Παρεμβάσεις με μοιράσματα κειμένων σε σταθμούς ΜΕΤΡΟ και στους δρόμους των γειτονιών των Πετραλώνων, του Κουκακίου, της Νέας Σμύρνης και του Νέου Κόσμου πραγματοποιούνται όλη την βδομάδα από την αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti. Επίσης τοποθετήθηκαν πανό σε κεντρικά σημεία των γειτονιών τα οποία καλούν στη διαδήλωση «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ» το Σάββατο 14 Σεπτέμβρη, στις 12μμ, στα Προπύλαια.
Ακολουθεί το κείμενο της συλλογικότητας το οποίο μοιράζεται στις παρεμβάσεις και καλεί στην διαδήλωση:
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
Να στήσουμε αναχώματα στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα
Σε ένα κρεσέντο αστυνομοκρατίας και επίδειξης δύναμης και κινητοποιώντας τεράστιες δυνάμεις ενόπλων η νέα δεξιά κρατική διαχείριση πραγματοποίησε πρόσφατα εισβολή και εκκένωση τεσσάρων καταλήψεων όπου διέμεναν κυρίως πρόσφυγες και μετανάστριες, στην περιοχή των Εξαρχείων. Οι πάνοπλοι αστυνομικοί οδήγησαν κάποιους εκατοντάδες μετανάστες και ανήλικα παιδιά στα κρατητήρια της ΕΛΑΣ στην Πέτρου Ράλλη και στη συνέχεια σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης (αυτά που το κράτος βαφτίζει ως κέντρα φιλοξενίας), προκειμένου να ζήσουν και εκείνοι απομονωμένοι από τον κοινωνικό ιστό και εξαρτημένοι αποκλειστικά από τους μηχανισμούς του κράτους και των θεσμικά αναγνωρισμένων ΜΚΟ. Στη συνέχεια, οι είσοδοι των κτιρίων χτίστηκαν και στήθηκαν μόνιμες ένοπλες φρουρές εντείνοντας περαιτέρω το κλίμα τρομοκρατίας και αστυνομοκρατίας που επιχειρείται να επιβληθεί στη γειτονιά των Εξαρχείων. Παράλληλα, στην περιοχή σημειώνονται από την αστυνομία πλήθος επιθέσεων, λεκτικών προκλήσεων, χρήσης χημικών εναντίον κατειλημμένων χώρων και αγωνιζόμενων ανθρώπων.
Η επιλογή του κράτους να θέσει ως πρωτεύον κατασταλτικό στόχο τη γειτονιά των Εξαρχείων δεν είναι τυχαία. Τα Εξάρχεια είναι μια περιοχή που φιλοξενεί ένα κράμα ατόμων και συλλογικοτήτων που αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα και στην οποία εντοπίζονται χώροι ριζοσπαστικοποίησης, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Οι χώροι αγώνα και αυτοοργάνωσης, όπως είναι και οι καταλήψεις, αποτελούν ανάχωμα στα καταστροφικά σχέδια και ταυτόχρονα την εδαφικοποιημένη αμφισβήτηση του κόσμου της εξουσίας. Ενός κόσμου που βασίζεται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου όλα αποτελούν εμπόρευμα και η μέγιστη αξία είναι το κέρδος των αφεντικών. Οι καταλήψεις, λοιπόν, βρίσκονταν και θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής καθώς αμφισβητούν το υπάρχον και ταυτόχρονα προεικονίζουν έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Η επίθεση στοχεύει στον εκφοβισμό των πολιτικών υποκειμένων και την κάμψη των αγώνων, ενώ παράλληλα κανονικοποιεί την μπατσοκρατία στο κέντρο της μητρόπολης και την ασύμμετρη βία από το κράτος.
Οι κατασταλτικές κινήσεις δεν έρχονται ως κεραυνός εν αιθρία. Το δόγμα «νόμος και τάξη» αποτέλεσε κεντρική αντιπολιτευτική γραμμή του κυβερνώντος κόμματος και επιχειρήθηκε συστηματικά να παρουσιαστεί ως το σημαντικότερο πολιτικό διακύβευμα, για να αποπροσανατολίσει από το γεγονός πως τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά (όλο το αστικό πολιτικό φάσμα) συμφωνεί στην ουσιαστική πολιτική γραμμή που εφαρμόζεται την τελευταία δεκαετία. Στην πραγματικότητα, στην κοινωνική πλειοψηφία δεν έχουν να υποσχεθούν τίποτα περισσότερο από ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης, αποκλεισμούς, εξαθλίωση και καταστολή. Η συνθήκη της φτώχειας, της έντασης της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου, της καταστροφής του περιβάλλοντος στο όνομα της «ανάπτυξής» που εφαρμόστηκε τα προηγούμενα χρόνια, μέσω των μνημονίων, παγιώνεται οριστικά και οι δύο πόλοι του αναστηλωμένου δικομματισμού διαγκωνίζονται για το προσωπείο της μεθόδου επιβολής. Με τα παραδοσιακά της χαρακτηριστικά του ανοικτού αυταρχισμού, βίας, ρατσισμού και αστυνομοκρατίας, η δεξιά διαχείριση απευθύνεται στην συντηρητική εκλογική της βάση, στην οποία επαναπατρίστηκε εκλογικά το μεγαλύτερο μέρος των φασιστών. Συγχρόνως κλείνει το μάτι σε κάθε λογής ρατσιστές, φασίστες και σεξιστές από τις τάξεις της μπατσαρίας οπλίζοντας σκοπίμως τα δολοφονικά τους ένστικτα.
Οι συγκεκριμένες επιθέσεις δεν είναι τυχαίο ότι στρέφονται ενάντια στο πιο υποτιμημένο και κατατρεγμένο κομμάτι της κοινωνίας, τους πρόσφυγες και τις μετανάστριες. Από την πρώτη στιγμή ανάληψης της εξουσίας πάρθηκαν μέτρα που έκαναν ξεκάθαρη την επιλογή συνέχισης της απομόνωσης, της παρανομοποίησης και της καταστολής των μεταναστών. Η διαχείριση του «μεταναστευτικού» πέρασε στο υπ. Δημόσιας Τάξης. Ο υπουργός εργασίας Βρούτσης αφαίρεσε τη δυνατότητα απόκτησης ΑΜΚΑ στους αιτούντες άσυλο και στα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, αποκλείοντας τους από στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας και μέσα βιοπορισμού. Καταργήθηκε η εξέταση σε 2ο βαθμό των αιτήσεων ασύλου και αποφασίστηκε η εντατικοποίηση των αστυνομικών ελέγχων στα θαλάσσια σύνορα, η αναβάθμιση των τεχνικών μέσων επιτήρησης και η ενίσχυση της συνεργασίας με FRONTEX και NATO. Όλος ο σχεδιασμός του κράτους στοχεύει στην αποτροπή της μετανάστευσης με κάθε μέσο και επειδή αυτό δεν είναι δυνατόν εξαιτίας των συνεχιζόμενων πολεμικών και οικονομικών επιχειρήσεων των κυρίαρχων, επιδιώκεται η απομόνωση, η παρανομοποίηση, η εξαθλίωση και ο πλήρης έλεγχος της ζωής των προσφύγων και μεταναστών. Για αυτό κατασκευάστηκαν και συνεχίζουν να κατασκευάζονται στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία διαχειρίζεται η αστυνομία και ο στρατός και όπου στοιβάζονται χιλιάδες μετανάστες με τη βία και ζουν σε άθλιες συνθήκες, μέσα σε κοντέινερ με τριπλάσιους ανθρώπους από τη χωρητικότητά τους, δίχως την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το κράτος, λοιπόν, επιχειρεί να εξασφαλίσει την ζοφερή του αποκλειστικότητα στη μοίρα των κατατρεγμένων.
Εμπόδιο σε αυτόν τον σχεδιασμό αποτελούν οι καταλήψεις στέγασης μεταναστών και μεταναστριών και οι αυτοοργανωμένες δομές αγώνα που βρίσκονται στα Εξάρχεια αλλά και σε κάθε γωνιά του ελλαδικού χώρου. Σε αντίθεση με ό,τι παρουσιάζουν οι δημοσιογραφικοί παπαγάλοι, οι μετανάστες που μένουν στα απελευθερωμένα κτίρια ζουν σε συνθήκες αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Διαβιούν στις καταλήψεις λαμβάνοντας μέρος στις συλλογικές διαδικασίες διαχείρισης του χώρου αναπτύσσοντας επαφές και σχέσεις με τον «ντόπιο» πληθυσμό, σπάζοντας έτσι τα ταμπού της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Γιατί το κοινό έδαφος που έχει κατακτηθεί στους κατειλημμένους χώρους από ντόπιους και μετανάστριες δημιουργεί την απαραίτητη συνθήκη να επικοινωνηθούν οι ανάγκες και από κοινού να αγωνιστούν προς μια ριζοσπαστική κατεύθυνση. Για εμάς ωστόσο, δεν υφίσταται η επιλογή ενός πιο «ανθρώπινου» στρατοπέδου συγκέντρωσης, αλλά μόνο η απαίτηση να κλείσουν τα camps του θανάτου και να απελευθερωθούν οι μετανάστριες από το καθεστώς εγκλεισμού και απομόνωσης.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην φτώχεια, τον φασισμό, τον πόλεμο, την καταπίεση και την εκμετάλλευση, για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΜΑΣ ΠΕΙΣΜΩΝΟΥΝ!
Διαδήλωση Σάββατο 14 Σεπτέμβρη, 12μμ, Προπύλαια
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
