Κάτω τα κράτη και οι πατρίδες οι άνθρωποι δεν είναι κρέας για οβίδες.
Να γκρεμίσουμε τα σύνορα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Αλληλεγγύη στους/στις μετανάστες-τριες
Τις τελευταίες ημέρες στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου σημειώνεται το μέχρι τώρα αποκορύφωμα της κρατικής βαρβαρότητας εναντίον των μεταναστευτικών πληθυσμών που επιχειρούν να διασχίσουν το ελληνικό έδαφος στον δρόμο τους προς την Ευρώπη. Σε μια άκρως επιθετική, αντιμεταναστευτική και απάνθρωπη κίνηση, πληθυσμοί που στην πραγματικότητα χρήζουν προστασίας βαφτίζονται εισβολείς, ασύμμετρη απειλή για την ασφάλεια του κράτους και αντιμετωπίζονται αντίστοιχα. Πραγματικά πυρά στις διόδους διέλευσης μεταναστών, δακρυγόνα, δολοφονίες, αποτροπές από τα πλοία του λιμενικού στη θάλασσα, συλλήψεις και φυλακίσεις εξπρές.
Οι αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ για αναστολή των διαδικασιών παροχής ασύλου αποτελεί μνημείο κτηνωδίας και απανθρωπιάς που θα στοιχειώνει την ιστορία αυτού του τόπου και την ίδια στιγμή δίνει τον τόνο σε όλο τον ντόπιο εθνο-πατριωτικό ακροδεξιό εσμό να βγει στο δρόμο και να επιβάλλει το δίκαιο του ισχυρού. Έτσι, έρχονται συνεχώς αναφορές από τη μεθόριο του Έβρου και από την Μυτιλήνη και την Χίο για δράσεις ένοπλων πολιτοφυλακών που στήνουν μπλόκα ελέγχου, κακοποιούν μετανάστες, επιτίθενται σε ανθρώπους που παρέχουν ανθρωπιστικού τύπου βοήθεια (εργαζόμενοι σε ΜΚΟ κλπ), πυροβολούν στον αέρα (και όχι μόνο) για εκφοβισμό, ενώ υπάρχουν σαφείς ενδείξεις και για νεκρούς μετανάστες από σφαίρες και δακρυγόνο στις Καστανιές. Όλα τα συντηρητικά αντανακλαστικά διαποτισμένα από τα εθνικιστικά ιδεώδη, τον φόβο του άλλου, τον φόβο της «εθνικής αλλοίωσης», τη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό ξεχύνονται σε πλήρη σύμπνοια με την κρατική βαρβαρότητα σε ένα μιλιταριστικό κρεσέντο. Φυσικά, η δράση αυτών των ομάδων εκτυλίσσεται υπό την ανοχή και την στήριξη των κρατικών αρχών.
Η κυβέρνηση του Σύριζα, που υποκριτικά δηλώνει ότι κόπτεται, στηρίζει το κλείσιμο των συνόρων και ήταν εκείνη που εδραίωσε τη στρατιωτική διαχείριση, χτίζοντας και νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και παγιώνοντας το διαχωρισμό ντόπιων και ξένων. Η ίδια κυβέρνηση ψήφισε την συμφωνία της ντροπής ΕΕ-Τουρκίας με την οποία η Τουρκία κρατάει εγκλωβισμένους στην επικράτειά της μετανάστες-τριες, με χρηματικά ανταλλάγματα. Αυτή τη στιγμή, η Τουρκία έχει αναστείλει τη συμφωνία διευκολύνοντας τη μετακίνηση των προσφύγων-μεταναστών στα ελληνοτουρκικά σύνορα αυξάνοντας δραματικά τον αριθμό τους, αλλά και κάνοντάς τους ορατούς στην ελληνική/ευρωπαϊκή μεριά. Παρ’ όλα αυτά, η ΕΕ συνεχίζει το δολοφονικό έργο της με μπροστάρη το ελληνικό κράτος. Έχοντας αναθέσει στον υπάκουο εταίρο της την υλοποίηση της αναχαίτισης των κυνηγημένων, επιχαίρει και συνεπικουρεί, όπως φάνηκε από την πρόσφατη επίσκεψη των ευρωπαίων αξιωματούχων στην περιοχή του Έβρου και την χρηματοδότηση που παρέχει. Καμία σκέψη, λοιπόν, ούτε για το ελάχιστο, δηλαδή την παροχή ασύλου σε εκείνες-ους που εκτοπίστηκαν από την άμεση εμπλοκή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στις πολεμικές συρράξεις και την οικονομική λεηλασία των τόπων καταγωγής τους.
Η ευθύνη ωστόσο της ΕΕ και του ελληνικού κράτους δεν μπορεί να ξεπλύνει το βρώμικο ρόλο του τουρκικού κράτους, το οποίο χρησιμοποιεί τους εκτοπισμένους από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, (στις οποίες συμμετέχει και το ίδιο) ως διαπραγματευτικό χαρτί για να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία με την ΕΕ και να εξασφαλίσει την υποστήριξη της στην εισβολή που πραγματοποιεί στη βόρεια Συρία. Ταυτόχρονα προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να προωθήσει τα γεωστρατηγικά του συμφέροντα και τις επιδιώξεις του όσον αφορά τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της ανατολικής Μεσογείου, ώστε να κερδίσει έδαφος και στον ανταγωνισμό του με το ελληνικό κράτος και τους συμμάχους του (Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ).
Δεν είναι δυνατόν το μεταναστευτικό ζήτημα να γίνει κατανοητό δίχως να αναγνωρίσουμε τις πραγματικές αιτίες πίσω από τις μετακινήσεις των πληθυσμών και ότι τα ισχυρά κράτη ευθύνονται για τον εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ο πόλεμος στη Συρία είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Αποτελεί το επίκεντρο των ενδοκυριαρχικών συγκρούσεων. Το πεδίο που δοκιμάζονται οι πολεμικές μηχανές και συγκροτούνται τα εξουσιαστικά στρατόπεδα. Από την μία οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία, το Ισραήλ και από την άλλη η Ρωσία και το Ιράν, με την Τουρκία να αναβαθμίζει συνεχώς τη θέση της. Ενώ γύρω τους συσπειρώνονται τα λιγότερο ισχυρά κράτη, συνοδοιπόροι τους. Η δολοφονία του Ιρανού στρατιωτικού ηγέτη Σολεϊμανί κι επτά στρατηγών, η ιρανική επίθεση σε αμερικάνικη βάση στο Ιράκ, οι αγωγοί φυσικού αερίου, οι ΑΟΖ, ο πόλεμος στη Λιβύη και την Υεμένη αποτελούν επεισόδια ενός συνεχώς κλιμακούμενου πολέμου για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τον παγκόσμιο έλεγχο και την ηγεμονία.
Το ελληνικό κράτος προσδεμένο στο άρμα της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, μέσα από τις συμφωνίες με Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, τη συμφωνία με ΗΠΑ για ενίσχυση και επέκταση των βάσεων σε Άραξο, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Ανδραβίδα, Στεφανοβίκειο, Σούδα, την αποστολή δυνάμεων και αντιπυραυλικών συστημάτων Patriot στη Σαουδική Αραβία και τη νέα πολεμική συμφωνία με τη Γαλλία συμμετέχει σε όλες αυτές τις πολεμικές επιχειρήσεις. Προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση του στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, να ελέγξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των ενεργειακών πόρων και να ενισχύσει τη θέση του στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό.
Έτσι, λοιπόν, χώρες μετατρέπονται σε εμπόλεμες ζώνες, καταστρέφονται, λεηλατούνται και εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίζονται και οδηγούνται στην προσφυγιά. Ταυτόχρονα όμως και άλλες περιοχές που παρουσιάζονται ως «ασφαλείς και ειρηνικές» και αποτελούν τόπους προέλευσης «οικονομικών μεταναστών» (λες και η οικονομική εξαθλίωση και η λεηλασία του περιβάλλοντος από τα κράτη της δύσης δεν είναι αιτίες μετανάστευσης), είναι στην πραγματικότητα εμπόλεμες ζώνες. Το Αφγανιστάν από το τέλος της δεκαετίας του ’80, έχει μετατραπεί σε μια από τις πιο θανατηφόρες περιοχές του πλανήτη με αδιάκοπες απώλειες αμάχων εξαιτίας τον ανταγωνισμών μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας. Η Λιβύη έχει υποστεί σωρεία επεμβάσεων και επιθέσεων από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ενώ η Υποσαχάρια Αφρική συνεχίζει να αποτελεί πεδίο προνομιακής λεηλασίας από το γαλλικό κράτος.
Η κτηνώδης αντιμετώπιση των πληθυσμών των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων που προέρχονται από την καπιταλιστική περιφέρεια δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά εδράζεται στο δόγμα της Ευρώπης φρούριο, δηλαδή την κατά ουσία αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, την οποία υπηρετεί πιστά και το ελληνικό κράτος. Η συνυπογραφή των συνθηκών του Δουβλίνου, το χτίσιμο του φονικού φράχτη στον Έβρο, οι μυστικές επαναπροωθήσεις, η επέκταση της δράσης της Frontex, τα κολαστήρια τύπου Πέτρου Ράλλη, τα στρατόπεδα συγκέντρωση όπως στη Μόρια ήταν όλα σημεία μιας συνεχώς εντεινόμενης κατασταλτικής αντιμετώπισης των μεταναστών-τριών που έχει οδηγήσει σε εκατόμβες νεκρών.
Αρωγός στο αντιμεταναστευτικό κρεσέντο και τον εθνικιστικό παροξυσμό, είναι το σύνολο των μεγάλων ΜΜΕ, τα οποία απλώς παπαγαλίζουν τις θέσεις της κυβέρνησης, δημιουργούν κλίμα ξενοφοβίας και ρατσισμού, αποπροσανατολίζουν και αποκρύπτουν τις πραγματικές αιτίες της μετακίνησης των μεταναστών-τριών και διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τους/τις κατατρεγμένους/ες. Με έναν σχεδόν πανομοιότυπο και συντονισμένο υποκριτικό λόγο, αναγνωρίζουν τους μετανάστες-τριες ως πιόνια της Τουρκίας, τα οποία ωστόσο πρέπει να αντιμετωπιστούν με σιδερένια πυγμή, λες και πρόκειται για οπλισμένο εχθρό. Εξαίρουν την δράση του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας λες και ο ξυλοδαρμός, τα πραγματικά πυρά εναντίον αμάχων, ευάλωτων ανθρώπων, οικογενειών και παιδιών, πρόκειται για κάποιο κατόρθωμα ή ανδραγάθημα,. Μεγάλοι επιχειρηματίες προχωράνε σε δωρεές προς τους προστάτες τους, το στρατό και την αστυνομία, ενώ η εκκλησία προσεύχεται υπέρ του εγκληματικού τους έργο.
Για εμάς, το πρόβλημα δεν το αποτελούν οι καταπιεσμένοι άνθρωποι που μετακινούνται σε αναζήτηση μέλλοντος, αλλά οι κάθε λογής εξουσίες που προκαλούν τον ξεριζωμό τους. Στον πόλεμο που έχει κηρύξει εδώ και χρόνια η ΕΕ και το ελληνικό κράτος στους μετανάστες-τριες έχουμε πάρει θέση και στεκόμαστε στο πλευρό των ταξικών μας αδερφών. Οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των αρχουσων τάξεων του κάθε κράτους φέρνουν μόνο δεινά και πόλεμο για τους από τα κάτω αυτού του κόσμου. Σε κάθε ενδοκαπιταλιστική πολεμική σύγκρουση το αίμα των πληβείων που χύνεται στα ένδοξα πεδία των μαχών θεμελιώνει την κυριαρχία των νικητών και γεμίζει τα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην απάτη της εθνικής ενότητας και στα φαντασιακά της εθνικής καθαρότητας να μετατρέψουν τον τόπο σε σφαγείο κατατρεγμένων ανθρώπων. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να μετακινούνται ελεύθερα και να αναζητούν ένα ασφαλές καταφύγιο. Η μοναδική απειλή που αναγνωρίζουμε είναι εκείνη του εθνικιστικού δηλητηρίου και του φασισμού που δημιουργεί τεχνητούς διαχωρισμούς μεταξύ των εκμεταλλευόμενων. Αγωνιζόμαστε στο πλευρό κάθε καταπιεσμένου αναγνωρίζοντας τον εαυτό μας ως τέτοιο. Δεν συμμετέχουμε στους πολέμους τους αλλά αγωνιζόμαστε εναντίον τους.
Καμία εξουσία φίλος μας, κανένας καταπιεσμένος εχθρός μας
Πόλεμο σε κράτος και κεφάλαιο.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στη φτώχεια, τον φασισμό, τον πόλεμο, την καταπίεση και την εκμετάλλευση, για ένα κόσμο ισότητας αλληλεγγύης, ελευθερίας και δικαιοσύνης.
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
