Ο φασισμός και ο συστημικός του ρόλος
Όσο βαθαίνει η κρίση, η δημοκρατία επικαλείται συνθήκες έκτακτης ανάγκης και ξεδιπλώνει τα ολοκληρωτικά της χαρακτηριστικά. Το κοινωνικό συμβόλαιο διαρρηγνύεται, η συναίνεση εκβιάζεται, τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του νεοφιλελευθερισμού για να τραφούν οι υποτελείς τελειώνουν. Όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια εξαθλιώνονται κάθε μέρα. Και η κυριαρχία ανασυντάσσεται με όρους στρατιωτικούς. Το μοναδικό κομμάτι του δημόσιου τομέα όπου όχι μόνο δεν γίνονται περικοπές, αλλά εξοπλίζεται διαρκώς είναι η αστυνομία. Η διαρκής παρουσία μπάτσων στο κέντρο και τις γειτονιές με όρους στρατού κατοχής, ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τη στιγμή που λεηλατούνται τα όποια κεκτημένα, η ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου με τρομονόμους που πλέον αφορούν όλο και περισσότερους, καταμαρτυρούν την πρόθεση για διάχυση του φόβου και της βίας. Οι καταπιεσμένοι βρίσκονται σε δυσχερή θέση καθ’ ότι η επίθεση σε βάρος τους είναι συνολική. Αυτό το δυσχερές κλίμα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ακροδεξιές παρακρατικές συμμορίες για να πραγματώσουν τις σαδιστικές χιτλερικές φαντασιώσεις τους.
Μετανάστης, εύκολη λεία για τους εμετικούς πολιτικούς προεκλογικούς λόγους, γίνεται έκθεμα στο τσίρκο της «ενημέρωσης». Επινοούνται «περιστατικά», διογκώνονται άλλα, δημιουργείται διάχυτη ανασφάλεια, που με τον καιρό γίνεται φόβος. Διασπείρονται άσχετα «νέα» από «ομάδες προστασίας που φροντίζουν τις επικίνδυνες γειτονιές»: Οι εθνικιστές βρίσκουν επιτέλους τον τρόπο να διαφημίζονται σε συνεργασία με κράτος και ΜΜΕ γιατί οι εθνικιστές/φασίστες και οι παρακρατικές συμμορίες δεν αποτελούν απλώς κάποια σκοτεινή μοχθηρή συνωμοσία τρελαμένων μισάνθρωπων αλλά πρόκειται (και) για το μακρύ-αιματοβαμμένο-βρώμικο χέρι της δημοκρατίας και γενικότερα του καπιταλιστικού συστήματος. Αποτελούν όλους εκείνους τους μηχανισμούς που είναι πάντα πρόθυμοι να κάνουν τη βρώμικη δουλειά που το καλό δημοκρατικό κράτος αποφεύγει.
Η αποκορύφωση της φασιστικής δράσης με τα εν ψυχρώ μαχαιρώματα δεν έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία. Πατάει πάνω στο εθνικιστικό και ρατσιστικό υπόβαθρο της αστικής ρητορικής και πολιτικής το οποίο ενισχύθηκε σε υπερθετικό βαθμό στα χρόνια της «κρίσης» (βλέπε μαζικά πογκρόμ της ΕΛ.ΑΣ εναντίον μεταναστών, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, συνεχής χαρακτηρισμός των μεταναστών ως «υγειονομικές βόμβες», απόδοση ευθυνών στους μετανάστες για την κατάρρευση του συστήματος υγείας κ.α.). Δεν διατηρούμε αυταπάτες για τη φαινομενική αντιπαράθεση φασιστών και αστικού κατεστημένου. Ξέρουμε ότι οι αστοί πολιτικοί υποστηρίζουν (αν όχι άμεσα ακόμα, σίγουρα έμμεσα και οπωσδήποτε στο μέλλον) τη φασιστική δράση μπροστά στον κίνδυνο αποσταθεροποίησης της εξουσίας τους. Οι μαχαιρωμένοι εργάτες μετανάστες είναι τα αθώα θύματα της δημιουργίας του «εθνικού εχθρού» για το ξεπέρασμα της κρίσης με όρους εθνικού συμφέροντος. Όπως είπε και ο ισπανός αναρχικός Ντουρούττι «Δεν μπορούμε να συντρίψουμε το φασισμό σε συνεργασία με τη δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά μόνο σε πείσμα της δημοκρατικής κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί το ξερίζωμα του φασισμού, γιατί οι αστοί είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αυτόν όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν να τους φύγει η εξουσία από τα χέρια».
αλληλεγγύη στους εργάτες μετανάστες
τη Κυριακή 4/11 μαχαιρώθηκε στη κοιλιά μετανάστης επί τις οδού Αχιλλέως την ώρα που έψαχνε στα σκουπίδια για μεταλλικά αντικείμενα.
Σκλάβοι στη χώρα τους αποφάσισαν να έρθουν και γίνανε σκλάβοι του ελεύθερου/δυτικού
κόσμου. Εκμεταλλευόμενοι από την πρώτη στιγμή του ταξιδιού τους από διακινητές και γδαρμένοι από τους τοπικούς μπάτσους κάθε χώρας από όπου πέρασαν, έφτασαν εδώ περιμένοντας να φύγουν παραπέρα. Ώρες ατελείωτης αναμονής και εξαθλίωσης, ζωές τσακισμένες. Για το πώς στοιβάζονται είτε στα γκέτο που δημιουργούν οι ίδιοι για να επιβιώσουν είτε στα στρατόπεδα που τους ετοιμάζει η «πολιτισμένη μας χώρα», ούτε λέξη. Για την «άνθιση της οικοδομής» ή την «ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής» και το πόσο συνέβαλε η ανασφάλιστη εργασία του «παράνομου» στη γενίκευση του «εθνικού πλούτου» μέσω της εκμετάλλευσης, οι επιτήδειοι προσκυνημένοι σχολιαστές απαντούν ότι «η περίθαλψη των “λαθραίων” στοιχίζει στον ελληνικό λαό».Η κατανόηση και η αλληλεγγύη στα ταξικά μας αδέρφια (ό,τι χρώμα και να έχουν) που πάνω στα εξαθλιωμένα σώματα τους έχει χτιστεί ένα ολόκληρο εμπόριο ανθρώπων- εργατών θα έπρεπε να είναι δεδομένη και να μην προπαγανδίζεται. Το ότι συμβαίνει όμως σημαίνει ότι τα αφεντικά και οι νεοναζί γυρεύουν θηράματα για το στρατό τους από την τάξη μας. Για μια κοινωνία που θέλει να ζήσει την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ ανθρώπων δε χρειάζεται απέλαση μεταναστών αλλά αφανισμός εξουσιαστών και φασιστών. Με λίγα λόγια. η συνειδητοποίηση και η ανάδειξη του πραγματικού εχθρού των λαών (κράτος και κεφάλαιο) και η οργάνωση για την καταστροφή του είναι η εγγύηση για ένα κόσμο χωρίς δυνατούς και αδύναμους, χωρίς πεινασμένους και χορτασμένους, χωρίς «τυχερούς» και «άτυχους».
Δυστυχώς ή ευτυχώς τα περιθώρια για δε βαριέσαι δεν ήξερε είναι μικρός/η τελείωσαν. Όπως και η αδιαφορία για τις επιθέσεις των πληρωμένων μαφιόζων της δημοκρατίας. Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί για εμάς ένα δομικό και αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα προς την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού ανάμεσα στους καταπιεσμένους και το κράτος, τα αφεντικά και τα κάθε λογής τσιράκια τους (ρουφιάνους-φασίστες-παπαδαριό). Δεν θα αφήσουμε λοιπόν τις γειτονιές μας με ρατσιστικό δηλητήριο ούτε και με άλλες κανιβαλιστικές μαλακίες.
Η ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΤΟΤΕ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΩΝ..
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΧΙΜΗ ΚΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΗ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΞΕΦΤΙΛΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΘΗΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑΡΑ
Σε γειτονιές που χτίστηκαν από μετανάστες και πρόσφυγες, που μάτωσαν από το φασισμό!
Αναρχικοί/αναρχικές-αντιφασίστες-αντιφασίστριες από την Νέα Σμύρνη και τις γύρω περιοχές
