Διαβάστε:
Ο κόσμος της εξουσίας επιτίθεται. Η επίθεση στο Παρίσι χρησιμοποιείται από τα Ευρωπαϊκά κράτη για να εγκαθιδρύσουν ένα μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης.
Άρθρο απο την αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti σελ. 22
Ο κόσμος της εξουσίας επιτίθεται
Ζούμε στιγμές όπου ο όλεθρος του πολέμου της εξουσίας και τα αποτελέσματα των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών σημαδεύουν και καλύπτουν ολόκληρο τον παγκόσμιο χάρτη, μετατρέποντας τον πλανήτη σε εμπόλεμη ζώνη. Το χτύπημα του ISIS στο Παρίσι αποτελεί ένα ακόμα πολεμικό χτύπημα του κόσμου της εξουσίας εναντίον όλων των από τα κάτω.
Η επίθεση της 13ης Νοέμβρη στο Παρίσι έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά πολύνεκρων επιθέσεων που έχει αναλάβει ο ISIS, η Αλ Κάιντα και άλλες παρόμοιες οργανώσεις, όπως στο γαλλικό περιοδικό Charlie Hebdo, στην Αίγυπτο την κατάρριψη επιβατικού αεροπλάνου, τις επιθέσεις στη Βυρηττό και στο Μάλι.
Ο ISIS αποτελεί έναν εξουσιαστικό μηχανισμό, ο οποίος ενσαρκώνει τις πιο ακραίες εκδοχές του ισλαμικού φονταμενταλισμού και ο οποίος στηρίχθηκε, εξοπλίστηκε και ενισχύθηκε από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, με σκοπό να ανατραπεί το καθεστώς του Άσαντ (το οποίο στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει η Ρωσία) και από την Τουρκία με στόχο να χτυπηθούν οι κουρδικές κοινότητες στη βόρεια Συρία, οι οποίες παλεύουν για την αυτοδιάθεση και την ανεξαρτησία τους. Η χρηματοδότηση και πριμοδότηση τέτοιων μορφωμάτων από τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη είναι μία τακτική που έχει ακολουθηθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Οι ΗΠΑ[1], προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντά τους, χρηματοδότησαν τον Σαντάμ Χουσεΐν στον πόλεμο ενάντια στο Ιράν, καθώς και εξόπλισαν, χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν τους Ταλιμπάν κατά την εισβολή των Σοβιετικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν. Λίγο καιρό αργότερα εξαπέλυσαν πολεμικές επιθέσεις εναντίον των πρώην «συμμάχων» τους ισοπεδώνοντας και λεηλατώντας το Ιράκ και το Αφγανιστάν, πολεμικές επιχειρήσεις που συνεχίζουν να διεξάγονται μέχρι σήμερα.
Αυτή τη στιγμή στο έδαφος της Συρίας ξεδιπλώνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί ισχυρών κρατών (ΗΠΑ, Γαλλία, Ρωσία), αλλά και περιφερειακών δυνάμεων (Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Ιράν). Στη Συρία ήταν για χρόνια εγκαθιδρυμένο το απολυταρχικό καθεστώς του Άσαντ, το οποίο αμφισβητήθηκε κατά την Αραβική Άνοιξη(2011) και αναπτύχθηκε ένοπλη αντιπολίτευση. Η Ρωσία έσπευσε να βοηθήσει τον Άσαντ, καθώς τα συμφέροντά της είναι άμεσα συνδεδεμένα με το καθεστώς αυτό. Η Ρωσία έχει τη μοναδική ναυτική της βάση εκτός των συνόρων της στη Συρία, ενώ έχει κάνει πολλές επενδύσεις και έχει παράσχει δάνεια στη κυβέρνηση της Συρίας. Αντίθετα, οι ΗΠΑ μαζί με τη Γαλλία[2] έσπευσαν να ενισχύσουν την αντιπολίτευση (μέρος της οποίας ήταν και ο ISIS) καθώς είδαν μια ευκαιρία να ανατρέψουν το φιλορωσικό καθεστώς, ώστε να αποδυναμώσουν την Ρωσία, ειδικά έπειτα από την προσάρτηση της Κριμαίας, να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση στην περιοχή και να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Οι επεμβάσεις στις χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας ξεκινούν από την περίοδο της αποικιοκρατίας και φτάνουν ως το σήμερα. Η επιδίωξη των ισχυρών κρατών για το ξαναμοίρασμα και το χώρισμα του κόσμου, τον έλεγχο των κοινωνιών, καθώς και τον επαναπροσδιορισμό των παγκόσμιων συσχετισμών δύναμης έχουν μετατρέψει τις περιοχές της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής (οι οποίες αποτελούν την καπιταλιστική περιφέρεια της Δύσης) σε εμπόλεμες ζώνες, ενός ανελέητου οικονομικού και στρατιωτικού πολέμου.
Οι συνεχείς οικονομικές και στρατιωτικές επεμβάσεις έχουν επιβάλλει μια πραγματικότητα φτώχειας, εξαθλίωσης, θανάτου, εκτοπισμού εκατομμυρίων ανθρώπων, φόβου, καταπίεσης και ανελέητης εκμετάλλευσης. Αυτή η πραγματικότητα είναι που πυροδοτεί την αγανάκτηση και το μίσος αυτών των ανθρώπων προς τη Δύση και πάνω σε αυτή τη συνθήκη βρίσκει έδαφος να αναπτυχθεί ο θρησκευτικός φανατισμός ως η μοναδική διέξοδος. Μια διέξοδος, την οποία προτείνει και προωθεί η ίδια η εξουσία, προκειμένου να διαχωρίσει τους από τα κάτω. Οι θρησκευτικοί φανατισμοί, όπως και οι εθνικισμοί, είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί η κυριαρχία για να στρέφει τους λαούς, τον έναν εναντίον του άλλου, ώστε τα κράτη και το κεφάλαιο να συνεχίζουν να διαιωνίζουν την ύπαρξή τους και να προωθούν τα συμφέροντά τους.
Η επίθεση στο Παρίσι χρησιμοποιείται από τα Ευρωπαϊκά κράτη για να εγκαθιδρύσουν ένα μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης και να επιβάλλουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο στην κοινωνία. Σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες ο στρατός βρίσκεται στους δρόμους με αυξημένη δικαιοδοσία, πόλεις μετατρέπονται σε φαντάσματα εξαιτίας της τρομοϋστερίας και του κλίματος φόβου που προωθούν τα ΜΜΕ, πραγματοποιούνται συλλήψεις και στοχοποιούνται άτομα με μοναδικό στοιχείο την αραβική τους καταγωγή, οι διαδηλώσεις έχουν απαγορευτεί και νομοσχέδια, τα οποία καταργούν κατοχυρωμένες ελευθερίες, υπερψηφίζονται χωρίς αντιρρήσεις στη βουλή της Γαλλίας[3].
Η κατασταλτική επιχείρηση που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στη Γαλλία, αποτελεί την αιχμή του δόρατος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, δεν στοχεύει συγκεκριμένα κοινωνικά κομμάτια, αλλά επιχειρεί να διευρυνθεί, να νομιμοποιηθεί και να μονιμοποιηθεί. Στοχεύει να τρομοκρατήσει, να ελέγξει και να καταστείλει το σύνολο της κοινωνίας. Κάθε φορά, το κράτος στοχοποιεί ένα συγκεκριμένο κοινωνικό κομμάτι και το καταδεικνύει ως τον εσωτερικό εχθρό, ο οποίος πρέπει να χτυπηθεί και να κατασταλεί με όλο και πιο στρατιωτικοποιημένους όρους. Με αυτή τη μέθοδο η εξουσία χρησιμοποιεί τον κάθε φορά στόχο της για παραδειγματισμό και τρομοκράτηση των υπολοίπων και ταυτόχρονα, με κάθε επιχείρηση(στοχοποίηση), επιδιώκει συνεχώς να μονιμοποιήσει και να διευρύνει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, το οποίο να περιλαμβάνει όποιον αντιστέκεται και αγωνίζεται, όποιον εν δυνάμει θα διανοηθεί να ορθώσει το ανάστημά του, όποιον δεν συμβαδίζει με τα κυρίαρχα πρότυπα, όποιον αποτελεί «παρείσακτο και ανεπιθύμητο» για τους κυρίαρχους. Έτσι, λοιπόν, καταλαβαίνουμε ότι η συνθήκη του σύγχρονου ολοκληρωτισμού οδηγεί σε ένα μοντέλο κοινωνίας οργουελικού τύπου. Το επίδικο για τα κράτη είναι ο πλήρης έλεγχος και η στράτευση, με απόλυτους όρους, ολόκληρης της κοινωνίας στις επιταγές του κράτους και του κεφαλαίου.
«Δεν πρέπει να αποδεχθούμε τις παροτρύνσεις να μένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, να μη δρούμε πλέον, να αφήνουμε την “αστυνομία να κάνει τη δουλειά της”. Αντιθέτως, πρέπει να συγκεντρωνόμαστε για να καταδείξουμε ότι οι προσπάθειες διαίρεσης της τάξης μας δεν βρίσκουν έρεισμα, είτε αυτές προέρχονται από τους νόμιμους δολοφόνους που είναι στην εξουσία είτε από τους παράνομους δολοφόνους. Οι βομβαρδισμοί αντιποίνων ενάντια στο Daech δείχνουν ότι αυτοί που μας κυβερνούν δε σκοπεύουν να αλλάξουν τρόπο δράσης. Η γραμμή του μετώπου τους δεν είναι δική μας. Εάν πρέπει να υπάρξει γραμμή μετώπου, αυτή πρέπει να είναι ενάντια στο κράτος, ισλαμικό ή μη.
Πρέπει να διατηρούμε την ελπίδα. Οι αυθόρμητες αντιδράσεις αλληλεγγύης, οι δωρεές αίματος, οι εκκλήσεις για ειρήνη, αυτά τα πλήθη που συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν τους νεκρούς κυνηγώντας τους φασίστες στο Μετς ή στη Λιλ, αποτελούν θετικά σημάδια. Ας ενδυναμώσουμε αυτές τις σπίθες αλληλεγγύης ενάντια στο φόβο και την τάξη που προωθούν οι εχθροί μας. Οι αναρχικοί πρέπει να εξεγείρονται ενάντια στην αδικία όπου κι αν χτυπάει κι από όπου κι αν προέρχεται. Αν η πολιτική κατάσταση οδηγήσει σε επιθέσεις, κρατικές ή μη, ενάντια σε μετανάστες και πιστούς ή ενάντια σε αγωνιστές, οι εχθροί μας θα μας βρουν στο δρόμο τους.
Κουράγιο, οι άσχημες μέρες θα περάσουν.»
Ομάδα Regard Noir της Αναρχικής Ομοσπονδίας, Παρίσι, 17 Νοέμβρη 2015
Αν τα κράτη επιχειρούν να επιβάλλουν το πραξικόπημά τους, να διαιωνίσουν τα προνόμιά τους και να προασπίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, οφείλουμε να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη των από τα κάτω, να οργανωθούμε και να παλέψουμε για τη συνολική ανατροπή του κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης… για την κοινωνική επανάσταση… για την αναρχία και το κομμουνισμό.
[1] Η στήριξη ισλαμιστών μαχητών με σκοπό την επίτευξη πρόσκαιρων στόχων έχει μακρά ιστορία στην αμερικανική πολιτική. Για να γίνει κατανοητός ο βαθμός στον οποίο οι ίδιες οι ΗΠΑ έχουν συμβάλλει στη δημιουργία του σημερινού θρησκευτικού φονταμενταλισμού πρέπει να κάνουμε μια αναφορά ιστορικών γεγονότων και στοιχείων για το Αφγανιστάν. Το 1979 η ασταθής κυβέρνηση του Αφγανιστάν ήταν φίλο-Σοβιετική με το ΚΚ να έχει αναλάβει την εξουσία και να προχωράει ταχύτατα σε αγροτικές μεταρρυθμίσεις και σε μέτρα εξίσωσης των δικαιωμάτων των γυναικών, κινήσεις που προκάλεσαν εξεγέρσεις ποικίλων συντηρητικών ντόπιων στοιχείων. Η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ, με πρόεδρο τον Κάρτερ, αποφάσισε να ενισχύσει μυστικά τους εσωτερικούς αντιπάλους του καθεστώτος σε μια προσπάθεια να προκαλέσει σοβιετική στρατιωτική επέμβαση και να εμπλέξει την ΕΣΣΔ σε έναν μακρόχρονο πόλεμο φθοράς στην περιοχή, πράγμα το οποίο και κατάφερε. Στο Αφγανιστάν οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν με 3 δις δολάρια και η Σαουδική Αραβία με 2 δις δολάρια το δεκαετή πόλεμο. Οι μεγαλύτεροι αποδέκτες της χρηματοδότησης ήταν ισλαμιστές μουτζαχεντίν που συνέρευσαν κατά χιλιάδες από τη Σαουδική Αραβία και από αλλού για να πολεμήσουν τους «άπιστους» σοβιετικούς. Επικεφαλής τέθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες της Σ. Αραβίας ο Οσάμα Μπίν Λάντεν, ο οποίος οργάνωσε στρατολογικά γραφεία σε 35 χώρες παγκοσμίως με 32 γραφεία να λειτουργούν μόνο στις ΗΠΑ. Σε αυτό ακριβώς το δίκτυο στήριξε αργότερα ο Μπιν Λάντεν τη δημιουργία της αλ-Κάιντα το 1989. Τμήματα αυτών των μαχητών έχουν συμμετάσχει έκτοτε σε ισλαμιστικές ομάδες στο Κόσσοβο, τη Τσετσενία, τη Σομαλία και αλλού.
[2] Το Γενάρη του 2013, Γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέβαλλαν στο βόρειο Μάλι στο πλαίσιο της επιχείρησης Σερβάλ προκειμένου να απωθήσουν τους προελαύνοντες προς την πρωτεύουσα τζιχαντιστές, ενώ απόσπασμα της δύναμης στάλθηκε και στο Νίγηρα. Οι επιφάσεις είναι πάντα οι ίδιες, πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία, λόγοι ασφάλειας της Γαλλίας και της ευρώπης γενικότερα. Στην πραγματικότητα, η Γαλλία έχει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή. Ο Νίγηρας, που τελούσε υπό καθεστώς γαλλικής αποικίας μέχρι το 1960, προμηθεύει το 33% του ουρανίου που καταναλώνει η Γαλλία και η κρατική εταιρεία ενέργειας Areva ανοίγει νέες περιοχές εξόρυξης κοντά στα σύνορα με το Μάλι, ενώ έχει κάνει επανειλημμένες εκκλήσεις για γαλλική στρατιωτική προστασία των ορυχείων ουρανίου. Από τη μεταλλευτική δραστηριότητα της Areva, η περιοχή έχει μολυνθεί με ραδιενέργεια, ενώ τα οικονομικά κέρδη, εκτός από τη γαλλική εταιρεία, καρπώνεται μια μικρή μερίδα της συνεργαζόμενης ντόπιας αστικής τάξης τη στιγμή που ο Νίγηρας είναι η 3η φτωχότερη χώρα στον κόσμο. Επίσης, από το 2012 το Μάλι παραχωρεί δικαιώματα ερευνών για πετρέλαιο και ο γαλλικός στρατός σπεύδει να εξασφαλίσει τα συμβόλαια για της γαλλικές εταιρείες έναντι των κινέζικων που ενδιαφέρονται για την περιοχή. Το 2014, στο πλαίσιο της επιχείρησης Μπαρκέν και με τη συνεργασία των τοπικών κυβερνήσεων, δυνάμεις του γαλλικού στρατού αναπτύχθηκαν σε 5 χώρες της αφρικανικής Σαχέλ, και συγκεκριμένα σε Μαυριτανία, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρα και Τσαντ. Φαίνεται πως το γαλλικό κράτος είναι αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα καπιταλιστικά του συμφέρονται στην περιοχή, όσο και αν αυτό μειώνει παρά αυξάνει την ασφάλεια των κατοίκων της Γαλλίας.
[3] Ενίσχυση του αστυνομικού κράτους με πρόσληψη 8500 αστυνομικών σε διάφορα πόστα, τη διατήρηση όλων των θέσεων εργασία στο γαλλικό στρατό μέχρι το 2019. Δυνατότητα παράτασης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης από 12 μέρες που ίσχυε μέχρι σήμερα στους 3 μήνες. Ήδη δύο διαδηλώσεις στο Παρίσι, η πρώτη για αλληλεγγύη στους μετανάστες και η δεύτερη ενάντια στην παγκόσμια σύνοδο για το κλίμα και στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, απαγορεύτηκαν και χτυπήθηκαν από την αστυνομία.
Επίσης διαβάστε:
Το εγχείρημα αυτονομίας στο Κουρδιστάν. Το κουρδικό κίνημα σημείωσε σημαντικές επιτυχίες εισδύοντας στον κοινωνικό ιστό, λαμβάνοντας μαζική υποστήριξη. Άρθρο του Γκαζί Μπερτάλ σελ. 28
Μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου. Σημειώσεις για τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο, τα σύμβολα του και η επιστροφή τους στο ιστορικό προσκήνιο, τις διακρατικές συγκρούσεις και τον αντι-ιμπεριαλισμό σελ. 34-35
Κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι-κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα σελ. 08
Άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη σελ. 12
Ο Μπακούνιν για τον πατριωτισμό σελ. 24
110χρόνια Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW) σελ. 30
Εθνική Κάρτα Φιλάθλου – Ο θατσερικός νόμος ενός “αριστερού” υπουργού σελ. 32
Στοιχεία επικοινωνίας για αποστολή φύλλων, κειμένων κλπ: apatris.news@gmail.com
Η Άπατρις στο Διαδύκτιο: http://apatris.info/
