Αποχή από τις εκλογές…
Οι από τα κάτω δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις εκλογικές διαδικασίες και τους θεσμούς αντιπροσώπευσης της εξουσίας. Οι εκλογές αποτελούν ένα μηχανισμό απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης για τα σχέδια των κυρίαρχων. Οι επίδοξοι πολιτικοί διαχειριστές έχουν να υποσχεθούν μόνο όξυνση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Ενώ τα διάφορα νεόκοπα πολιτικά κόμματα δεν θα αποτελέσουν τίποτα άλλο από διαμεσσολαβητές και αναχώματα της κοινωνικής αγανάκτησης και οργής.
Στην πραγματικότητα του αριστερού μνημονίου οι λογικές ανάθεσης, όπως απέδειξε πρόσφατα το τρίκ του δημοψηφίσματος, προσφέρουν μονάχα συναίνεση και ανοχή στη λεηλασία μας και στην υποταγή μας σε κράτος, ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο.
Αυτοοργάνωση, κοινωνική και ταξική χειραφέτηση, ριζοσπαστικοί και αδιαμεσσολάβητοι αγώνες ενάντια στο καπιταλισμό για τη συνολική ανατροπή του κράτους και του κεφαλαίου.
Καμία ανάθεση της ζωής μας
Κοινωνική και ταξική αντεπίθεση
…για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, για την αναρχία και τον κομμουνισμό
Έχουν περάσει 5 χρόνια ακατάπαυστης εντατικοποίησης της επίθεσης της κυριαρχίας εναντίον των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων του ελλαδικού χώρου. Επίθεση που σηματοδοτήθηκε με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και την εφαρμογή διαδοχικών πακέτων μέτρων φτωχοποίησης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Επίθεση που ακολουθήθηκε από την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, του δεύτερου μνημονίου και πολύ πρόσφατα την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Πολιτικοί σχεδιασμοί και συμφωνίες που συνθέτουν τη συνολική επίθεση της κυριαρχίας ενάντια στους από τα κάτω, με σκοπό το ξεζούμισμα και την καθυπόταξη των εκμεταλλευόμενων για να επιτευχθεί η κοινωνικοποίηση των ιδιωτικών απωλειών και η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου. Παράλληλα, πραγματοποιείται μια συνολική αναδιάταξη των εργασιακών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών που θα εξασφαλίσει καλύτερες θέσεις για τα αφεντικά της ευρώπης στην αρένα των ενδοκαπιταλιστικών συγκρούσεων.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχει αξιοποιηθεί ολόκληρο το φάσμα του αστικού πολιτικού προσωπικού. Από την παραδοσιακή κεντροαριστερά/σοσιαλδημοκρατία (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), την κεντροδεξιά (ΝΔ), την δεξιά (ΛΑΟΣ-ΑΝΕΛ), τη μέχρι πρόσφατα «ριζοσπαστική» αριστερά του Σύριζα, το «τεχνοκρατικό» Ποτάμι, μέχρι τους νεοναζί της χρυσής αυγής. Κοινός παρονομαστής, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου και των πολιτικών και οικονομικών του σχεδιασμών, όπως αυτοί εκφράζονται από τους υπερκρατικούς μηχανισμούς εξουσίας της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.
Η συνεχής ανανέωση της πολιτικής νομιμοποίησης για την εφαρμογή των αντικοινωνικών σχεδιασμών του κράτους και του κεφαλαίου περνάει μέσα από την εκλογική διαδικασία. Μια διαδικασία που αποτελεί το αποκορύφωμα της εξαπάτησης και της υφαρπαγής της συναίνεσης των αφεντικών προκειμένου οι δούλοι να καταστούν συνένοχοι στη διαιώνιση της εκμετάλλευσής τους. Η εκλογική διαδικασία είναι η αποθέωση της λογικής της ανάθεσης δηλαδή της παραίτησης από τη συμμετοχή στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων και την εναπόθεση της ελπίδας για τη βελτίωση της κατάστασης σε κάθε λογής σωτήρες που ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση των αφεντικών τους και την παραμονή τους στην εξουσία.
Έχουμε ζήσει λοιπόν τα τελευταία χρόνια διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις που συνοδεύτηκαν από υποσχέσεις για «έξοδο από την κρίση», για «φως στην άκρη του τούνελ», «επιστροφή στο δρόμο της ανάπτυξης» για αξιοποίηση των «θυσιών του ελληνικού λαού» (εννοώντας τη θυσία των εκμεταλλευόμενων στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους). Εκκλήσεις για εθνική ενότητα, υποσχέσεις και ελπίδες που φυσικά διαψεύστηκαν, κόκκινες γραμμές που σβήστηκαν, «ακραίες» θέσεις που στρογγύλεψαν. Δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά καθώς ολόκληρος αυτός ο μηχανισμός υφαρπαγής συναίνεσης έχει σχεδιαστεί για να εξασφαλίζει την πολιτική κατοχύρωση των προνομιούχων. Ό,τι και να βγάλει η κάλπη θα εφαρμοστεί ο απαράβατος νόμος των συμφερόντων της διεθνούς και ντόπιας καπιταλιστικής τάξης. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα και η πολύ πρόσφατη εμπειρία του δημοψηφίσματος όπου ένα ψευτοδίλημμα χρησιμοποιήθηκε για να εγκλωβίσει την κοινωνική δυσαρέσκεια, να οδηγήσει στη μοιρολατρία και να μετατρέψει την εναντίωση μιας μεγάλης κοινωνικής μερίδας στη περαιτέρω φτωχοποίησή της σε έγκριση των χειρότερων μνημονιακών μέτρων.
Ωστόσο, οι εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Αυτό είναι ότι πλέον όλοι οι διεκδικητές της εξουσίας είναι επιβεβαιωμένα μνημονιακοί. Μετά από το πέρασμα από την κυβέρνηση μεγάλου αριθμού τέως «αντιμνημονιακών» κομμάτων και την ολοκληρωτική μεταστροφή τους στην κατεύθυνση της δέσμευσης της πληρωμής του κρατικού χρέους και της εφαρμογής των δογμάτων του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, ακόμη και η ρητορεία περί «ρήξης» και «εναντίωσης» στα μεγάλα αφεντικά της ευρώπης έχει εκλείψει. Ακόμη και τα διάφορα νεόκοπα ριζοσπαστικά μορφώματα τύπου «λαϊκή ενότητα» (όπως απέδειξε ο πρώην υπουργός Λαφαζάνης με τις εξυπηρετήσεις που προσέφερε στην Eldorado Gold και τα Ελληνικά Πετρέλαια παρέχοντας κάλυψη και στήριξη για την καταστροφή και λεηλασία της φύσης και τις εργατικές δολοφονίες), θα λειτουργήσουν ως διαμεσολαβητές και αναχώματα της κοινωνικής οργής. Απροκάλυπτα πλέον, οι πολιτικοί σχηματισμοί της αστικής τάξης ζητούν τη συναίνεση για την εφαρμογή των μνημονιακών σχεδιασμών.
Υπό αυτές τις συνθήκες χρειάζεται να ξανά επισημάνουμε την αυτοκαταστροφικότητα που συνεπάγεται η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία για τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους; Ειδικά σε αυτή την κρίσιμη καμπή από πλευράς πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στην επικράτεια της ΕΕ, με τον πολιτικό, οικονομικό και κατασταλτικό ολοκληρωτισμό να επεκτείνεται, η εναπόθεση ελπίδων σε παλιούς ή νέους διαχειριστές της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης προσφέρει μόνο άλλοθι για τη συνέχιση της καπιταλιστικής και κρατικής βαρβαρότητας που έχει εξαπολυθεί με αφορμή τη συστημική κρίση.
Μοναδική διέξοδος είναι η άμεση εμπλοκή μας στο πολιτικό προσκήνιο. Η πολιτική και ταξική οργάνωση των από τα κάτω σε σχήματα αντι-ιεραρχικά, αντι-θεσμικά όπου θα διεκδικούμε τα συμφέροντά μας αδιαμεσολάβητα και ανυποχώρητα. Όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από εμάς για εμάς. Όπου θα διεκδικήσουμε τη ρήξη με τους υπερκρατικούς σχηματισμούς του κεφαλαίου, την απαλλοτρίωση του κλεμμένου πλούτου, την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, την ανατροπή του κράτους και κάθε εξουσιαστικής σχέσης.
…για την κοινωνική επανάσταση
… για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης,ελευθερίας
… για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
ΑΝΤΙΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 19/9 ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΥ 12:00
αντιεκλογικές παρεμβάσεις: Σαββάτο 12/9 12:00 ΗΣΑΠ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ – ΤΡΙΤΗ 15/9 ΜΕΤΡΟ Ν.ΚΟΣΜΟΥ 18:00 – ΠΕΜΠΤΗ 17/9 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ 18:00
το κειμένο σε μορφή pdf εδώ.
αναρχική συλλογικότητα vogliamo tutto e per tutti
στην Ν.Σμύρνη και τις γύρω περιοχές.
