Το Σάββατο 27 Γενάρη πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις, για την ελεύθερη μετακίνηση με τα ΜΜΜ, σε 3 σταθμούς μετρό (ΦΙΞ, Αγ. Αντώνιο και Δάφνη) από συνελεύσεις γειτονιάς, στέκια, καταλήψεις και αναρχικές ομάδες από Αθήνα και Πειραιά.
Στην παρέμβαση στο σταθμό του μετρό ΦΙΞ συμμετείχε και η αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα, κολλήθηκαν αυτοκόλλητα, τοποθετήθηκαν πανό και μετά ακολούθησε πορεία στη γειτονιά του Κουκακίου.
Ακολουθεί το κείμενο της αναρχικής συλλογικότητας Vogliamo tutto e per tutti:
Ελεύθερες μετακινήσεις για όλους και όλες
Ήδη από το Σεπτέμβρη βρίσκεται σε εξέλιξη η λειτουργία του συστήματος ηλεκτρονικού εισιτηρίου με το σταδιακό κλείσιμο των μπαρών εισόδου-εξόδου στους σταθμούς του Μετρό και του ΗΣΑΠ. Μέσα σε μια συνθήκη ολοκληρωτικής επίθεσης κράτους και κεφαλαίου ενάντια στα καταπιεζόμενα και εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας, το ηλεκτρονικό εισιτήριο έρχεται να προσθέσει ακόμη μια πινελιά στον καμβά των μέτρων φτωχοποίησης, ελέγχου και αποκλεισμού κοινωνικών κομματιών. Η βίαιη προλεταριοποίηση των τελευταίων ετών έρχεται σαν αποτέλεσμα τόσο των άμεσων περικοπών των αμοιβών (μισθοί, συντάξεις, επιδόματα) – ή ακόμη χειρότερα της τεράστιας ανεργίας – , της ανελέητης φοροληστείας και της επιβολής τελών σε βασικά προϊόντα (βενζίνη, πετρέλαιο θέρμανσης), αλλά και της άμεσης αρπαγής περιουσίας με τις εκατομμύρια ηλεκτρονικές κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών και πρόσφατα με την έναρξη των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Σε αυτά προστίθενται η διαρκής αύξηση των λογαριασμών των ΔΕΚΟ, η αύξηση του κόστους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, και τώρα ο αποκλεισμός από τα ΜΜΜ.
Μέσα σε μια μεγαλούπολη σαν την Αθήνα, οι αποστάσεις από και προς τη δουλειά, τα ραντεβού αγωνίας για εύρεση εργασίας, τις σχολές, για τις κοινωνικές συναναστροφές και τις πολιτικές συνευρεύσεις, τη ψυχαγωγία και τη διασκέδασή μας, καθιστούν τη χρήση των ΜΜΜ απαραίτητη συνθήκη επιβίωσης και όχι πολυτέλεια. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα ΜΜΜ δεν τα χρησιμοποιούν κυρίως τα καλοπληρωμένα κρατικά στελέχη και τα αφεντικά, αλλά τα εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας τα οποία δαπανούν απλήρωτες ώρες μετακίνησης προς και από τους χώρους της κακοπληρωμένης εργασίας τους. Η συνεχής αύξηση της τιμής του εισιτηρίου τα τελευταία χρόνια (με την παράλληλη περικοπή των παρεχόμενων υπηρεσιών μέσω της κατάργησης λεωφορειακών γραμμών, το κουτσούρεμα δρομολογίων), η οποία συνεχίζεται και μέσω του ηλεκτρονικού εισιτηρίου μέσω της χρέωσης με βάση την απόσταση, μας αναγκάζει να δαπανάμε ένα σεβαστό μέρος του μισθού μας για τη μετακίνηση στην εργασία μας. Όσο και να διαφημίζει δε η αριστερή κυβέρνηση την δωρεάν μετακίνηση για ανέργους/γες, το γεγονός πως εκατομμύρια επισφαλείς, μερικής απασχόλησης, αμειβόμενοι/ες των 300 και 400 ευρώ ή φοιτητές/τριες καλούνται να πληρώνουν το ένα δέκατο της αμοιβής τους για τη μετακίνηση προς και από τη δουλειά, παραμένει. Οι άνθρωποι αυτοί έβρισκαν μέσα από τη μη επικύρωση εισιτηρίου μια δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τα ΜΜΜ, πάντα υπό το διαρκή φόβο ελέγχων και προστίμων. Τα δεδομένα αυτά καταδεικνύουν το πως η αυστηροποίηση του ελέγχου μέσω του ηλεκτρονικού εισιτηρίου αποτελεί ένα μέτρο κατεξοχήν ταξικού και κοινωνικού αποκλεισμού μεγάλου κομματιού της κοινωνίας από ένα βασικό αγαθό το οποίο μετατρέπεται σε εμπόρευμα ώστε να εξυπηρετεί την «αγία οικονομία». Ο ίδιος ο σχεδιασμός των ΜΜΜ και ειδικά εκείνων της σταθερής τροχιάς αποκαλύπτουν και τον ρόλο τους, ως εργαλεία διευκόλυνσης της καπιταλιστικής λειτουργίας. Οι τροχιές τους είναι τοποθετημένες σε άξονες μετακίνησης εργατικού δυναμικού σε χώρους εργασίας, κομβικοί σταθμοί τοποθετούνται με βάση την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρήσεων όπως εμπορικών κέντρων ενώ αξιοποιούνται και ως οχήματα για τον «εξευγενισμό» ολόκληρων γειτονιών σε γεωγραφικές περιοχές μαζικής εμπορικής διασκέδασης και κατανάλωσης.
Το πρόσχημα για την εφαρμογή του συστήματος ηλεκτρονικού εισιτηρίου, όπως και στο παρελθόν για τις αυξήσεις των εισιτηρίων, υπήρξε η αντιμετώπιση της εισιτηριοδιαφυγής και η «εξυγίανση» του ΟΑΣΑ. Οι εκάστοτε όμως κρατικοί διαχειριστές κρύβουν πάντοτε επιμελώς πως «αμελούσαν» να αποδίδουν στον ΟΑΣΑ τα προϋπολογισμένα κονδύλια/επιδοτήσεις τα οποία είχαν εισπραχθεί μέσω της φορολογίας (επιδοτήσεις που δεν αμελούσαν να δίνουν τακτικά στους ιδιωτικούς φορείς ΜΜΜ όπως ο ΟΑΣΘ). Αποσιωπάται το γεγονός πως τα 125 εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν για τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό και την εκπαίδευση για το νέο ηλεκτρονικό σύστημα δαπανήθηκαν δίχως δεύτερη σκέψη λίγο πριν η ΣΤΑΣΥ περάσει στην ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ. Πρόκειται δηλαδή για ακόμη μια κραυγαλέα περίπτωση μετακύλισης κόστους στις πλάτες των συνήθων υποζυγίων για να ελαφρυνθεί το κόστος και να καταστεί πιο κερδοφόρα η μελλοντική επένδυση κάποιου σωτήρα-επενδυτή. Κοντολογίς, τα ΜΜΜ είναι πληρωμένα ήδη και μάλιστα πολύ ακριβά από τα φορολογικά υποζύγια και κοινωνικά απολύτως δίκαιο και αναγκαίο το να εξασφαλιστεί η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά. Η αύξηση του κόστους μετακίνησης και οι τεράστιες δαπάνες του ηλεκτρονικού συστήματος με σκοπό την αύξηση του ελέγχου, της επιτήρησης και του αποκλεισμού δεν αποτελούν προαπαιτούμενα της λειτουργίας των ΜΜΜ και της βελτίωσης των υπηρεσιών αλλά πολιτική επιλογή για την εξασφάλιση της κερδοφορίας των εργολάβων που εμπλέκονται στο έργο και των ιδιωτών που πιθανόν να αγοράσουν τη ΣΤΑΣΥ.
Οι κινήσεις αυτές φανερώνουν πως η κυριαρχία αντιμετωπίζει μια κοινωνική ανάγκη ως εμπόρευμα, έτοιμο να το φέρει προς πώληση και στα μέτρα κάποιου αγοραστή που μοναδικό του κριτήριο θα είναι η κερδοφορία. Αλλά ακόμη και υπό κρατική ιδιοκτησία, είναι η λογική της εμπορευματοποίησης που επιφέρει τον καθολικό και φυσικό αποκλεισμό εκείνων που δεν θα έχουν ή δε θα θέλουν να πληρώσουν για υπηρεσίες ήδη πληρωμένες.
Πέραν όμως της τεράστιας οικονομικής επιβάρυνσης, η λειτουργία του ηλεκτρονικού συστήματος έρχεται να βαθύνει και το καθεστώς ολοκληρωτικού ελέγχου και επιτήρησης. Η έκδοση των μηνιαίων καρτών απαιτεί την πλήρη καταγραφή στοιχείων ταυτότητας, ΑΜΚΑ και φωτογραφίας ενώ πραγματοποιείται και πλήρης καταγραφή της πραγματοποιούμενης διαδρομής. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την τοποθέτηση φυσικών εμποδίων στο πέρασμα των εισόδων, την ενεργοποίηση ισχυρών ηχητικών σημάτων/συναγερμών σε περίπτωση μή έγκυρης επικύρωσης ή εσκεμμένης διάβασης δίχως επικύρωση, δημιουργεί καθεστώς ζώνης καθολικής επιτήρησης και στοχοποίησης εκείνων που επιλέγουν ή αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν τα ΜΜΜ δίχως να πληρώσουν.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα κίνημα διεκδίκησης της ελεύθερης μετακίνησης με τα ΜΜΜ για όλους/ες, το οποίο περιλαμβάνει πέρασμα των επικυρωμένων εισιτηρίων στον επόμενο, αρνήσεις επικύρωσης, συλλογική αντίσταση στους τραμπουκισμούς των ελεγκτών, παρεμβάσεις με κείμενα στους/στις εργαζόμενους/ες και στους/στις χρήστριες των ΜΜΜ, συγκεντρώσεις και πορείες, σαμποτάζ στα παλιά και στα καινούργια ακυρωτικά μηχανήματα και τις μπάρες αποκλεισμού. Ένα κίνημα που κατάφερε να καθυστερήσει την εφαρμογή του μέτρου και να βάλει στο προσκήνιο την αναγκαιότητα διεκδίκησης ελεύθερων μετακινήσεων στην πόλη και το οποίο φυσικά αντιμετωπίζεται από το κράτος και τα Μίντια μέσα από τη συκοφάντηση, στοχοποίηση, ποινικοποίηση και την καταστολή. Όπως όμως και για κάθε μέτρο επιδείνωσης της κοινωνικής ζωής, έτσι και η εφαρμογή ή η κατάργηση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου εξαρτάται από τις αντιστάσεις που θα ορθωθούν. Η μεγαλύτερη επιτυχία του κράτους είναι να σπείρει την ηττοπάθεια, να απομονώσει και να αντιμετωπίσει τον/την καθένα/μια μας ξεχωριστά. Απέναντι, λοιπόν, στην ηττοπάθεια και την εξατομίκευση που τόσο έντεχνα χειρίζεται η αριστερή κρατική διαχείριση, ενώνουμε τις δυνάμεις μας και αντιστεκόμαστε. Αρνούμαστε την καταβολή κομίστρου, στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε αυτούς που αποφεύγουν τις μπάρες αποκλεισμού, απομονώνουμε τους ελεγκτές και καταδεικνύουμε τον αντικοινωνικό τους ρόλο, αντιστεκόμαστε στο κλίμα αστυνομοκρατίας και φακελώματος. Διαλύουμε τους επίπλαστους διαχωρισμούς και συνειδητοποιούμε ότι τα μέτρα ελέγχου και αυστηροποίησης στα ΜΜΜ είναι ακόμη ένα μέτρο που στρέφεται συλλογικά ενάντια στους/στις καταπιεζόμενους/νες και εκμεταλλευόμενους/νες και μόνο συλλογικά μπορεί να αποκρουστεί από μέρους μας. Μόνο ο συλλογικός αγώνας και η πεισματική εναντίωση μπορεί να ανοίξει ρήγματα στην φαινομενική παντοδυναμία του κράτους και να φωτίσει διεξόδους για τους/τις καταπιεσμένους/νες.
Ενάντια στον έλεγχο και τους αποκλεισμούς-κοινωνική αυτοοργάνωση και ταξική αλληλεγγύη
Σαμποταζ στα συστήματα κοινωνικού ελέγχου
Πόλεμος στον πόλεμο κράτους και αφεντικών
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
