Η Αλληλεγγύη το όπλο των λαών.
Σε Ελλάδα, Τουρκία, Μακεδονία ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία.
Πόλεμο σε κράτος, αφεντικά και τις φασιστικές εφεδρείες τους.
«Πατριωτισμός είναι η αρχή με την οποία δικαιολογούμε την εκπαίδευση αδίστακτων δολοφόνων» Λέων Τολστόι
Δεν είναι θεμιτό να καλύψουμε τα ακάλυπτα και να ωραιοποιήσουμε καταστάσεις. Προφανώς και όσοι συμμετείχαν στο συλλαλητήριο της Κυριακής 21 Γενάρη 2018 στην Θεσσαλονίκη δεν ήταν κατά πλειοψηφία φασίστες. Αν ήταν φασίστες, η Ελλάδα αυτή την στιγμή θα βρισκόταν σε εμφύλιο πόλεμο. Κάπου εδώ όμως αρχίζει το επικίνδυνο του πράγματος. Όπως σημειώθηκε «η πολιτική ηγεμονία δεν αφορά πλειψηφία αλλά περιεχόμενο. Και την ηγεμονία την είχε ξεκάθαρα ο φασισμός». Το συλλαλητήριο έδωσε την αφορμή σε έναν ετερόκλητο συρφετό και τα δεξιά κατακάθια να συσπειρωθούν υπό τη σκέπη του πατριωτισμού, της εθνικής ενότητας και της ύπαρξης ενός φαντασιακού εξωτερικού εχθρού. Οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο, ναι αυτοί οι όχι φασίστες, βρέθηκαν (ακόμα και αν δεν το παραδέχονται και εθελοτυφλούν) πλάι πλάι με ακροδεξιούς κομματικούς, με νεοναζί, με στρατιωτικούς, με την εκκλησία και με πολλές άλλες γραφικές παρουσίες του ακροδεξιού θιάσου, ισχυροποιώντας και κοινωνικοποιώντας το δόγμα ΠΑΤΡΙΣ- ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, τον εθνικισμό ντυμένο στο ανάλαφρο σάλι του πατριωτισμού και τις φασιστικές ομάδες κρούσεις. Το συλλαλητήριο, λοιπόν, πλαισιώθηκε από τα πιο βίαια στοιχεία της ελληνικής ακροδεξιάς (ναζί, αυτόνομοι φασίστες, ακροδεξιοί χούλιγκαν κ.α.), οι οποίοι με τις πλάτες της αστυνομίας βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν στον κόσμο του αγώνα, σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους και να πυρπολήσουν την κατάληψη Libertatia.
Ας μη γελιόμαστε, στην Θεσσαλονίκη την Κυριακή 21 Γενάρη 2018, ενεργοποιήθηκαν ΟΛΑ τα συντηρητικά αντανακλαστικά αυτής της κοινωνίας και ο πατριωτισμός αποτέλεσε το όχημα με το οποίο επιχειρήθηκε να συσπειρωθεί το σκορποχώρι της ελληνικής ακροδεξιάς, εκπροσωπούμενο από σοβαρούς στρατηγούς και υπό την ευλογία των εν χριστώ αδελφών. Και όλα αυτά μέσα σε δημοκρατικά πλαίσια. Ο απόστρατος Φράγκος Φραγκούλης (που μεταξύ άλλων το 2011 στο Κιλκίς έβαλε στρατιώτες του ΕΣ να ντυθούν ΜΑΤ για να εκπαιδευτούν στην αντιμετώπιση διαδηλώσεων) δήλωσε πως «δεν υπηρετεί κόμματα, υπηρετεί μόνο την πατρίδα». Η συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί το πιο ενδεικτικό πρακτικό παράδειγμα του πως ο πατριωτισμός υπηρετεί τον εθνικισμό, ωστέ ο δεύτερος να διεμβολίσει την κοινωνία και να στρογγυλοκαθίσει πάνω στο δημοκρατικό τόξο. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Εν τέλει το συλλαλητήριο λειτούργησε σαν μια συμφωνική ορχήστρα όπου ο όχλος-χυλός πατριωτών ψηφοφόρων, ψεκασμένων, χριστιανοταλιμπάν, μακεδονομάχων και απολιτίκ πανηγυρτζήδων με μαεστρία αβάνταρε το εθνικιστικό κρεσέντο και την γραμμή κρούσης, τα πρώτα βιολιά, τους νεοναζί της χρυσής αυγής, τους φασίστες χούλιγκαν.
Αδιαμφισβήτητα, ο μεγάλος κερδισμένος την Κυριακή του συλλαλητηρίου ήταν ο φασισμός που έκανε επίδειξη ηγεμονίας φορώντας μανδύα πατριωτισμού. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια περίοδο που πνέει ούριος άνεμος για την ακροδεξιά στον δυτικό κόσμο και τα κινήματα των από τα κάτω αδυνατούν να διαδραματίσουν ένα σημαντικό ρόλο στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Οι εξελίξεις βρίσκονται μπροστά μας. Το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας έρχεται και πάλι στο προσκήνιο εξαιτίας της επιδιωκόμενης διεύρυνσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δύο υπερκρατικών μηχανισμών οικονομικής και στρατιωτικής επιβολής. Αλλά και των βλέψεων του ελληνικού κεφαλαίου για περαιτέρω επέκταση στην γείτονα χώρα. Δηλαδή το θέμα ξανανοίγει για την εξυπηρέτηση των οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών συμφερόντων των κυρίαρχων. Για αυτό υποκινούνται οι εθνικισμοί και από τις δύο πλευρές των συνόρων και δημιουργείται πόλωση. Τη στιγμή, λοιπόν, που νομοθετούνται όλο και πιο αυταρχικοί νόμοι οι οποίοι εντείνουν συνεχώς την εξαθλίωση, τον έλεγχο, την εκμετάλλευση, τους αποκλεισμούς και οδηγούν όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια στην περιθωριοποίηση, το κράτος επιχειρεί να μας αποπροσανατολίσει, προσπαθώντας να συμφιλιώσει εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους κάτω από την φαντασιακή κοινότητα του έθνους και να μας πείσει ότι ο εχθρός είναι εθνικός και όχι ταξικός. Έτσι γίνεται κατανοητό, από όλους όσους επιθυμούν να αντικρύσουν την πραγματικότητα, ότι όπως είπε και ο Σάμιουελ Τζόνσον «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων» και ότι όσο πιο πολύ σου κλέβουν τη ζωή τόσο σε ταΐζουν με έθνος και φυλή. Το δίλημμα που πρέπει να τεθεί σε όλους και όλες είναι: ή θα είμαι με την εξουσία που μιλάει για πατριωτική ευθύνη και καλεί σε εθνική συνοχή ή θα είμαι με το αγωνιστικό και ανατρεπτικό κομμάτι της κοινωνίας. Γιατί ο εχθρός δεν είναι εθνικός, είναι ταξικός. Για αυτό ο δικός μας αγώνας είναι ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τις φασιστικές εφεδρείες τους. Περνάει και μέσα από την αποδόμηση της πατριωτικής φενάκης, αλλά και την συνεχή διεκδίκηση του αστικού χώρου, όπου πρέπει να αμφισβητήσουμε με τον λόγο μας, να αναχαιτίσουμε με τις δράσεις μας και να απομονώσουμε τους κάθε λογής φασίστες. Ο δικός μας αγώνας είναι ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Ο δικός μας αγώνας είναι διεθνιστικός, ενάντια σε ότι χωρίζει τους ανθρώπους, ενάντια σε πατρίδες και σύνορα, ενάντια στον εθνικισμό και την μισαλλοδοξία.
Οι μέρες που έρχονται είναι ιδιαίτερες. Αποτελεί ταξικό, πολιτικό και διεθνιστικό μας καθήκον να γίνουμε το ανάχωμα στους ντόπιους και ξένους εθνικισμούς και στο νέο κύμα εθνικιστικού παραληρήματος που ξερνάνε ΜΜΕ, εκκλησία, κόμματα με αφορμή το «μακεδονικό ζήτημα». Απέναντι στους γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς των κρατών που έχουν μετατρέψει τον πλανήτη και κυρίως την μέση και κεντρική ανατολή σε εμπόλεμη ζώνη να ορθώσουμε αναχώματα και να προτάξουμε την αλληλεγγύη των λαών και να βροντοφωνάξουμε ότι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους. Με παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους χώρους συγχρωτισμού, στις πλατείες και στα καφενεία, σε κάθε σπιθαμή του δημόσιου χώρου. Να αντιτάξουμε απέναντι στα κατακερματισμένα και ματωμένα Βαλκάνια των κρατών, μια βαλκανική χερσόνησο απαλλαγμένη από τις ουλές των συνόρων και των θρησκευτικών και εθνικιστικών διαχωρισμών, τα Βαλκάνια ως χώρο ελεύθερης μετακίνησης ντόπιων και μεταναστών, τα Βαλκάνια ως μια ενιαία κομμούνα, τα Βαλκάνια των από τα κάτω.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις ΕΚΧ Σχολείο και Libertatia
Με τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τον κόσμο του αγώνα απέναντι στον κόσμο της εξουσίας.
Ενάντια στην καταπίεση, την εξαθλίωση, το φασισμό, την μισαλλοδοξία, τους εθνικισμούς και τους πολέμους των κυρίαρχων διεθνιστικοί αγώνες για την ανατροπή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
