Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2019, 7μμ, Συγκέντρωση στο σημείο της δολοφονίας του Σαχτζάτ Λουκμάν, από τους φασίστες Διονύση Λιακόπουλο και Χρήστο Στεργιόπουλο στην Τριών Ιεραρχών και Φυλασίων, στα Άνω Πετράλωνα.
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ αντίστασης και μνήμης για τα 6 χρόνια από τη δολοφονία του μετανάστη-εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν Σάββατο 19 Ιανουαρίου, πλ. Μερκούρη, 12μμ.
Για τον Σαχτζάτ Λουκµάν, τον Παύλο Φύσσα, τον Ζακ Κωστόπουλο/Zackie Oh, την Ελένη Τοπαλούδη, τον Pετριτ Zifle, την Αγγελική Πέτρου
Να τσακίσουμε το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.
Στις 17 Ιανουαρίου 2013 δολοφονήθηκε στην συμβολή Τριών Ιεραρχών και Φυλασίων, στα Άνω Πετράλωνα, ο 26χρονος μετανάστης-εργάτης Σαχτζάτ Λουκμάν, από τους χρυσαυγίτες Χρήστο Στεργιόπουλο και Διονύση Λιακόπουλο. Ο Σαχτζάτ Λουκμάν πήγαινε με το ποδήλατο στην δουλεία του όταν δέχτηκε την δολοφονική επίθεση από τα νεοναζιστικά σκουπίδια εξαιτίας του χρώματος του δέρματός του.
Κανένας και καμία από μας δεν ξεχνά την συντονισμένη προσπάθεια μπάτσων και ΜΜΕ να υποβαθμίσουν την συγκεκριμένη δολοφονία ως μη ρατσιστική και να την συγκαλύψουν προωθώντας την ιστορία των δολοφόνων, ότι δηλαδή εκνευρίστηκαν γιατί ο ποδηλάτης τους έκλεισε το δρόμο και πάνω στα νεύρα τους του έριξαν και μερικές μαχαιριές. Όλα αυτά δεν προκαλούν καμία εντύπωση, παρά μόνο οργή. Η συνεργασία μπάτσων, δημοσιογράφων, και παρακρατικών είναι μια ιστορία με πλούσιο και βρώμικο παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ίδια ήταν άλλωστε και η στάση τους μερικούς μήνες αργότερα όταν ο αντιφασίστας Π. Φύσσας δολοφονήθηκε στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά «για το ποδόσφαιρο», συμφώνα με τα καθεστωτικά ΜΜΕ… Αυτές οι δύο δολοφονίες αποτέλεσαν την κορύφωση της δράσης της ΧΑ και των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου, σε μια περίοδο κατά την οποία πραγματοποίησαν πολυάριθμες επιθέσεις σε μετανάστες-τριες, αγωνιστές-τριες και σε κοινωνικούς χώρους αγώνα, υπό κρατική ασυλία.
Ο φασισμός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του παζλ που συνθέτουν οι κυβερνώντες και τα «δημοκρατικά τόξα», οι δικαστές, οι μπάτσοι, η εκκλησία. Λειτουργεί ως ο πιο πιστός υπηρέτης του κεφαλαίου τόσο στο κοινοβούλιο όσο και στους δρόμους. Είναι απαραίτητο εργαλείο της εξουσίας ενάντια στους «παρείσακτους», ενάντια στους «πλεονάζοντες πληθυσμούς». Αποτελεί το μακρύ χέρι της καταστολής και τον παρακρατικό μηχανισμό πάνω στον οποίο στηρίζεται ο κάθε κρατικός Λεβιάθαν για να τρομοκρατήσει, να ελέγξει και να εξουδετερώσει όσους αμφισβητούν την καθεστηκυία τάξη. Οι φασίστες είναι κομμάτι του αστικοδημοκρατικού καθεστώτος το οποίο χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης, θεσπίζει αντιμεταναστευτικές πολιτικές, καταστέλλει εργατικούς αγώνες, εξευτελίζει, βασανίζει, φυλακίζει, δολοφονεί.
Με αφορμή και πρόσχημα την επίλυση του ονοματολογικού ζητήματος του κράτους της Μακεδονίας, παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες την έξαρση της εθνικιστικής πανώλης αρχικά ως «αυθόρμητα» και δήθεν ακομμάτιστα συλλαλητήρια και εσχάτως με το τερατούργημα των εθνικιστικών μαθητικών καταλήψεων. Ενώ είναι προφανές ότι κράτος και πολιτικοοικονομικά κέντρα εξουσίας ταΐζουν τους ψηφοφόρους με έθνος και εξωτερικούς εχθρούς, ένας μέρος της κοινωνίας παίρνει την σκυτάλη και αναπαράγει την εθνικιστική ρητορεία και πρακτική. Έτσι λοιπόν η συνεχιζόμενη οικονομική λεηλασία, η βία των αφεντικών, των μπάτσων, των δικαστών, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η νομιμοποίηση των μειώσεων μισθών, οι απολύσεις και οι επιτάξεις, οι δολοφονίες στα σύνορα και ο μαζικός εγκλεισμός προσφύγων και μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, η ένταση του ελέγχου και της καταστολής, τα οικονομικά σκάνδαλα και η «πλάτη» σε επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα τον τελευταίο χρόνο έρχονται να πλαισιώσουν ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και το δεδηλωμένο μίσος για οτιδήποτε δεν ταιριάζει στην πατριαρχική, ορθόδοξη, εθνοετεροκανονικότητα.
Το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, το οποίο ξανάνοιξε για την εξυπηρέτηση των οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών συμφερόντων των κυρίαρχων και η εθνικιστική έξαρση έδωσε την ευκαιρία στους φασίστες να ξαναβγούν στο δημόσιο χώρο. Και όχι μόνο. Ταυτόχρονα οι αριστεροί διαχειριστές της εξουσίας, πριμοδοτούν την εθνικιστική έξαρση προσπαθώντας να πλασαριστούν ως αυθεντικοί πατριώτες και κύριοι εκφραστές του συνταγματικού τόξου.
Το μακεδονικό ζήτημα επανήλθε εξαιτίας της επιδιωκόμενης διεύρυνσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δύο υπερκρατικών μηχανισμών οικονομικής και στρατιωτικής επιβολής. Η Ελλάδα είναι ήδη μέλος των δύο αυτών μηχανισμών και η Μακεδονία επιδιώκει την ένταξή της. Μέσω της διαπραγμάτευσης, για το όνομα και τα δύο κράτη στοχεύουν να πετύχουν πιο ευνοϊκούς όρους και να ισχυροποιήσουν τη θέση τους το ένα απέναντι στο άλλο εντός της μελλοντικής τους συμμαχίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Ταυτόχρονα, καθοριστικές για την διαμόρφωση της κατάστασης και της επανεκκίνησης του «μακεδονικού ζητήματος» είναι οι επιδιώξεις τόσο του ελληνικού κεφαλαίου, για περαιτέρω επέκταση στην γείτονα χώρα, όσο και του ελληνικού κράτους για την προστασία και προώθηση των οικονομικών του συμφερόντων και την ηγεμονία στην ευρύτερη περιοχή. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον ρόλο του τουρκικού κράτους, το οποίο επιχειρεί να προωθήσει τους δικούς του σχεδιασμούς τόσο στα Βαλκάνια όσο και στη Μέση Ανατολή. Για αυτό υποκινούνται οι εθνικισμοί και από τις δύο πλευρές των συνόρων και δημιουργείται πόλωση.
Έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν και ο εκφασισμός της κοινωνίας και η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής έχει οπλίσει το χέρι κάθε φασίστα, ρατσιστή, βιαστή, αφεντικού, μπάτσου.
Μέσα σε αυτό το κλίμα δολοφονήθηκε ο/η Ζακ Κωστόπουλος/Zackie Oh από αφεντικά και μπάτσους ως απόδειξη απόλυτης νίκης της «πολύτιμης» ιδιοκτησίας απένταντι στην ευτελή ανθρώπινη ζωή. Μέσα σε αυτό κλίμα βιάστηκε και δολοφονήθηκε η Ε. Τοπαλούδη στην Ρόδο επειδή αρνήθηκε να συνευρεθεί ερωτικά με τους βιαστές της. Μέσα σε αυτό το κλίμα, δολοφονήθηκε ο Αλβανός εργάτης γης, Petrit Zifle, από σφαίρα χρυσαυγίτη στα Δραγωτινά Λευκίμμης γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει το εθνικιστικό παραλήρημα του δολοφόνου. Μέσα σε αυτό το κλίμα δολοφονήθηκε η Αγγελική Πέτρου από το πατέρα της επειδή δεν ακολουθήσε τις «προσταγές» του και επέλεξε για σύντροφο της ζωής της έναν Αφγανό μετανάστη. Και πόσοι/ες ακόμη μετανάστες/στριες, γυναίκες, εργάτες/τρίες, μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας έχουν γευτεί την κοινωνική καταπίεση και τον φασισμό που παράγεται και επιβάλλεται από την εξουσία και διαχέεται μέσα στον κοινωνικό ιστό.
Την στιγμή που πνέει ούριος άνεμος για την ακροδεξιά στον δυτικό κόσμο και μέσα σε ένα παγκόσμιο τοπίο με πόλεμους, οικονομικές και στρατιωτικές επεμβάσεις και συνεχή όξυνση των ενδοκυριαρχικών ανταγωνισμών, για την ανακατανομή του παγκόσμιου ελέγχου και την ηγεμονία, το δίλλημα παραμένει: Ή με την εξουσία ή με το αγωνιστικό και ανατρεπτικό κομμάτι της κοινωνίας.
Ο εχθρός δεν είναι εθνικός, είναι ταξικός. Ο δικός μας αγώνας είναι ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τις φασιστικές εφεδρείες τους. Είναι ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Είναι ενάντια σε ό,τι χωρίζει τους ανθρώπους, ενάντια σε πατρίδες και σύνορα, ενάντια στον εθνικισμό και την μισαλλοδοξία. Να αντισταθούμε στο δυστοπικό μέλλον που επιφυλάσσουν οι κυρίαρχοι. Να μην συνηθίσουμε τον θάνατο που κράτος, κεφάλαιο και εξουσιαστικές σχέσεις μας προσφέρουν απλόχερα.
Να στήσουμε αναχώματα ενάντια στους εθνικισμούς, τον φασισμό, την μισαλλοδοξία και τον πόλεμο, να αγωνιστούμε για την ανατροπή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2019, 7μμ, Συγκέντρωση στο σημείο της δολοφονίας του Σαχτζάτ Λουκμάν, από τους φασίστες Διονύση Λιακόπουλο και Χρήστο Στεργιόπουλο στην Τριών Ιεραρχών και Φυλασίων, στα Άνω Πετράλωνα.
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ αντίστασης και μνήμης για τα 6 χρόνια από τη δολοφονία του μετανάστη-εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν Σάββατο 19 Ιανουαρίου, πλ. Μερκούρη, 12μμ.
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
