrat or republican, white, or Afro-American, the war against the poor continues. Who can forget how Obama’s election was portrayed? As the moment of social peace between white and people of color, a crucial step for ending racist discriminations, at the same time as several Afro-Americans were assassinated by cops. Trump’s election just escalated the norm. His extremely racist rhetoric and politics legitimizes police brutality and makes clear that the suffocating reality of the oppressed, of the exploited and marginalized populations in the US will get worse as their suppression will intensify in a militarized way. Therefore, the regime speaks about “terrorists” and builds a wall on the border with Mexico, this is why they build new concentration camps all over the US and the American penal system is packed with poor people.
This is the reality that people like George Floyd have faced for several decades. In his final words “I can’t breathe” was depicted their everyday agony for life and dignity. His cry made them realize that this could easily happen to them, and rapidly their shock turned into rage… into insurrection for the protection of their own existence.
The assassination of the Afro-American George Floyd took place during a suffocating socio-political context due to the COVID19 pandemic. Thousands of virus victims (which in majority come from the lower classes of the American society given that they are excluded from the private healthcare system), unemployment skyrocketing, and a dark future for the poor, created an explosive mix and sparked the insurrection that highlighted once more the structural contradictions of the capitalist system.
All over the planet, states and capital murder through law enforcement and deepen social and class inequalities. The state of the US does not constitute an exception. It reminds us of the Greek state’s management of migration flows. Racist policies and rhetoric monopolize the Greek medial discourse. “Health bomb”, “[the migrants] disintegrate our civilization”, “intruders”, “terrorists”, “low quality migrants”, are some of the expressions Greek political officials and systemic “journalists” have used to describe migrants and to instigate racist and conservative reflexes of the Greek society and to normalize social cannibalism and the antimigration plans of the Greek state and the EU. In parallel, fascist reserves in close cooperation with state mechanisms attack migrants even on live TV. All these constitute an integral part of the Greek state’s antimigration policies. These policies enabled the construction of concentration camps, deportations, daily humiliations and tortures, murders at sea and land borders, on the Evros wall, in police stations. The Greek state has nothing to envy the American state for. This makes clear to us that the reality of the oppressed, no matter which country or continent they are, is suffocating.
The assassination of George Floyd and the waffle about police arbitrariness and/or single event is not new to us. It was December 2008, when two uniformed pricks murdered 15-year-old Alexandros Grigoropoulos and a country wide insurrection erupted. Even then, the Greek state attempted to cover the murderous nature of law enforcement by using expressions such as “unfortunate case”, “unintentional firing”, “bully cop”. Every time that uniformed pricks humiliate, abuse, torture, or assassinate the rhetoric is the same. Those who demand democratization of the police and punishment for the guilty, intentionally or not, are the other side of the coin because they do not understand that law enforcement is a suppressive mechanism to protect and preserve the capitalist exploitation system. Suppression safeguards in any possible way the social and class peace and turns societies into graveyards, so the capitalist growth will unimpededly prevail. Terrorism and suppression pave the way for the looting of the poor at the same time as they protect the profit and privileges of the political and economic elites.
THE REALITY OF THE OPPRESSED IS SUFFOCATING
US, Chile, Mexico… spots on the planet that glow from the insurrections of the exploited and the oppressed. The insurrection is the time and space of the poor, where authoritative normativities collapse, where utopia leaves its marks on now and the way for the total subversion of exploitation and oppression opens.
STRUGGLE FOR THE SOCIAL REVOLUTION, FOR ANARCHY AND COMMUNISM
Anarchist collective Vogliamo tutto e per tutti
