Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ-ANAKOINΩΣΗ/ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΣΣΜ

Πριν 2 χρόνια περίπου, με τη λήξη των παρεμβάσεων και της διεκδίκησης δεδουλευμένων, ενσήμων αλλά και επαναπροσλήψεων συναδέλφων στα μαγαζιά Σαλαντίν και Βοτανοπωλείο, το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού ενημερώνεται ότι διενεργείται προανάκριση για τα αδικήματα της απόπειρας εκβίασης με απειλή βλάβης της επιχείρησης και ηθικής αυτουργίας στην παραπάνω απόπειρα εναντίον 7 μελών του. Οι μηνυτήριες αναφορές είχαν γίνει από τα αφεντικά του Σαλαντίν και του Βοτανοπωλείου και την υπόθεση είχε αναλάβει τότε, με περίσσια χαρά εικάζουμε, το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.

Σήμερα, με αφορμή το επερχόμενο δικαστήριο των μελών μας, που ορίστηκε για τις 28/3/2017, κρίναμε σκόπιμο να ανοίξουμε έναν κύκλο δράσεων, αλλά και επικοινωνίας με τον κόσμο του αγώνα, προκειμένου να αναδείξουμε πως οι διώξεις αυτές ούτε τυχαίες είναι ούτε μεμονωμένες. Στόχος μας είναι αφενός να δημοσιοποιήσουμε στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα την προσπάθεια της κρατικής καταστολής να αποδυναμώσει την κινηματική δράση του σωματείου και αφετέρου να δοθεί μια δυναμική και συλλογική απάντηση στις απόπειρες του κράτους, μέσω του δικαστικού και αστυνομικού μηχανισμού αυτή τη φορά, να ποινικοποιήσει και να εγκληματοποιήσει το συνδικαλισμό βάσης.

Ιστορικό

Όπως είναι γνωστό, από τον Ιανουάριο του 2014 είχε ξεκινήσει ένας εργατικός αγώνας στο μεζεδοπωλείο Σαλαντίν, όταν 3 μέλη του σωματείου είχαν απολυθεί εκδικητικά και διεκδικούσαν την επαναπρόσληψή τους, τα δεδουλευμένα και την πραγματική τους ασφαλιστική κάλυψη. Οι συνάδελφοι, αφού κατέθεσαν καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, το ΙΚΑ, αλλά και αγωγή στα αστικά δικαστήρια, επέλεξαν να κινηθούν δημόσια και συλλογικά, σε κινηματικά πλαίσια, προκειμένου να κερδίσουν τις νόμιμες διεκδικήσεις τους. Το σωματείο, αλληλέγγυο στα μέλη του, προέβη σε παρεμβάσεις έξω από το μαγαζί και μοίρασμα κειμένων σε εργαζόμενους και κατοίκους του Κεραμεικού. Στα πλαίσια της θεσμικής διάστασής του και μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης του σωματείου, 3 μέλη του Δ.Σ. επικοινώνησαν με τον ιδιοκτήτη του Σαλαντίν, έπειτα από προγραμματισμένο ραντεβού, προκειμένου να υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις των συναδέλφων. Την κίνηση αυτή στο τμήμα Προστασίας του Πολιτεύματος την βαφτίζουν ηθική αυτουργία σε απόπειρα εκβίασης με απειλή βλάβης της επιχείρησης!

Τον Απρίλιο του 2014 απολύεται συναδέλφισσά μας από το μαγαζί Βοτανοπωλείο στα Πετράλωνα. Το σωματείο επικοινωνεί τηλεφωνικά με τον εργοδότη για να εκθέσει τις νόμιμες απαιτήσεις της εργαζόμενης, που αφορούσαν στην πραγματική σχέση εργασίας και όχι αυτή που ψευδώς ο εργοδότης είχε δηλώσει. Μη δίνοντας απαντήσεις το αφεντικό στο τηλεφώνημα, η συνάδελφος στο διάστημα αυτό κάνει καταγγελία και στο ΙΚΑ, καθώς και κινεί αυτόφωρη διαδικασία για τη μη καταβολή του Δώρου Πάσχα. Το σωματείο ταυτόχρονα καλεί σε παρέμβαση διαμαρτυρίας έξω από το συγκεκριμένο μαγαζί, δείχνοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη του και στήριξη στην εργαζόμενη. Η υπόθεση, όσον αφορά τα δεδουλευμένα της, λύνεται με εξωδικαστικό συμβιβασμό ανάμεσα στον εργοδότη και την εργαζόμενη, που έλαβε χώρα μία ημέρα πριν το προκαθορισμένο ραντεβού στην Επιθεώρηση Εργασίας.

Αυτές ήταν οι αφορμές για να στηθεί μια δικογραφία που μπάζει βέβαια, και να μεθοδευτεί η δίωξη του σωματείου μέσω των μελών του. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί όμως είναι ότι στη μεν υπόθεση του Βοτανοπωλείου η εργοδοσία αναγνώρισε τις οφειλές της και κατέβαλε τα χρωστούμενα στη συνάδελφο, στη δε περίπτωση του Σαλαντίν οι 3 εργαζόμενοι, μέλη του σωματείου, δικαιώθηκαν δικαστικά και τους αναγνωρίστηκε το ποσό των δεδουλευμένων που διεκδικούσαν.

Ωστόσο, οι περιπτώσεις των δύο συγκεκριμένων μαγαζιών δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε γίνει προσπάθεια εκ μέρους της Ασφάλειας να ποινικοποιηθεί η δράση του σωματείου. Μετατρέποντας μια καθαρά εργατική διεκδίκηση, στην οποία νομικά και θεσμικά έχει ρόλο μόνο η Επιθεώρηση Εργασίας και το ΙΚΑ και ούτε καν το τοπικό αστυνομικό τμήμα (στο μαγαζί Athinai Bistrot τότε) σε υπόθεση εκβιασμού, το τμήμα Δίωξης Εκβιαστών επιχείρησε να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά τις άριστες σχέσεις που διατηρούν με ευλάβεια και παράδοση τα περισσότερα αφεντικά του επισιτισμού με τις αστυνομικές αρχές.

Ως σωματείο βάσης, πάγια θέση μας αποτελεί η αντίληψη πως η ύπαρξη και ο ρόλος της αστυνομίας δεν είναι σε καμία περίπτωση ταξικά ουδέτερος. Αντιθέτως, η θέση της είναι απέναντι στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες, με σκοπό να τους παρακολουθεί, να τους ποινικοποιεί και να καταστέλλει τις αντιστάσεις που γεννιούνται, ξεκάθαρα στην υπηρεσία των αφεντικών. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει τα ΜΑΤ να μας περιμένουν σε παρεμβάσεις σε μαγαζιά, όπως δεν είναι λίγες και οι φορές που έχουμε μάθει ότι αφεντικά μαγαζιών, στα οποία το σωματείο θα έκανε παρέμβαση, έχουν ειδοποιηθεί εκ των προτέρων από την αστυνομία για αυτή. Δεν είναι μόνο η «νύχτα» λοιπόν και οι κάθε είδους «προστασίες» που τοποθετούν τα αφεντικά του επισιτισμού και τους μπάτσους στην ίδια πλευρά, είναι κυρίως ο κοινός σκοπός και το κοινό συμφέρον για τη διατήρηση του φόβου στον εργαζόμενο-η, που τον ναρκώνει και τον κάνει έρμαιο των ορέξεων των αφεντικών.

Η παράδοση λοιπόν αυτή όχι μόνο κρατάει γερά στο πέρασμα του χρόνου, αναβαθμίζεται κιόλας. Στις υποθέσεις των συγκεκριμένων μαγαζιών και ενώ διεξάγονταν οι αγώνες, το αφεντικό του Βοτανοπωλείου, αρχικά, προσέρχεται στην Ασφάλεια, όπου τον υποδέχεται το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Εδώ να επαναλάβουμε ότι η Ασφάλεια και το συγκεκριμένο τμήμα της δεν έχει καμία αρμοδιότητα να ασχολείται με εργατικές διεκδικήσεις και ότι αρμόδια όργανα είναι η Επιθεώρηση Εργασίας και τα δικαστήρια. Εκεί το αφεντικό του Βοτανοπωλείου καταθέτει ότι το σωματείο τον εκβιάζει και τον απειλεί και φεύγοντας δηλώνει ότι θα αναλάβει να βρει και άλλους εργοδότες να καταθέσουν τα ίδια για το σωματείο (στοιχεία της δικογραφίας). Και όντως, μετά από λίγες ημέρες και η εργοδοσία του Σαλαντίν πάει και καταθέτει στο συγκεκριμένο τμήμα ότι και αυτή έχει εκβιαστεί και απειληθεί! Πράγμα που θα ήταν εξαιρετικά αστείο αν σταματούσε εκεί, στο παραλήρημα δηλαδή ενός αφεντικού που αρνείται να καταβάλει τα νόμιμα δεδουλευμένα, και δεν βρισκόμασταν αντιμέτωποι με μια συντονισμένη και μεθοδευμένη απόπειρα ποινικοποίησης του σωματείου και της δράσης του. Αντί να κινηθεί η αυτόφωρη διαδικασία μετά τις καταθέσεις, να πάει στον εισαγγελέα και να ενημερωθεί το σωματείο, η Ασφάλεια αναλαμβάνει για 2 μήνες τουλάχιστον να συλλέξει πληροφορίες για το σωματείο, τις δράσεις του, το καταστατικό, τα γραφεία του και τις δημοσιοποιήσεις του στο διαδίκτυο (πάλι στοιχεία της δικογραφίας). Η συνεργασία αυτή, δικαστικού συστήματος και αστυνομίας, καμιά εντύπωση δε μας προκαλεί, αντίθετα αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα, ανάμεσα στα τόσα, που καταδεικνύει το ρόλο της δικαιοσύνης στον καπιταλισμό. Και αυτός δεν είναι άλλος από το να φράζει κάθε εστία αντίστασης και αγώνα, μικρού ή/και μεγάλου, προς παραδειγματισμό των υπολοίπων αφενός και για τη διαρκή διατήρηση και υπεράσπιση των συμφερόντων κράτους και κεφαλαίου αφετέρου.

Φυσικά ο στόχος και ο σχεδιασμός δεν είναι να χτυπήσουν τα 7 μέλη του σωματείου μας που κατηγορούνται. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι υπάρχει ένα ασφαλίτικο σχέδιο σε εξέλιξη που στοχεύει στην εγκληματοποίηση του συνδικαλισμού βάσης, όπως έχουμε καταγγείλει και ως σωματείο και ως Εργατική Ομοσπονδία Βάσης. Πέρα από το σωματείο μας, η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), μέλος και αυτή της Εργατικής Ομοσπονδίας Βάσης, αλλά και ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ), έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες κατηγορίες, ενταγμένες στην ίδια ενορχηστρωμένη και συνεχή προσπάθεια να ποινικοποιηθεί κάθε κινηματική, από τα κάτω συνδικαλιστική παρουσία και δράση.

[Σχετικά έχει κυκλοφορήσει από την Εργατική Ομοσπονδία Βάσης για την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού βάσης, η οποία περιγράφει λεπτομερώς τις παραπάνω υποθέσεις και υπάρχει σε ηλεκτρονική μορφή στη σελίδα της ΕΡΓΟΒΑ https://ergova.wordpress.com/ ]

Είναι παραδοχή για μας και πλέον ξεκάθαρο πως ο καπιταλισμός και η κρατική αρχή διεξάγουν μια ολομέτωπη επίθεση στην εργατική βάση, δερματοποιώντας από τη μία το φόβο και από την άλλη τη φτώχεια. Το σχέδιο αυτό τίθεται σε εφαρμογή σε καιρούς άγριας υποτίμησης του κόσμου της εργασίας και αποτυπώνεται στο πόρισμα της Επιτροπής Σοφών για τα εργασιακά, το οποίο θέτει επί τάπητος το ζήτημα των προϋποθέσεων της νόμιμης απεργίας και την απαγόρευση του lockout (ανταπεργίας) [Κεφάλαιο 2.1], προτείνει την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και νέα ευέλικτα μειωμένα ωράρια [Κεφάλαιο 2.2], την με περαιτέρω μείωση του (υπο)κατώτατου μισθού για τους νέους εργαζόμενους [Κεφάλαιο 2.3] και υποβαθμίζει περαιτέρω τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας προτείνοντας τη μισθολογική ευελιξία και αμφισβητώντας τη θεμελιώδη αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τον εργαζόμενο [Κεφάλαιο 2.4]. Οι ταξικοί αγώνες που ξεφεύγουν από τις λογικές της ”εργασιακής ειρήνης” και των ”κοινωνικών εταίρων”, πρέπει να καταστέλλονται και να ποινικοποιούνται, ενώ τα σωματεία ξαφνικά βαφτίζονται “εγκληματικές οργανώσεις”. Αυτό που φοβούνται δεν είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργατοπατέρων, αλλά οι αντιστάσεις που μπορεί να προκύψουν από κομμάτια του εργατικού κινήματος που κινούνται από τα κάτω με ταξικό προσανατολισμό. Φοβούνται τις εστίες αγώνα που μπορεί να δημιουργήσει ο συνδικαλισμός βάσης, που δεν τοποθετεί τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα στενά όρια του κυρίαρχου συνδικαλισμού, αλλά γυρνάει στη βάση της εργατικής δύναμης και από τα κάτω ο καθένας και η καθεμία συλλογικά διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους μέσα και έξω από το χώρο δουλειάς. Θεωρούμε ότι η μεθοδευμένη επίθεση ενάντια στα σωματεία στοχεύει στο να τρομοκρατήσει κάθε αγωνιζόμενο υποκείμενο και να καταστείλει κάθε κοινωνικό και ταξικό αγώνα. Ξεκινώντας από την καταστολή των εργατικών κινητοποιήσεων, σέρνοντας οργανωμένους εργαζόμενους στα δικαστήρια, βγάζοντας απεργίες παράνομες ή καταχρηστικές, φτάνουν μέχρι και στο σημείο ανάμιξης της Ασφάλειας στους εργατικούς αγώνες.

Λίγα λόγια για το σωματείο

Μέσα στα δέκα χρόνια λειτουργίας του, το σωματείο έχει έρθει αντιμέτωπο και έχει συγκρουστεί με μικρά και μεγάλα αφεντικά του κλάδου, επιλέγοντας σταθερά έναν συγκεκριμένο τρόπο δράσης ανάδειξης και υπεράσπισης των συμφερόντων της εργατικής τάξης ενάντια στον κυρίαρχο συνδικαλισμό. Από τη συνέλευση των μελών, το όργανο λήψης αποφάσεων, που δρα οριζόντια και ισότιμα, μακριά από λογικές ανάθεσης, μέχρι και τη δράση του, που δεν περιορίζεται στο θεσμικό του ρόλο (παρουσία στην Επιθεώρηση Εργασίας, στο ΙΚΑ και στα δικαστήρια), αλλά λειτουργεί κυρίως κινηματικά, με μοιράσματα, παρεμβάσεις σε μαγαζιά, συμμετοχή σε πορείες και στήριξη άλλων κοινωνικών/ταξικών αγώνων, το σωματείο επιλέγει το στρατόπεδο του ανταγωνιστικού κινήματος. Η εναντίωση σε ρατσιστικές, σεξιστικές, φασιστικές και άλλου είδους εξουσιαστικές λογικές και το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης των εργαζομένων αποτελούν δυο από τα κύρια συστατικά τόσο του σωματείου μας όσο και του συνδικαλισμού βάσης.

Φαίνεται πως η δράση μας, οι καθημερινοί μας αγώνες ενοχλούν τα αφεντικά του κλάδου, αλλά και τους μηχανισμούς του κράτους. Με την επιδιωκόμενη ποινικοποίηση του σωματείου αφενός ελπίζουν ότι θα μας κάμψουν οικονομικά και θα μας απονομιμοποιήσουν στα μάτια της κοινωνίας και αφετέρου νομίζουν ότι θα φοβηθούμε και θα το ξανασκεφτούμε να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει, δρώντας στο κινηματικό πλαίσιο που μέχρι στιγμής κινούμαστε. Μπορεί να ελπίζουν ότι θα ξεχάσουμε τη μαύρη εργασία, τα απλήρωτά μας μεροκάματα, τις εξευτελιστικές συνθήκες που επικρατούν όχι μόνο στο κλάδο μας, αλλά συνολικά σε όλους τους χώρους δουλειάς. Απέναντι σε όλα αυτά εμείς δηλώνουμε ευθαρσώς ακόμα πιο πεισμένοι και αποφασισμένοι, συλλογικά και οργανωμένα, ότι θα εντείνουμε τον αγώνα μας , μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΟΥ