ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Στις 21/1 έγινε η πρώτη εισβολή της κρατικής ασφάλειας σε σπίτι αναρχικού. Από τότε, τα σκυλιά των Δένδια και Σαμαρά έχουν μπει σε περισσότερα από 55 σπίτια ατόμων του α/α χώρου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, σε σπίτι αγωνιστή που ανήκει στην επαναστατική αριστερά καθώς και σε σπίτι ατόμου που ανήκει στο χώρο της αυτονομίας. Με πρόσχημα την απόδραση Ξηρού και ασφαλίτικα “ανώνυμα” τηλεφωνήματα που υποδεικνύουν σπίτια ως γιάφκες-φαντάσματα με βαρύ οπλισμό, παίρνουν εισαγγελικές άδειες για να σπάνε πόρτες, να εισβάλλουν σε προσωπικούς χώρους και να κατασκευάζουν συλλήψεις με ευρήματα: κινηματικά-αναρχικά έντυπα, νεροπίστολα και παιδικά παιχνίδια.
Τώρα που η κοινωνία βιώνει την εντατικοποίηση των συνθηκών εκμετάλλευσης, σκλαβιάς, φτώχιας και εξαθλίωσης, τώρα είναι και η ώρα που το κράτος το μόνο που έχει να προσφέρει είναι η εντατικοποίηση της καταστολής. Από τις τρομοκρατικές προφυλακίσεις των αγωνιστών της Χαλκιδικής, τις κομμένες άδειες κρατούμενων, την ανακοίνωση δημιουργίας φυλακής υψίστης ασφαλείας στο Δομοκό μέχρι την εκ νέου χαρτογράφηση του αναρχικού χώρου με εισβολές στα σπίτια. Επιχειρείται η εγκαθίδρυση της κρατικής τρομοκρατίας, η χαρτογράφηση σπιτιών-αναρχικών και το φακέλωμα τους μέσω της παράνομης συλλογής αποτυπωμάτων, γενετικού υλικού, υπολογιστών και προσωπικών αντικειμένων.
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το κράτος βρήκε το έφορο έδαφος για να διαφημίσει και να εγκαθιδρύσει πρακτικές, χρησιμοποιώντας το βαλιτσάκι-κοριό της ΕΥΠ, παρακολουθώντας τηλέφωνα και συνομιλίες, με εφόδους σε σπίτια και τη συλλογή εντύπων και υπολογιστών. Θέλοντας αρχικά να διαχειριστεί την οργή της κοινωνίας και μια πιθανή ενδεχόμενη κοινωνική αναταραχή αλλά και να αναδιατάξει το εσωτερικό του (παρακράτος-φασίστες), με σκοπό να τους υπενθυμίσει ποιος κάνει κουμάντο στη χώρα. Θέλοντας να κατευνάσει την τεταμένη κατάσταση που επικρατούσε στο εσωτερικό της κοινωνίας, το κράτος παίζοντας το χαρτί του εγγυητή της τάξης και ασφάλειας, φόρεσε για επικοινωνιακούς λόγους το αντιφασιστικό προσωπείο και μεθόδευσε πρακτικές που γνωρίζαμε εξ αρχής ότι οι τελικοί αποδέκτες θα ήταν τα αγωνιστικά κομμάτια της κοινωνίας, χρησιμοποιώντας τους φασίστες σαν μαξιλαράκι για να τις καταστήσει αποδεκτές από την κοινωνία. Τώρα, η επικοινωνιακή χρήση των φασιστών ατόνισε και πλέον, φανερά επιτίθεται για ακόμα μία φορά στο πραγματικό εχθρό που απειλεί για τη ριζική ανατροπή.
Οι μέθοδοι που ακολουθούνται, αν και όχι καινούργιες, τα τελευταία χρόνια επιχειρείται να νομιμοποιηθούν στη συνείδηση της κοινωνίας και να αποτελέσουν καθημερινότητα. Γίνονται ολοένα και πιο συχνές, ενώ δημοσιοποιούνται μερικώς ή και καθόλου από τα ΜΜΕ. Οι εισβολές στα σπίτια αναρχικών, η κατασκευή κατηγοριών και τα κατασκευασμένα ρουφιάνικα καταγγελτικά τηλεφωνήματα δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Ως εκ τούτου, η ξεφτίλα τους μας ντύνει τρομοκράτες και εγκληματίες για να αποσιωπήσει το πραγματικό λόγο για τον οποίο το κράτος κινείται ολοένα και πιο επιθετικά. Η ουσία βρίσκεται στο ότι η εξουσία, ανήμπορη να αμυνθεί πολιτικά απέναντι στο λόγο, τις ιδέες και τις δομές μας, αναβαθμίζοντας το νομικό οπλοστάσιο της, επιτίθεται με τις κατασταλτικές δυνάμεις της σε εμάς, ως φυσικές και πολιτικές παρουσίες που τα γεννούμε.
