Όλοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις ενάντια στα αντικοινωνικά μέτρα που καλεί η Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση:
Παρασκευή 6 Μάη, Μουσείο, 11πμ
Σαββάτο 7 Μάη, Προπύλαια, 6μμ
Κυριακή 8 Μάη, Σύνταγμα (Φιλελλήνων & Ερμού), 1μμ
Όλοι στους απεργιακούς αποκλεισμούς που καλεί ο Συντονισμός Ενάντια στην Κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα Απελευθερωμένα Ωράρια:
Κυριακή 8/5, 10πμ, Ερμού (Σύνταγμα)
Ταξική Πρωτομαγιά πόλεμος στα αφεντικά
ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΜΑΪΟΥ 2016
Η απεργία της 1ης Μάη του 1886 αποτέλεσε την κορύφωση μιας σειράς διεργασιών και ανυποχώρητων διεκδικήσεων από την εργατική τάξη εκείνης της περιόδου. Η ανάπτυξη και η οργάνωση από τα κάτω ενός κινήματος ενάντια στην άγρια εργασιακή εκμετάλλευση αποτελεί ορόσημο και πηγή έμπνευσης για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες του σήμερα. Η απεργία της 1ης Μάη ήταν σχεδόν καθολική με τεράστιο πλήθος απεργών να πορεύονται στους δρόμους του Σικάγο και άλλων μεγάλων πόλεων των ΗΠΑ με αίτημα την εφαρμογή της 8ωρης εργασίας. Στην απεργία συμμετείχαν όλα τα τμήματα της ιδιαίτερα πολυεθνικής εργατικής τάξης εκείνης της εποχής, ενώ και καταναλωτές μποϊκόταραν επιχειρήσεις που δεν σέβονταν το οκτάωρο. Μετά την διαδήλωση ακολούθησε βίαιη καταστολή των απεργών και μια περίοδος άγριου κυνηγιού του κινήματος, που οδήγησε και στην εκτέλεση πέντε αναρχικών που συμμετείχαν ενεργά σε αυτό τον αγώνα.
Όπως και τότε, έτσι και τώρα οι από τα κάτω αυτού του κόσμου έρχονται αντιμέτωποι συνεχώς με τις συνθήκες που επιβάλλει το κράτος και το κεφάλαιο για την καθυπόταξη και την περαιτέρω εκμετάλλευσή τους. Στην παρούσα συγκυρία έχουμε να αντιπαλέψουμε την βίαιη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων που περιλαμβάνουν την άμισθη εργασία, τα ελαστικά ωράρια, τις ατομικές συμβάσεις, την ανακύκλωση ανέργων μέσω των κοινωφελών προγραμμάτων, την μαύρη εργασία, κτλ που οδηγούν στην περαιτέρω υποτίμηση της εργατικής δύναμης πάντα προς όφελος του κεφαλαίου.
Οι νέοι πολιτικοί διαχειριστές δείχνοντας πως το κράτος έχει συνέχεια συνεχίζουν ακάθεκτοι την επίθεση απέναντι στην κοινωνία, στηρίζοντας και υλοποιώντας τα μνημονιακά μέτρα που επέβαλλαν οι προκάτοχοί τους και επιβάλλοντας νέα, εφαρμόζοντας το 3ο μνημόνιο. Αιχμή του δόρατος των νέων αντικοινωνικών μέτρων αποτελεί το αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που περιλαμβάνει τη μείωση των συντάξεων, τη σταδιακή κατάργηση των κρατικών εισφορών, την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Οι σχεδιαζόμενες αλλαγές του ασφαλιστικού μετατρέπουν το χαρακτήρα της ασφάλισης από στοιχειωδώς αναδιανεμητικό σε πλήρως ανταποδοτικό, έτσι η σύνταξη μετατρέπεται ουσιαστικά σε ένα επίδομα επιβίωσης, του οποίου η παροχή είναι αμφίβολη. Συγχρόνως, με την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων επιτελείται μια ακόμη κλοπή αποθεματικών μέσω της κάλυψης των ελλειμμάτων ορισμένων ταμείων από τα αποθεματικά των πλεονασματικών.
Ένα ακόμα μέτωπο αφορά τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές επιχειρείται στο όνομα της πολυπόθητης ανάπτυξης, της τόνωσης της εθνικής οικονομίας, της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας όμως δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο από την περαιτέρω όξυνση των συνθηκών εκμετάλλευσης. Από το 2013 και μετά δίνεται μια σκληρή μάχη ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Εργατικά σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιών, πολιτικές ομάδες, συλλογικότητες εργαζομένων αλλά και ανέργων μέσα από τον οριζόντιο συντονισμό τους πήραν τον αγώνα στα χέρια τους. Μέσα από τη συνάντηση τους έσπασαν το φόβο, την απομόνωση, την εργοδοτική τρομοκρατία προτάσσοντας την ταξική αλληλεγγύη, την οργάνωση και την αντίσταση τόσο μέσα αλλά και έξω από τους χώρους της δουλειάς.
Να συνδέσουμε τις εργατικές διεκδικήσεις με το σύνολο των αγώνων ενάντια στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Να προωθήσουμε την ταξική αλληλεγγύη στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, μακριά από πλαστούς διαχωρισμούς και τεχνητές διαιρέσεις (εργαζόμενοι-άνεργοι, καταναλωτές-εργαζόμενοι κτλ.). Η οργάνωση σε πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες -αντιιεραρχικές, ριζοσπαστικές και αντικρατικές- και σε σωματεία βάσης σε κάθε κοινωνικό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, σε όλους τους εργασιακούς χώρους είναι επιβεβλημένη περισσότερο από ποτέ. Να προετοιμαστούμε για να διεξάγουμε πολιτικούς, κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανυποχώρητους, ακηδεμόνευτους και αντιθεσμικούς, οι οποίοι αποτελούν τον μοναδικό δρόμο που μπορεί να εξασφαλίσει φως στην άκρη του τούνελ. Για το σκοπό αυτό χρειάζεται πίστη στις δυνάμεις μας, χρειάζεται πείσμα και αγώνας. Χρειάζεται συνείδηση πως το συμφέρον κάθε ενός από μας είναι δεμένο με το συμφέρον όλων των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, πως η συνδιαλλαγή, η ανάθεση και η μεσολάβηση οδηγούν μόνο σε ήττες και καθυπόταξη. Η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και ο αγώνας από εμάς για εμάς είναι η μόνη βιώσιμη λύση.
ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
