Κάλεσμα σε συζήτηση την Πέμπτη 3/11 στις 21.00, στο κτήριο Γκίνη του Πολυτεχνείου, για τη διοργάνωση πορείας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στον Ελαιώνα
Ακολουθεί το κείμενο της συνέλευσης:
Κοινοί αγώνες όλων των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων
Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα και κράτη, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση
Τόσο στο εσωτερικό των δυτικών κρατών όσο και στις χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας, η συνολική επίθεση του κράτους και των αφεντικών σε βάρος της κοινωνίας έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα περισσότερη φτώχεια και εξαθλίωση, εντατικοποίηση των όρων εργασίας, όξυνση του ελέγχου και της καταστολής, καταστροφή ολόκληρων περιοχών και τον ξεριζωμό. Οι πόλεμοι και η ζοφερή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σε μια σειρά από χώρες της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής από τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της δύσης έχει ως συνέπεια, τη μαζική κίνηση προσφύγων και μεταναστών προς τις δυτικές χώρες. Για την αναχαίτιση αυτού του τεράστιου κύματος των εκτοπισμένων που οι ίδιοι οι κυρίαρχοι δημιούργησαν, η Ε.Ε. ενίσχυσε την FRONTEX και αναβάθμισε τον θεσμικό της ρόλο καθώς και ενέκρινε την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην φύλαξη των συνόρων και προχώρησε σε συμφωνία με το τούρκικο κράτος ώστε να διευκολυνθούν οι απελάσεις . Από τις αρχές μάλιστα του 2016 μια σειρά κρατών της Δύσης προχώρησαν σε κλείσιμο των συνόρων τους, υψώνοντας τείχη, με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στις χώρες εισόδου. Αυτός ο εγκλωβισμός διαφαινόταν ολοκάθαρα πως θα μονιμοποιηθεί με το άνοιγμα όλο και περισσότερων στρατοπέδων συγκέντρωσης στα οποία εξαναγκάζονταν να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, απαγορεύοντάς τους όχι μόνο να μετακινηθούν προς όποια χώρα της Ευρώπης επιθυμούν αλλά περιορίζοντάς την μετακίνησή τους και στο εσωτερικό της χώρας εισόδου στην οποία εγκλωβίστηκαν.
Το ελληνικό κράτος, με τη «φιλάνθρωπη» ρητορική και το ανθρωπιστικό προσωπείο επιχειρεί να υποκρύψει το βάθεμα της παρανομοποίησης των προσφύγων και των μεταναστών – που επιτυγχάνεται με την όξυνση της καταστολής, τη διαλογή και τις απελάσεις, τη διατήρηση του φράχτη στον Έβρο και τη δημιουργία διαρκώς νέων χώρων εγκλεισμού, δηλαδή στρατοπέδων συγκέντρωσης-. Μέσω των ΜΜΕ επιχειρούν να αναστείλουν την αυθόρμητη, ειλικρινή κ υγιή κίνηση των από τα κάτω για αλληλεγγύη κ αλληλοβοήθεια ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούν και αφυπνίζουν τα συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας, σιγοντάροντας και προωθώντας κάθε νεοναζιστικό και φασιστικό μόρφωμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προβολή του επιχειρήματος ότι τα παιδιά των προσφύγων και μεταναστών αποτελούν υγειονομική βόμβα, μία ρητορική που στοχεύει στην κάλυψη των ξενοφοβικών αντιλήψεων τους. Μια ρητορική που δεν είναι συμπτωματική στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο καθώς το κράτος θέλοντας να ελέγξει και να καθυποτάξει τους πρόσφυγες και μετανάστες που εγκλωβίστηκαν στο ελλαδικό χώρο προχωράει στην επιβολή νέων μέτρων ασφάλειας, τα οποία αποτελούν κομμάτι των συνθηκών υποταγής που θέλουν να επιβάλλουν στο σύνολο της κοινωνίας. Για να προχωρήσουν την εκστρατεία εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν την κοινωνική οργή, προωθώντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό, δηλαδή να στρέφεται ο ένας καταπιεσμένος απέναντι στον άλλο, και για να το πετύχουν αυτό πρέπει να καταφέρουν να σπάσει η εικόνα του ταλαιπωρημένου πρόσφυγα πολέμου και να αντικατασταθεί από την εικόνα του εσωτερικού εχθρού.
Το βασικό ζητούμενο της μετακίνησης των προσφύγων και μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι ο έλεγχος και η απομόνωσή τους από το δημόσιο πεδίο. Αυτή η συνθήκη της απομόνωσης σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό τους από κοινωνικά αγαθά και το κοινωνικό γίγνεσθαι, χτίζει την περιθωριοποίησή τους και εύκολα μπορεί να οδηγήσει στη σταδιακή γκετοποίηση και των ίδιων, που θα προσπαθούν να προφυλαχθούν από τους «αφιλόξενους ντόπιους». Η επιχειρούμενη ύπαρξη των προσφύγων και των μεταναστών σε μία παράλληλη και όχι ταυτόχρονη κοινωνική καθημερινότητα δυσχεραίνει το να ακουστούν οι διεκδικήσεις τους τόσο για το άνοιγμα των συνόρων και την ελεύθερη μετακίνησή τους όσο και για την βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους στο εδώ και το τώρα. Ταυτόχρονα, γίνεται όλο και δυσκολότερη η δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης με τους ντόπιους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους. Ενώ η απόπειρα να τους καταστήσουν όσο πιο αόρατους γίνεται, τους κάνει πιο ευάλωτους απέναντι στις βιαιότητες και την εξαθλίωση που επιφυλάσσει και για αυτούς το ελληνικό κράτος όταν κανείς δεν θα τους βλέπει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι αγώνες στο κέντρο κράτησης του Ελληνικού, οι δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης στην πλατεία Βικτωρίας και στον Πειραιά, οι πορείες προσφύγων και μεταναστών στο κέντρο της πόλης, οι απεργίες πείνας, οι εξεγέρσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης,( όπως έγινε πρόσφατα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μόρια της Λέσβου) για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και για ελεύθερη μετακίνηση συμβάλλουν στη δημιουργία κοινοτήτων αγώνα και αποτελούν παρακαταθήκες στην προώθηση της κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης και του συνολικού αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Από την πλευρά μας ως αναρχικοί, ως κομμάτι των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων πρέπει να αντισταθούμε στο ύψωμα των συρματοπλεγμάτων. Να διεκδικήσουμε μαζί τους την ελεύθερη πρόσβαση όλων μας σε όλα τα κοινωνικά αγαθά(υγεία, στέγη, παιδεία). Να οξύνουμε τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς κράτη, χαρτιά, σύνορα και εκμετάλλευση. Προτάσσουμε και προχωράμε στο δρόμο της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των καταπιεσμένων. Από κοινού με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να σταθούμε αλληλέγγυα ο ένας δίπλα στον άλλο και να χτίσουμε μέσα στην καθημερινότητα μας τις σχέσεις και τις δομές αυτές που προωθούν το όραμα μας για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Να γκρεμίσουμε τους φράχτες και να σβήσουμε τις συνοριογραμμές
Να ανατρέψουμε τον κόσμο της εξουσίας, της λεηλασίας και των ανισοτήτων
Να οικοδομήσουμε ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
