Αντίσταση-Αλληλεγγύη-Αυτοοργάνωση
Έπειτα από μια περίοδο φρενίτιδας που βίωσε το κοινωνικό σύνολο ως απόρροια των «μέτρων προστασίας» που επιβλήθηκαν για την αντιμετώπιση του covid19 βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με μια νέα τάξη πραγμάτων. Εκμεταλλευόμενοι, κράτος και κεφάλαιο, την πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση και εφόσον με κάθε τρόπο και μέσο έπεισαν τους από τα κάτω πως η σωτηρία θα έρθει μόνο με μια σώφρων κρατική διαχείριση, άδραξαν την ευκαιρία για να εξαπολύσουν μια εκ νέου επίθεση στους από τα κάτω με μια σειρά από αντεργατικά μέτρα. Μειώσεις μισθών, εργασία εκ περιτροπής, απολύσεις, ελαστικοποίηση ωραρίων, ανασφάλιστη εργασία, ανεξέλεγκτη τηλεργασία, κυριακάτικη εργασία, είναι μια γεύση από τη νέα πραγματικότητα στους χώρους εργασίας. Είναι ολοφάνερο, πως για άλλη μια φορά την οικονομική κρίση που έφερε η διαχείριση του ιού, θα την πληρώσουν οι από τα κάτω και όχι αυτοί που πραγματικά ευθύνονται. Το ελληνικό κράτος έχει συνέχεια και είναι αυτό που τα τελευταία χρόνια με την δικαιολογία της οικονομικής κρίσης ισοπέδωσε το δημόσιο σύστημα υγείας και κάθε εργασιακό κεκτημένο και προώθησε, ιδεολογικά και στην πράξη, ιδιωτικοποιήσεις ώστε να λειτουργούν τα πάντα με γνώμονα το κέρδος. Υπάρχουν δεκάδες δηλώσεις τωρινών κυβερνητικών στελεχών από την δεκαετία της κρίσης οι οποίοι με στόμφο και επαρκή αλαζονεία ευαγγελίζονται ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αποφάσισαν ξανά, λες και τα δεκάδες εξοπλιστικά σκάνδαλα δεν συνέβησαν ποτέ, επενδύσεις δισεκατομμυρίων για εξοπλιστικά προγράμματα ενώ ταυτόχρονα έκλειναν νοσοκομεία. Είναι αυτοί που έθεσαν σε προτεραιότητα την πρόσληψη χιλιάδων μπάτσων για να επιβάλλουν το δόγμα νόμος και τάξη.
Μέσα σε αυτή την γενικευμένη επίθεση, η συντηρητικοποίηση και η απαξίωση της δημόσιας παιδείας και ταυτόχρονα η προώθηση της ιδιωτικοποίησης του συστήματος εκπαίδευσης αποτελεί μια ακόμα αιχμή των αντικοινωνικών σχεδιασμών του κράτους. Το νέο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία αυξάνει τον αριθμό των μαθητών/τριών ανά αίθουσα με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των μαθημάτων, επιχειρεί να τοποθετήσει κάμερες στο σχολικό δίκτυο, γεγονός που θα μετατρέψει σε πειραματόζωα μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς, θα ελέγχει διαρκώς κάθε κίνησή τους, θα καταστέλλει κάθε αυτενέργεια των υποκειμένων μέσα στη σχολική αίθουσα, θα εντείνει την μετατροπή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε φροντιστηριακό κέντρο με μοναδικό στόχο την ανάδειξη των «ικανότερων» μέσω του άκρατου ανταγωνισμού. Ταυτόχρονα εξισώνει τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων με αυτά των ιδιωτικών και ανοίγει το δρόμο για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των σχολείων και των πανεπιστημίων, αυξάνοντας και διαιωνίζοντας τις κοινωνικές ανισότητες.
Ταυτόχρονα, το κράτος προωθώντας τον κοινωνικό εκφασισμό υποδεικνύει τον κάθε κατατρεγμένο ως τον βασικό υπεύθυνο για όλα τα δεινά μας. Ο πόλεμος εναντίον των μεταναστριών/ων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση σε κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας. Για το κράτος οι ζωές των φτωχών και των κατατρεγμένων δεν έχουν καμία αξία. Τους δολοφονεί στα σύνορα, τους στοιβάζει μέσα σε άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους μετατρέπει σε ένα πάμφθηνο εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι 10.000 εξώσεις μεταναστών/τριών από διάφορες δομές φιλοξενίας και σπίτια, καθώς και η διακοπή παροχών από διεθνείς οργανισμούς. Ενώ παράλληλα καταστέλλεται οποιαδήποτε κίνησή τους για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων και αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης.
Αντίστοιχη είναι και η αντιμετώπιση των έγκλειστων στις φυλακές. Μεταγωγές κρατουμένων, ξυλοδαρμοί, πειθαρχικά, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, εκφοβισμοί, απομόνωση, καταστολή των εξεγέρσεων. Αντί να ληφθούν εν μέσω πανδημίας μέτρα για αποσυμφόρηση των φυλακών, πρόσβαση σε μέσα αυτοπροστασίας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Μέτρα τα οποία θα έπρεπε να είναι αυτονόητα εν μέσω μιας πανδημίας όχι μόνο δεν λαμβάνονται, αλλά αντιθέτως ακόμα μια φορά ακολουθείται μια κατασταλτική και δολοφονική πολιτική απέναντι στους αόρατους αυτού του κόσμου.
Η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου δεν σταματάει στην κοινωνία, αλλά στρέφεται με ιδιαίτερη ένταση και ενάντια στη φύση. Με το νέο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο-έκτρωμα, νομιμοποιείται η άνευ όρων λεηλασία της φύσης, η οποία θα θυσιαστεί στο βωμό της «ανάπτυξης» και των συμφερόντων των επενδυτών. Ενδεικτικά μια σειρά από διατάξεις επιτρέπουν την καταστροφή περιοχών Natura μέσω της αδειοδότησης για βιομηχανικές δραστηριότητες όπως οι ΑΠΕ και οι εξορύξεις υδρογονανθράκων, την απλοποίηση και την επίσπευση των αδειοδοτήσεων για εκμεταλλευτικές δραστηριότητες από ιδιωτικούς φορείς, την διευκόλυνση των εκφορτώσεων βιομηχανικών εξορυκτικών αποβλήτων οπουδήποτε, την ολοένα και αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση των δικτύων. Μεγάλο κομμάτι της Χαλκιδικής έχει αποψιλωθεί και μολύνεται από τα μεταλλεία της Eldorado, η καύση σκουπιδιών που εφαρμόζουν ΑΓΕΤ-Lafarge στο Βόλο και TITAN στη Θεσσαλονίκη προκαλούν τεράστια καταστροφή στις περιοχές και την υγεία των κατοίκων. Αναρίθμητα αιολικά πάρκα που έχουν εγκατασταθεί σε βουνά και νησιά έχουν καταστρέψει δάση, την βιοποικιλότητα των οικοσυστημάτων και έχουν ερημοποιήσει τη γη. Απέναντι στην λεηλασία της φύσης έχουν αναπτυχθεί μια σειρά αγώνων, που θέτουν τη φύση πάνω από τα κέρδη του κεφαλαίου και οι οποίοι έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή.
Μπορεί οι συνθήκες που μας έχουν επιβληθεί να είναι συνεχώς όλο και πιο δυσμενείς και να φαντάζουν αμετάβλητες. Όμως οι καταπιεσμένες/οι και οι εκμεταλλευόμενες/οι πρέπει να καταλάβουμε ότι η ανάθεση, η μοιρολατρία και ο κοινωνικός κανιβαλισμός είναι αδιέξοδα. Οφείλουμε να αντισταθούμε στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα στις γειτονίες μας, στις σχολές μας, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας πολύμορφα και οριζόντια. Πρέπει αυτήν τη δύσκολη ώρα να αναζητήσουμε τους σωτήρες στους συνανθρώπους μας και τους διπλανούς μας και όχι στους κυβερνώντες. Να προτάξουμε την αλληλεγγύη απέναντι στον κανιβαλισμό. Την αλληλοβοήθεια απέναντι στην απομόνωση. Την συλλογικοποίηση απέναντι στον ατομισμό. Την αντίσταση απέναντι στην πειθάρχηση και την παράδοση της ζωής μας. Μέσα από αυτοοργανωμένες δομές και συλλογικότητες, οριζόντια και αντιιεραρχικά, με όπλο μας την αλληλεγγύη και σύμμαχός μας την φαντασία. Να αγωνιστούμε για τη συνολική ανατροπή του κράτους και του κεφαλαίου. Να αγωνιστούμε για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Πρέπει να πιστέψουμε στους εαυτούς μας, στις δυνάμεις μας και να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη και όλοι/ες μαζί απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας. Να μην τους αφήσουμε να μας κλέβουν τη ζωή.
Πόλεμο στον πόλεμο κράτους και αφεντικών.
Πρόσβαση σε υγεία, τροφή, στέγη για όλες και όλους.
Αντίσταση-Αλληλεγγύη-Αυτοοργάνωση.
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
