Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους κοινωνικούς χώρους αγώνα-Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο

Στους καιρούς της απαξίωσης της ζωής μας, της έντασης της φτώχειας και της εξαθλίωσης, του πλήρους ελέγχου, του κοινωνικού αποκλεισμού, της απομόνωσης και της περιθωριοποίησης όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών κομματιών τα νέα μέτρα που επιτάσσουν η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ και επιβάλλει το ελληνικό κράτος κάνουν εύκολα αντιληπτό στον καθένα από εμάς ότι το μόνο που έχουν να μας υποσχεθούν κράτος και αφεντικά είναι η φυσική και ψυχική μας εξόντωση.

Οδόφραγμα σε αυτή την αντικοινωνική επίθεση κράτους και κεφαλαίου αποτελούν οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι. Εστίες αγώνα που αντιστέκονται στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και ταυτόχρονα προεικονίζουν έναν άλλο κόσμο που θα χτιστεί στα συντρίμμια του καπιταλισμού. Ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας, όπου ο καθένας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και θα απολαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Για αυτό το λόγο οι καταλήψεις βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται στο στόχαστρο του κράτους και του παρακράτους. Από την εκκένωση των καταλήψεων στέγης προσφύγων και μεταναστών στην Θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο, Λεωφόρου Νίκης &  Καρόλου Ντηλ και κοινότητα Hurriya) -για την προστασία της περιουσίας της Εκκλησίας και του Δήμου- στις 27/7 και την εμπρηστική επίθεση στην Κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστριών/-στών Νοταρά 26 τα ξημερώματα της 24ης Αυγούστου στην εμπρηστική επίθεση με γκαζάκια την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου και την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στις 23 Οκτωβρίου 2016. Από την συντονισμένη επίθεση κράτους (ΜΑΤ)-παρακράτους (φασίστες) με δακρυγόνα, πέτρες και κρότου λάμψης ενάντια στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών στις 31 Οκτωβρίου 2016 κατά την διάρκεια της δίκης της Χ.Α. και την επίθεση στην κατάληψη Στρούγκα στη Νέα Φιλαδέλφεια στις 27 Φεβρουάριου 2017 από μισθοφόρους του μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη επειδή η κατάληψη στέκεται εμπόδιο στα επιχειρηματικά σχέδιά του, που θέλουν την καταστροφή του άλσους, στην κατασταλτική επιχείρηση της 13ης Μαρτίου 2017 εναντίον της κατάληψης Villa Ζωγράφου, της κατάληψης στέγης μεταναστών-στριών Δρακοπούλειο και του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Αγρινίου.

Όλα αυτά λίγες μέρες πριν την δίκη, στις 28 Μαρτίου 2017, των 92 συντρόφων και συντροφισσών που τα ξημερώματα της Τετάρτης 9 Ιανουαρίου του 2013 επιχείρησαν και ανακατέλαβαν το κτήριο της Villa Amalias (Αχαρνών κ Χέυδεν) το οποίο υπήρξε για 23 χρόνια μια εστία αγώνα ενάντια στον φασισμό, την εξατομίκευση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την απομόνωση, την εξουσία, προωθώντας την αυτοοργάνωση σε κάθε πτυχή της ζωής μας, την αλληλεγγύη, την αντιεξουσία, την συλλογικότητα, την ζωή ενάντια στο θάνατο. Μέχρι την 20η Δεκεμβρίου του 2012 όταν αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στο κατειλημμένο  κτήριο της Villa Amalias και το εκκένωσαν, συλλαμβάνοντας όσους βρίσκονταν μέσα την ώρα της εισβολής. Οι συλληφθέντες από την ανακατάληψη κρατήθηκαν για 4 μέρες στη ΓΑΔΑ και τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (αναγκαστική παρουσία στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα μέχρι τη δίκη) με βάση τον περιβόητο κουκουλονόμο. Στις 16 Ιουνίου του 2016 οι 92 κατηγορούμενοι-ες, για την ανακατάληψη της Villa Amalias, παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και απαίτησαν να ανακληθούν οι περιοριστικοί όροι (έχοντας σταματήσει πολλοί-ές να δίνουν το παρόν στα ΑΤ, από τον Μάρτη του 2015, αμφισβητώντας έμπρακτα το καθεστώς ομηρίας που τους είχε επιβληθεί με βάση τον «κουκουλονόμο»), κάτι που έγινε εξαιτίας της δυναμικής στάσης των 92, παρόλο που το δικαστήριο αναβλήθηκε για τις 28 Μαρτίου του 2017.

Απέναντι στην αντικοινωνική και απάνθρωπη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι πρέπει να αντιληφθούμε, ότι όσο δύσκολη και αμετάβλητη κι αν φαντάζει η κατάσταση, είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Πρέπει να βάλουμε στην άκρη την απογοήτευση, να πιστέψουμε στις δικές μας δυνάμεις, να κάνουμε πέρα κάθε αίσθημα παραίτησης και να σταθούμε στα πόδια μας και ο ένας δίπλα στον άλλο. Όλοι εμείς αποτελούμε την πλειοψηφία της κοινωνίας και από εμάς εξαρτάται το αν θα συναινέσουμε στον κοινωνικό οδοστρωτήρα του καπιταλισμού.

Να προωθήσουμε την ταξική αλληλεγγύη στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, μακριά από πλαστούς διαχωρισμούς και τεχνητές διαιρέσεις (εργαζόμενοι-άνεργοι, καταναλωτές-εργαζόμενοι κτλ.). Να συνδέσουμε τις μερικές διεκδικήσεις με το σύνολο των αγώνων ενάντια στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Να οργανωθούμε σε πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες -αντιϊεραρχικές, ριζοσπαστικές και αντικρατικές- και σε σωματεία βάσης σε όλους τους εργασιακούς χώρους, στα σχολεία και τις σχολές, σε κάθε κοινωνικό χώρο. Να οργανωθούμε για να διεξάγουμε πολιτικούς, κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανυποχώρητους, ακηδεμόνευτους και αντιθεσμικούς, οι οποίοι αποτελούν τον μοναδικό δρόμο που μπορεί να εξασφαλίσει φως στην άκρη του τούνελ.

Ενάντια στις κατασταλτικές επιχειρήσεις κράτους, κεφαλαίου και των εμπροσθοφυλακών τους η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Αγώνας για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση για ένα κόσμο ισότητας-αλληλεγγύης- δικαιοσύνης-ελευθερίας.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Στρούγκα, στη Villa Ζωγράφου, στη κατάληψη στέγης μεταναστών-στριων Δρακοπούλειο και στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου.

Πορεία στην κατάληψη Στρούγκα: Πέμπτη 16 Μάρτη, 6μμ, συγκέντρωση στον σταθμό ΗΣΑΠ Άνω Πατησίων.

Αλληλεγγύη στους 92 κατηγορούμενους για την ανακατάληψη της Villa Amalias που δικάζονται την Τρίτη 28 Μαρτίου 2017, 9πμ, στα δικαστήρια της Ευελπίδων κτήριο 8.

This entry was posted in Αρχική Σελίδα. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *